Υπερνικώντας την τυφλότητα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής του Τυφλού 17ης Μαΐου 2015
(Ιωάν. θ’ 1-38)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Οι υποκριτές και ασεβείς Φαρισαίοι έκαναν τα πάντα για να αμαυρώσουν κι να υποβαθμίσουν το θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού από τον Ιησού. Επιδειξιομανείς και μωροφιλόδοξοι οι ίδιοι είχαν κυριευτεί από ανείπωτο μίσος και φθόνο κατά του Ιησού, αλλά και κατά των συνανθρώπων τους.

Αντί να χαρούν με κάτι καλό που συνέβαινε στον πλησίον τους, αντίθετα, λυπόνταν και ζήλευαν. Αυτό φαίνεται καθαρά, από την πρωτοφανή κακότητα και μοχθηρία, με την οποίαν αντιμετώπισαν τον θεραπευμένο τυφλό. Δεν κατάφεραν όμως να διαψεύσουν το μέγα θαύμα, το οποίο επιτελέστηκε παρουσία πολλών ανθρώπων.

Καταστεναχωρημένοι από την θαρραλέα απάντηση του νεαρού άντρα, που τους εξέφρασε την πίστη του ότι ο άνθρωπος που τον θεράπευσε ήταν άνθρωπος με θεϊκές ιδιότητες και όχι συνηθισμένος, έστειλαν να φωνάξουν τους γονείς του. Αυτοί αποποιήθηκαν την ευθύνη και δήλωσαν ότι μόνον ο γιος τους γνωρίζει και αυτός πρέπει να ερωτηθεί. Τότε αυτοί, εμμένοντας στην κακοδοξία τους παρότρυναν τον θεραπευμένο τυφλό να δοξάσει τον Θεό για την θεραπεία του, παραδεχόμενος ότι ο άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι τον θεράπευσε, ήταν κοινός και αμαρτωλός, όπως οι άλλοι.

Όμως ο τυφλός θαρραλέα τους αποστομώνει: «ξέρουμε ότι ο Θεός αμαρτωλούς δεν ακούει! Άρα ο άνθρωπος αυτός δεν θα μπορούσε να θαυματουργήσει, αν ήταν κοινός άνθρωπος και όχι εκλεκτός του Θεού». Τότε οι Φαρισαίοι, με μανία και ύβρεις, τον πέταξαν έξω, με προσβλητικό τρόπο, διότι δεν άντεχαν να ακούνε την αλήθεια.

Το ίδιο δεν αντέχουν να ακούνε την αλήθεια οι ασεβείς και πωρωμένοι άνθρωποι κάθε εποχής. Αντίθετα συκοφαντούν, λοιδορούν, καταδιώκουν τους ανθρώπους του Θεού με κάθε ευκαιρία. Ποιο είναι όμως το καθήκον των πραγματικών Χριστιανών σε αυτές τις περιπτώσεις; Είναι η θαρραλέα ομολογία πίστεως και ο εν Χριστώ αγώνας ενάντια σε κάθε ασέβεια, κάθε πρόληψη, κάθε διαστρέβλωση, κάθε δίωξη που υφίστανται καθημερινά.

Οφείλουμε όλοι να μιμηθούμε το παράδειγμα του Τυφλού, ο οποίος με το θάρρος του έφερε σε δύσκολη θέση τους ασεβείς ανακριτές του. Χωρίς φόβο αλλά και χωρίς φανατισμό χρειάζεται να ομολογούμε την πίστη μας, όπου η περίσταση το επιβάλλει. Και δεν πρέπει να πτοούμαστε από την κοινωνική, επιστημονική ή οικονομική θέση εκείνου που έχουμε απέναντί μας. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τους ωφελήσουμε και να τους οδηγήσουμε στον σωστό δρόμο. Έτσι, και τον εαυτό μας θα σώσουμε και άλλους θα βοηθήσουμε να κερδίσουν την Ουράνια Βασιλεία. Γένοιτο!