ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Αυτός που επιθυμεί τα πρωτεία (και τα αξιώματα), είναι ξένος προς την αγάπη και την ταπεινοφροσύνη. (Μέγας Βασίλειος)
Το σπουδαιότερο είναι να έχεις υψηλή θέση και ταπεινό φρόνημα. (Μέγας Βασίλειος)
Ανάλογα με το ήθος του άρχοντα, πλάθονται συνήθως και οι υπήκοοι, ώστε όποιοι είναι οι ηγέτες, τέτοιοι κατ’ ανάγκη είναι οι οδηγούμενοι. (Μέγας Βασίλειος)
Να μην επιδιώκουμε ποτέ αξιώματα, για να δοξασθούμε από αυτά, γιατί αυτό φανερώνει αρρώστια προχωρημένη. Δείχνει, ότι βαδίζουμε αρρωστημένα άλλο δρόμο από τον δρόμο της ταπεινοφροσύνης που βάδισαν οι Άγιοι Πατέρες και έφθασαν στον Παράδεισο. Δεν θα πρέπει να ζητούν εξουσία, οι άνθρωποι που εξουσιάζονται από τα πάθη τους. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Σε τι θα μας ωφελήσει, αν αποκτήσουμε και το πιο μεγάλο αξίωμα που υπάρχει και μας εγκωμιάζει όλος ο κόσμος; Θα μας οδηγήσουν στον Παράδεισο τα εγκώμια του κόσμου ή θα μας ωθήσουν στην κόλαση; Τί είπε ο Χριστός; «Δόξαν παρά ανθρώπων ου λαμβάνω» (Ιωάννου 5,41). (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Να μην νομίζουν (μερικοί), ότι το αξίωμα είναι ευκαιρία ανέσεως και απολαύσεως. Διότι το να εξουσιάζεις ψυχές, είναι το πιο κοπιαστικό από όλα και πρέπει εκείνοι που προσέρχονται σ’ αυτό, να ετοιμαστούν, σαν να πρόκειται να πάρουν μέρος σε επίπονο αγώνα. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
Όσο πιό υψηλό είναι το αξίωμα, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο κίνδυνος. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Αν η Πρόνοια του Θεού, μας παραχώρησε αξιώματα και εξουσία, ας γίνουμε μέσω αυτών ευεργέτες των ανθρώπων. Ας φτύσουμε το φοβερό εκείνο δηλητήριο, το τόσο επικίνδυνο για τη ψυχή μας, τον άλογο εγωισμό, που κάνει τους ανθρώπους άρρωστους, ή μάλλον θηρία και δαίμονες, μάστιγες της ανθρωπότητας και εχθρούς του εαυτού μας. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Και η Εκκλησία και η Πολιτεία και οι άρχοντες αυτών, στις τωρινές ήμερες, κοιμούνται το βαρύτατο ύπνο της αμελείας και της ραθυμίας και εάν δεν ξυπνήσουν οι ίδιοι και δεν ξυπνήσουν τον κλήρο και το λαό σε μετάνοια, σε εργασία των εντολών του Θεού, των αρετών και των καλών έργων, θα δώσουν λόγο κατά την ημέρα της κρίσεως και θα τιμωρηθούν. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Όσο ήταν μικρός ο Σαούλ και ταπεινός ενώπιον του Θεού, ήταν άγιος. Όταν όμως πήρε το βασίλειο, έγινε υπερβολικά κακός και υπερήφανος. Όσο ήταν ο Δαβίδ φτωχός και διωκόμενος, παρέμενε μεγάλος φίλος του Θεού, με τον Οποίο πολλές φορές μιλούσε. Όταν όμως πήρε το αξίωμα του βασιλιά, αμέσως αμάρτησε βαριά (φόνος και μοιχεία) στον Θεό και ανόμησε. Όμοια και ο Σολομώντας, ο γιός του, όταν έγινε μεγάλος στον πλούτο και στη σοφία, χάρη στο Θεό, τόσο πολύ έχασε τη γνώση του, που προσκύνησε αναίσθητα είδωλα. Μην ποθήσεις λοιπόν, πρωτεία και αξιώματα, που φθείρουν τα χρηστά ήθη και οδηγούν σε σφάλματα, γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι πρόκειται να τιμωρηθούν με μεγάλες αμαρτίες. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
