Πολλοί πιστεύουν ότι τα «ξόρκια» είναι το ίδιο πράγμα με τούς εξορκισμούς της Εκκλησίας εναντίον των πονηρών πνευμάτων. Κι’ αυτό, γιατί τα λεγόμενα «ξόρκια» περιέχουν και κάποιες παραπλανητικές αναφορές τού ονόματος τού Χριστού, της Παναγίας, και των Αγίων.
Είναι λάθος μέγα!Γιατί όχι μόνον δεν έχουν σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά είναι εντέχνως τοποθετημένα λόγια και προσευχές έτσι, μόνο προς παραπλάνηση των αφελών ανθρώπων.
Η περίπτωση θυμίζει το πάθημα των Εβραίων εξορκιστών στην Έφεσο, δηλαδή των επτά παιδιών του αρχιερέως Σκευά, που θέλησαν, αν και δεν πίστευαν στον Χριστό, να χρησιμοποιήσουν το όνομα Του για να εξορκίσουν δαιμονισμένους. Τότε, το πονηρό πνεύμα τους αποκρίθηκε:
«Τον Ιησού τον γνωρίζω, καθώς και τον Απόστολο Παύλο. Εσείς, ποιοι είστε όμως που χρησιμοποιείτε το όνομά του χωρίς να το πιστεύετε;» (Πράξεις Αποστόλων ΙΘ΄15). Και ορμώντας επάνω τους, ο άνθρωπος που ήταν κυριευμένος από το πονηρό πνεύμα, τούς ξέσχισε αγανακτισμένος…
Είναι ποτέ δυνατόν να φωνάζει κανείς τον Χριστό και τον διάβολο μαζί, για να γίνει καλά, όπως λέει και το παρακάτω ξόρκι; «Έλα Χριστέ και Παναγιά, και …το αερικό μαζί, και κάνετε καλά τον τάδε…» . ¨Η ακόμη, στο ξόρκι του ίκτερου που λένε: «Πρώτα ο Χριστός, και δεύτερος ο … χρυσός»!
Κάθε ξόρκι έχει μαγική προέλευση. Ακόμη και αυτό το φτύσιμο «να μη βασκαθείς» που συνηθίζεται από κάποιους ανθρώπους έχει ένα μυστικό νόημα. Επειδή έχει καθιερωθεί όμως, δυστυχώς περνάει απαρατήρητο… Εκείνος που φτύνει, ασχημίζει, ρυπαίνει και βρωμίζει θα λέγαμε, την εικόνα τού Θεού που εμπεριέχεται σε κάθε συνάνθρωπό μας.
Το φτύσιμο, από μόνο του, είναι μία πράξη αποδοκιμασίας στην καθημερινή μας ζωή. Ο εμπτυσμός, που γίνεται συμβολικά στις εξορκιστικές ευχές του βαπτίσματος από τον ανάδοχο (νονό) υπέρ του βαπτιζομένου, συμβολίζει την απομάκρυνσή μας από τα έργα του διαβόλου και την σύνταξή μας με τον Χριστό.
Το ότι τα «ξόρκια» είναι σατανικά, αποδεικνύεται και από τα πράγματα που χρησιμο- ποιούνται. Όπως, το μαυρομάνικο μαχαίρι, η πεντάλφα, η κασιδιάρα πέτρα, οι σταγόνες λαδιού, τα αναμμένα κάρβουνα, η κόκκινη κλωστή, κλπ.
Η καλυτέρευση που μερικές φορές παρατηρείται από ξόρκια και ξεματιάσματα είναι προσωρινή, και μοιάζει σαν ένα φράξιμο ποντικότρυπας, για να σού πεταχτούν κάποιο καιρό αργότερα οι ποντικοί, από άλλες τρύπες και με θηριωδέστερη μορφή… Να σού ξαναγυρίσουν δηλαδή περιστατικά και ασθένειες, που ούτε καν τις φανταζόσουνα. Είναι ποτέ δυνατόν τα πονηρά πνεύματα που δεν έχουν ίχνος αγάπης μέσα τους, να θέλουνε το καλό μας, ώστε να γίνουμε καλά, με την λευκή – «καλή» μαγεία τους;
Συνήθως, το ξεμάτιασμα με λάδι από την κυρά Κατίνα της γειτονιάς, για να περάσει ο πονοκέφαλος, ανοίγει τον δρόμο στην δημιουργία εμπιστοσύνης στις ξορκίστρες και στις «ξομπλιάστρες» που λέει ο λαός, και αυτός είναι και ο απώτερος στόχος των πνευμάτων του σκότους: ∆ηλαδή, όσο το δυνατόν πιο μακριά από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τις ευχές των ιερέων της!
«Θεραπεύουσι το σώμα οι δαίμονες;» ρωτάει σε ένα βιβλίο του ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και συνεχίζει: «Γέλως ταύτα και μύθοι. Επιβουλεύειν και καταβλάπτειν, ού θεραπεύειν ίσασιν οι δαίμονες». (δηλ. «Για γέλια είναι αυτά και παραμύθια. Να επιβουλεύονται και να βλάπτουν στο έπακρο γνωρίζουν οι δαίμονες, όχι να θεραπεύουν».)
Πρόσκαιρα σταματούν το κακό, που οι ίδιοι μας προξένησαν, για να πιστέψουμε σ’ αυτούς και να μας πάρουν μαζί τους στην αιώνια κόλαση…Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, γράφει: «Μήν απατάσαι λοιπόν Χριστιανέ, αλλά μάθε ότι, ούτε ο λύκος γίνεται πρόβατο ποτέ, κατά την παροιμία, ούτε ο διάβολος γίνεται ποτέ γιατρός κατά την πράξη…»
