Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά
Βλέπετε, προσέχετε, αγρυπνείτε, προτρέπει τους υιούς των ανθρώπων ο Υιός του ανθρώπου, ο Λόγος του Θεού. Επισημαίνει επίσης και ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας». (Β΄Κορ., κεφ.στ΄, στ.2) και «Μακάριος ανήρ, ου εστι το όνομα Κυρίου ελπίς αυτού, και ουκ επέβλεψεν εις ματαιότητας και μανίας ψευδείς». (Ψαλμ.λθ΄,στ.5).
Ο άγιος Παΐσιος γράφει και προτρέπει να ενεργοποιήσουμε το ορθόδοξο φιλότιμο ώστε να πετύχουμε τον σκοπό και ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής υποδεικνύει τον τρόπο που οδηγεί στο στόχο. Λέει: «Λοιπόν την αρχή της κατά Θεόν ωφέλειάς σου, παιδί μου, οφείλεις να την κάνεις από αυτό το σημείο: πρέπει να μελετάς και να συλλογίζεσαι ακατάπαυστα χωρίς ποτέ να ξεχνάς όλες τις οικονομίες (τις διευθετήσεις και τους μυστηριώδεις τρόπους της θείας βουλής) και τις ευεργεσίες που σού έκανε κι᾿ εξακολουθεί να σού κάνει ο Θεός για τη σωτηρία της ψυχής σου· όχι τυλιγμένος από τη λήθη που προκαλεί η κακία η εξαιτίας της ραθυμίας να ξεχνάς τις πολλές και μεγάλες προς εσένα ευεργεσίες Του, και έτσι να περνάς τον υπόλοιπο καιρό σου χωρίς ωφέλιμα έργα και χωρίς ευχαριστία. Επειδή οι ακατάπαυστες αυτές ενθυμήσεις των ευεργεσιών του Θεού, κεντούν σαν το σουβλί την καρδιά και την παρακινούν σε εξομολόγηση και δοξολογία, σε ταπείνωση, σε ευχαριστία, με συντριβή ψυχής σε κάθε αγαθή απασχόληση, σε προθυμία για να ανταποδώσει τις ευεργεσίες προς τον Θεό με τρόπους και ήθη αγαθά και με όλη την αρετή, που είναι σύμφωνη με το θέλημά Του· και την κάνουν να μελετά πάντοτε τον προφητικό λόγο: «Τι θα ανταποδώσω στον Κύριο για όλα, με όσα μ’ έχει ευεργετήσει;» (Φιλοκαλία, σελ.164).
Ίσως αντιλέξουν τινές, ότι πολλοί οι αντικείμενοι. Πλήθος οι εχθροί του Ιησού και του Τιμίου Σταυρού Του που ζητούν «να θανατώσουν τον δίκαιο και να αφανίσουν το μνημόσυνό Του επί της γης». (Σοφία Σολομώντος, το β΄ανάγνωσμα στο μηναίο, από την εσπερινή ακολουθία του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου) Όντως σατανοκίνητοι, αλαζόνες και γόητες, πλανώντες και πλανώμενοι, ενίοτε ισχυροί κατά κόσμον, προσπαθούν να μπερδέψουν, μπερδεμένοι όντες, την μοναδική αλήθεια υπό τον ήλιον, ήτοι την ορθόδοξον διδασκαλίαν και πίστιν των αγίων πατέρων και διδασκάλων, αναμιγνύοντάς την με βορβορώδη σκουπίδια, σαρκική δυσωδία και κτηνώδη ηδονή. Χρησιμοποιούν μετά μανίας όλα τα μέσα, ακόμα κι’αυτήν την σχολική εκπαίδευση, ώστε ει δυνατόν να χτυπήσουν τις ψυχές, τις καρδιές των ελληνοπαίδων ή και των ορθοδόξων γονέων, την κατ’οίκον Εκκλησία, την ευλογημένη από τον Θεό ορθόδοξη οικογένεια.
Ο τελικός τους στόχος; Μα είναι σαφής. Ο αφανισμός της ορθοδόξου ελληνικής πατρίδος μας. Εν τούτοις, ας πληροφορηθούν οι πάντες ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν τίμιοι Έλληνες σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων, σε όλους τους κλάδους των εξουσιών. Είναι αυτοί οι εργάτες του Πνεύματος που, με την Άκτιστον Χάριν του Σωτήρος Ιησού Χριστού, αντιστέκονται με όλα τα υγιή και νόμιμα μέσα, κυρίως όμως με την προσευχή και την μετάνοια προς την Υπεραγία Θεοτόκο, την υπέρμαχο Στρατηγό του γένους των ορθοδόξων Ελλήνων. Ως έντιμοι, γνωρίζουν εκ πείρας τον λόγο του Παρακλήτου που λέει: «είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον ως τας κέδρους του Λιβάνου· και παρήλθον, και ιδού ουκ ην, και εξεζήτησα αυτόν, και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού». (Ψαλμ. λστ΄,στ.35-36)
Αλήθεια, που να βρίσκονται όλοι εκείνοι οι εχθροί του Θεανθρώπου Μεσσία Ιησού στο πέρασμα των αιώνων; Ανήκουν στη λήθη και στο ανάθεμα της Ιστορίας. Ακοίμητος μάρτυρας της αληθείας αυτής ο Πανάγιος Τάφος του Αναστάντος Χριστού, που κατά ομολογία και των επιστημόνων 1 είναι ζωντανός και «…τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών… 2», και μαρτυρεί ότι ο Ιησούς είναι στα δεξιά του Θεού. Το σημείο τούτο αποτελεί απόδειξη τρανότατη ότι τα σχέδια των υβριστών του Θεανδρικού προσώπου του Μεσσίου θα αποδειχθούν και πάλι καταγέλαστα.
Τόνιζε με νόημα ο άγιος Παίσιος: «Να ‘ξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει… Δεν τον αφήνει ο Θεός….του χαλάει τα σχέδια». Κατά τον ίδιον τρόπον συμβαίνει και σήμερα όπως και χθες, καθώς και αύριο. Οι εχθροί του Ιησού θα αποτύχουν. «Το εσφαγμένο Αρνίο εξήλθε νικών και ίνα νικήσει». (Αποκ. Ιωάννου).
Εν τούτοις, συ ορθόδοξε αδελφέ εν Χριστώ: «φύλασσε ακακίαν και ίδε ευθύτητα, ότι εστίν εγκατάλειμμα ανθρώπω ειρηνικώ· οι δε παράνομοι εξολοθρευθήσονται επί το αυτό, τα εγκαταλείμματα των ασεβών εξολοθρευθήσονται». (Ψαλμ.λστ΄,στ.37-38)
Μετάφραση: Να προσπαθείς να είσαι άκακος και απονήρευτος και να βλέπεις πάντα τον ευθύ δρόμο της αρετής, διότι ο πράος άνθρωπος αυτήν την αγιότητα θα αφήσει πίσω του, την οποία και θα θυμόμαστε τιμώντας τη μνήμη του. Οι παράνομοι όμως θα εξολοθρευθούν όλοι μαζί και μαζί τους θα χαθούν ο, τι θα έχουν αφήσει πίσω τους οι ασεβείς, πλούτη, φήμη και απόγονοι.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ
Ευλογημένοι Χριστιανοί, παρακαλώ σας. Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου. Αγιαζόμενοι ημέραν εξ ημέρας, σπέρνοντες τους στάχυας των αρετών, των εντολών του Χριστού, εν δάκρυσιν, μέλλει εν αγαλλιάσει θεριούμεν με αποκορύφωμα την λαμπροφόρο Ανάσταση. Γνωστόν εστί τοις πάσι, η Αλήθεια, ο Χριστός, ελευθερώνει, φωτίζει, στηρίζει στο αγαθόν. «Γνώσεσθε την Αλήθειαν, ότι αυτή ελευθερώσει ημάς».
Η κοινωνία μας μετά των συνανθρώπων ας γίνεται εν αγάπη ανυποκρίτω και ειλικρινή μετανοία. Αυτός που αναγεννάται εξ αγάπης και δι’αγάπης είναι αληθώς ο κοινωνών με τον Τριαδικόν Θεόν διά Ιησού Χριστού. Τότε όντως ο άνθρωπος υπάρχει όχι ως μονάδα-άτομο, αλλά ως μέλος τίμιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μετέχων της Ακτίστου Χάριτος, βουτηγμένος στην αγία κολυμβήθρα των ορθοδόξων Μυστηρίων, ενωμένος παντού και πάντοτε με την ευχαριστηριακή κοινότητα των ορθοδόξων πιστών, ως κληρονόμος Θεού, συγκληρονόμος Χριστού, κοινωνός των αγίων Αγγέλων, συγκοινωνός των αγίων, έως ότου: «οι πάντες καταντήσωμεν εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». (Προς Εφεσ.,κεφ.δ΄,στ.13)
Είθε η ζύμη, η γλυκειά μας Ορθοδοξία, να ζυμώσει όλο το φύραμα, δηλαδή όλον τον κόσμο και να εκπληρωθεί έτσι ο λόγος του Κυρίου: «…και γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν» ή κατά τον άγιο Πορφύριο: «ίνα ώσι εν».
Γένοιτο Κύριε. Αμήν.
1 Ομολογία από την επικεφαλή και καθηγήτρια του Ε.Μ.Π. Αντωνία Μοροπούλου.
2 Προς Εβρ., κεφ.δ΄,στ.12
