Μη βιάζεσαι να κάνεις φίλους, αλλά, αφού τους κάνεις, διατήρησε με κάθε τρόπο τη φιλία, σηκώνοντας κάθε βάρος του πλησίον σου, εκτός και αν υπάρχει κίνδυνος να προξενήσει κακό στην ψυχή σου, διότι η ψυχρότητα και η εχθρότητα ανάμεσα σε φίλους δυσκολεύουν την κρίση των ανθρώπων, οι οποίοι υποψιάζονται το ίδιο και τον υπαίτιο και τον ανεύθυνο.
Εκείνους να κάνεις φίλους, οι οποίοι διατήρησαν τη φιλία τους με άλλους αγνή σε όλες τις περιστάσεις και δεν κοίταξαν με ζηλοφθονία τους φίλους τους, όταν αυτοί ευημερούσαν, ούτε αδιαφόρησαν, όταν οι φίλοι τους έπεσαν σε δυστυχία.
Διότι πολλοί, όταν δυστυχούν οι φίλοι τους, και τους συμπαραστέκονται και τους βοηθούν, όταν όμως ευημερούν, δεν αντέχουν να βλέπουν την ευτυχία τους, και όσοι δεν αποκαλύπτονται την ώρα της συμπόνιας, ξεσκεπάζονται από το πάθος του φθόνου. Κάνε, λοιπόν, φίλους, όχι τους κακούς, αλλά τους άριστους.
[irp posts=”400361″ name=”«Δόξα τη φιλανθρωπία Σου, Κύριε»”]
Διότι τις περισσότερες φορές το ήθος των φίλων κρίνεται από τους ανθρώπους που αγαπούν. Και ενώ με τη βοήθεια των αξιόλογων φίλων, ακόμη και αν κάποιος έκανε κάποιο λάθος, θα μπορούσε πάρα πολύ εύκολα να το διορθώσει, οι κακοί, όμως, φίλοι διαφθείρουν και ότι καλό ήδη έχει κανείς στο χαρακτήρα του.
Οι πρώτοι και τις ελλείψεις σε θέματα αρετής, καλύπτοντάς τες οι ίδιοι, τις κάνουν να μη φαίνονται ελλείψεις, ενώ αντίθετα ο συγχρωτισμός με τους φαύλους κι ένα μικρό μέρος αρετής, που μπορεί κανείς να έχει, το κάνει να φαίνεται ψεύτικο.
Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Ο Ηγεμών. Έκδοση Αρμός
