Οι δαίμονες που έχουν πρόσβαση στις ψυχές μας κατά τη διάρκεια των ωρών που είμαστε ξύπνιοι, έχουν επίσης πρόσβαση σ’ αυτές κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Επίσης κατά τη διάρκεια του ύπνου μας πειράζουν στο να αμαρτήσουμε με το να αναμιγνύουν τη δική τους φαντασία με τη δική μας.
Ακόμη όταν δούν μέσα μας ένα ενδιαφέρον για όνειρα, προσπαθούν να αυξήσουν το ενδιαφέρον μας για τα όνειρά μας. Σιγά-σιγά μάλιστα μας πείθουν να τα εμπιστευόμαστε. Μια τέτοια εμπιστοσύνη συνοδεύεται πάντα από πλάνη και η πλάνη κάνει τις διανοητικές μας απόψεις για τον εαυτό μας να λανθάνονται, οπότε όλη μας η ενεργητικότητα γίνεται σαθρή. Αύτό ακριβώς θέλουν και οι δαίμονες.
Σ’ αυτούς που είναι προχωρημένοι σ’ αυτή την εγωιστική αυτο-θεώρηση, οι δαίμονες αρχίζουν να παρουσιάζονται σαν Άγγελοι φωτός στη μορφή Μαρτύρων και Αγίων, ακόμη και αυτής της Μητέρας του Θεού και του ίδιου του Χριστού.
Χαίρονται με τον τρόπο που ζούν αυτοί οι πλανεμένοι, τους υπόσχονται ουράνια στέμματα και μ’ αυτό τον τρόπο τους οδηγούν σε μεγάλο ύψος αυτοεκτιμήσεως και υπερηφανείας. Αυτό το ύψος είναι ταυτόχρονα και η άβυσσος του ολέθρου τους.
Πρέπει να ξέρουμε ότι αναμφίβολα στην παρούσα μας κατάσταση που ακόμη δεν έχει ανανεωθεί με τη χάρη, δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε άλλα όνειρα εκτός από αυτά που ύπουλα ετοιμάζουν για μας οι δαίμονες.
