Καθηγητής Χαράλαμπος Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Ο πιστός που σηκώνει με χαρά το Σταυρό του αποτελεί τη βάση της ευνομούμενης πολιτείας, της πολιτείας που κτίζει την πρόοδό της πάνω στη Χριστιανική ηθική, την κενωτική αγάπη, την ενεργή ελπίδα, τη φιλαδελφία και την αλληλοκατανόηση.

Ο σταυροφόρος χριστιανός αποτελεί το ανάχωμα της ηθικής και της οικονομικής κρίσεως της κοινωνίας μας. Η ηθική κατάπτωση των ανθρώπων που δεν σηκώνουν τον σταυρό τους με προθυμία και υπομονή έφερε τη σημερινή οικονομική κρίση, που δεν παύει να είναι «παδαγωγός εις Χριστόν» (Γαλ. γ΄ 24), γιατί μας φέρνει κοντά Του, γιατί μας εξαναγκάζει να ελαττώσουμε τις υπέρμετρες επιθυμίες μας και να αυξήσουμε την εμπιστοσύνη μας σ’ Αυτόν. Η οικονομική κρίση μας διδάσκει να εγκαταλείψουμε την εξωστρέφεια και να επιμείνουμε στην πλήρη γνώση του εαυτού μας, αυτού του άγνωστου που μας δανείζει την αναπνοή για να απολαμβάνουμε τη ζωή, μας δανείζει την καρδιά, το αίμα, τα μάτια, όλες τις αισθήσεις, μόνο όμως για να ζούμε υλικά και όχι πνευματικά, αφού το Θεό τον έχουμε βάλει στο περιθώριο.

Η οικονομική κρίση μας εξαναγκάζει να δούμε τη ζωή στις πραγματικές της διαστάσεις, και επιστρέφοντας στις ηθικές ρίζες μας να την αναδιοργανώσουμε στο πρότυπο του Ευαγγελίου της αγάπης και να επιτύχουμε του ελέους του πολυεύσπλαγχνου Θεού μας, που ζητά να βρεί ευκαιρία, για να μας σώσει, αφού «κατακαυχάται έλεος κρίσεως» (Ιάκ. β΄ 13) και θέλει ο Θεός μας «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4 ).

Ο σταυροφόρος Χριστιανός αποτελεί το καύχημα της κοινωνίας και δείχνει τη δύναμη του Σταυρού, που μπορεί να αλλάζει το πρόσωπό της με συμπάθεια, αφού στηρίζεται στην ενεργή αγάπη, αυτή από την οποία εμφορείτο και ο ίδιος ο Εσταυρωμένος Ιησούς. Έτσι ο σταυροφόρος Χριστιανός γίνεται «ευχάριστος τοις πάσι» (Κολασ. γ΄ 15), είναι φιλόθεος και φιλάνθρωπος, εμπνέει τους γύρω του με το σταυροαναστάσιμο ήθος του, δημιουργεί έναν επίγειο παράδεισο στο περιβάλλον του με την αγάπη και το παράδειγμά του, προβάλλει το Ορθόδοξο φρόνημά του με παρρησία και αγωνίζεται «κόντρα στο ρεύμα» κατά της ενορχηστρωμένης πολεμικής της αποδομήσεως των Ελληνορθοδόξων θεμελίων του έθνους μας.

Με το Σταυρό, λοιπόν, στο χέρι ας πορευθούμε όλοι μας στο δρόμο της ζωής και να είμαστε βέβαιοι ότι ο δρόμος μας όσο δύσβατος και γεμάτος αγκάθια και εάν είναι είναι ωραίος, αφού στις δυσκολίες και στις πτώσεις μας Κυρηναίος μας είναι ο ίδιος ο Χριστός μας, ο οποίος μας οδηγεί από τις θλίψεις στις χαρές, από τις περιπέτειες στην αναψυχή, από το φρικτό Γολγοθά στη λαμπροφόρο ανάσταση, στην ατελεύτητη μακαριότητα, την οποία είθε όλοι να απολαύσουμε.