π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Η ευγνωμοσύνη και η αναγνώριση της ευεργεσίας, που μας έκανε κάποιος συνάνθρωπός μας, αποτελεί μέγιστη ανθρώπινη αρετή. Τίποτα δεν είναι πιο περιφρονητέο και κατακριτέο από την αχαριστία και τον άνθρωπο που λησμονεί τους ευεργέτες του.
Οι δέκα λεπροί της παραβολής δέχτηκαν ανέλπιστη και μέγιστη δωρεά από τον φορέα της Θείας Χάριτος Κύριο Ιησού Χριστό. Απαλλάχθηκαν από τη φοβερή, επώδυνη και θανατηφόρα νόσο, από την οποία έπασχαν και τους καθιστούσε απόβλητους της κοινωνίας, παντοτινά εξόριστους από τις πόλεις και τα χωριά τους. Όμως μόνον ένας επέστρεψε και ευχαρίστησε τον Ιησού. Οι άλλοι εννέα, κυριευμένοι από το συμφεροντολογικό και ατομιστικό πνεύμα, δεν εμφανίστηκαν ενώπιον του Ιησού ούτε για ένα απλό «ευχαριστώ».
Η αχαριστία, δυστυχώς, είναι ένα σύνηθες φαινόμενο διαχρονικά στις ανθρώπινες κοινωνίες. Όταν ευεργετούμε κάποιον, συχνά όχι δεν μας λέει «ευχαριστώ», αλλά πολύ περισσότερο γίνεται άσπονδος εχθρός μας. Διακατέχεται από αισθήματα μειονεξίας και κατωτερότητας απέναντί μας, μόνο και μόνο διότι ευεργετήθηκε. Πολλές φορές οι ευεργετηθέντες μάς πληρώνουν με το νόμισμα της αναίδειας, της περιφρόνησης, της κακίας, της αδικίας και της συκοφαντίας. Μας ανταποδίδουν «πονηρά αντί αγαθών», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Προφήτης Δαυίδ.
Την ανθρώπινη αχαριστία ακολουθεί πάντα η αδιαντροπιά. Βλέποντας κανείς τους αχάριστους, πικραίνεται για το έσχατο κατάντημα και την ψυχική παρακμή τους.
Αν, λοιπόν, η αχαριστία εναντίον των ανθρώπων είναι κάτι τόσο απεχθές, ας φαντασθεί κανείς τι είναι και τι σημαίνει η αχαριστία έναντι του Πανάγαθου και Δωρεοδότη Θεού. Και η φρίκη μας αυξάνει, αν σκεφτούμε ότι ο Θεός παρέχει άφθονα τις υλικές και πνευματικές δωρεές Του, χωρίς να έχει καθόλου την ανάγκη μας. Είναι Παντοδύναμος και Αυτάρκης, δίχως να αναμένει από εμάς κανένα αντάλλαγμα, όπως εμείς περιμένουμε πολλές φορές, όταν ευεργετούμε τους άλλους.
Γι’ αυτό, όταν εμείς δειχνόμαστε αχάριστοι εναντίον του Θεού και της άπειρης αγάπης Του, γινόμαστε κατώτεροι ακόμη και από τα ζώα. Ας φυλαχτούμε, λοιπόν, από την ψυχική λέπρα της αχαριστίας, που είναι χειρότερη από τη σωματική, ώστε να κερδίσουμε έτσι την εν Χριστώ σωτηρία μας. Γένοιτο!
