Πριν ορισμένα χρόνια έγραψε την κάτωθι επσιτολή ο αδελφός Πέτρου Κόζλιτς μια επιστολή, την οποία παραθέτουμε λέξη προς λέξη χωρίς αλλαγές: «Ό Γιόβαν Πόποβιτς, αγρότης άπ’ τά Σασίνατσα κοντά στη Σρέμσκα Μιτροβίτσα, κουφάθηκε τό 1914 στο πεδίο της μάχης, έτσι που από τ’ αριστερό αυτί δεν άκουγε τίποτα καί άπ’ τό δεξί αυτί άκουγε μόνο όταν τόν πλησίαζες καί του μιλούσες δυνατά πάνω στ’ αυτί του, ενώ από μικρή απόσταση δεν μπορούσε ν’ ακούσει ούτε κανονιές.
Τό 1914 καί τό 1915 οι γιατροί προσπάθησαν μέ κάθε τρόπο να τόν βοηθήσουν, αλλά ανεπιτυχώς. Τελικά πήρε απαλλαγή άπ’ τό στρατό ώς μόνιμα ανάπηρος. Κατά την επιστροφή του στο σπίτι, ό ίδιος ζήτησε βοήθεια άπ’ τους γιατρούς καί τους επισκεπτόταν γιά να θεραπευτεί. Όμως κι αυτό δε βοήθησε παρόλο που τους υποσχέθηκε ότι θα κάνει οτιδήποτε του ζητήσουν αρκεί να τόν θεραπεύσουν. Οι γιατροί ισχυρίζονταν ότι ποτέ πια δεν πρόκειται ν’ ακούσει επειδή κατά τή διάγνωσή τους τά τύμπανα είχαν καταστραφεί καί τ’ ακουστικά νευρά είχαν παγώσει.
…Αλλά αυτό που γιά τους ανθρώπους είναι αδύνατο, γιά τό Θεό είναι δυνατό. Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι δεν απευθύνονται στον Κύριο καί δε ζητούν τή βοήθειά Του σέ διάφορες συμφορές.
Έτσι λοιπόν έχασε κάθε ελπίδα γιά θεραπεία καί κουβαλούσε υπομονετικά τό φορτίο του. Αλλά ό Παντοδύναμος διέκρινε την υπομονή του καί τόν κάλεσε γιά πλήρη θεραπεία. Τόν κάλεσε σε μετάνοια γιά τίς αμαρτίες του καί του άνοιξε πρώτα την πνευματική αίσθηση καί κατόπιν τή σωματική.
Πριν από δυο χρόνια έγινε ένας από τους πιο ευσεβείς καί παρόλο που δεν άκουγε ερχόταν τακτικά στήν Εκκλησία καί στις συγκεντρώσεις τών αδελφοτήτων, προσπαθώντας να μη λείψει ποτέ. Ήταν πάντοτε πρώτος στην προσευχή καί στην Εκκλησία καί γι’ αυτό έλαβε μεγάλη επιβράβευση άπ’ τόν Κύριο. Φέτος στη συγκέντρωση των αδελφών συμφώνησε ότι θα έρθει μαζί τους στη μονή Ραβάνιτσα. Όμως δύο μέρες πριν αρρώστησε καί αποφάσισε να μην πάει.
Την παραμονή της αναχώρησης της Αδελφότητας μας, όταν σκοτείνιασε, τόν επισκέφτηκε ένας άνθρωπος στο δωμάτιο καί του απευθύνθηκε μέ τ’ όνομά του:
«Γιόβαν αν πας στη Ραβάνιτσα θα είναι γιά καλό, αν δεν πας δε θα είναι γιά καλό», καί λέγοντας αυτό βγήκε έξω άπ’ τό δωμάτιο. Ακούγοντας αυτά αναρωτήθηκε τί να σήμαινε αυτό κι αποφάσισε τελικά να πάει στη Ραβάνιτσα. Μέ πολύ κόπο έφθασε στο ναό της Ραβάνιτσας, προσευχήθηκε στον Κύριο καί τόν Άγιο Λάζαρο να τόν απαλύνουν κι όταν βγήκε απ’ τό ναό αισθανόταν καλύτερα δεν είχε πυρετό καί ήταν χαρούμενος.
Στις 10 τό βράδυ πήγε στήν κρήνη της μονής γιά να πιει νερό καί άκουσε πίσω του μια γυναικεία φωνή: «Γιόβαν νίψου, βάλε τά δάκτυλά σου στ’ αυτιά καί θ’ ακούσεις». Έτσι κι έκανε, αμέσως άρχισαν τ’ αυτιά του να βουίζουν φοβερά. Τότε ή γυναίκα άρχισε ν’ απομακρύνεται από κοντά του κι αυτός την ακολούθησε. Ή γυναίκα έφθασε στήν πόρτα του ναού, αυτός πίσω της, μπήκε στο ναό κι εκεί εξαφανίστηκε. Μετά άπ’ όλα αυτά άρχισε αμέσως να ακούει ένα δυνατό βουητό στ’ αυτιά, όμως την επόμενη μέρα όταν μετάλαβε άρχισε να ακούει κανονικά, σήμερα έχουν περάσει ήδη τέσσερεις μήνες από τότε που θεραπεύτηκε. Είναι ήδη 55 χρόνων.
Επειδή ό ίδιος δεν ξέρει να γράφει, μέ παρακάλεσε σάν αδελφό εν Χριστώ να γράψω στη Χριστιανική Κοινότητα του Κραγκοϋγιεβατς καί να τους παρακαλέσω να τό δημοσιεύσουν στο φυλλάδιό τους γιά τά αδέλφια καί τίς αδελφές μας, ώστε να σταθεροποιηθούν σ’ αυτόν τόν δρόμο καί να πιστέψουν ότι μόνον αυτός είναι ό ορθός δρόμος.
Μιλήστε αδέλφια σ’ όλους τους άπιστους που δεν πιστεύουν στο θαύμα του Υιού τού Θεού καί που ισχυρίζονται ότι όλα όσα αναφέρονται στήν Αγία Γραφή γιά τά θαύματα του Υιού του Θεού είναι ψέματα. ’Άς πιστέψουν σ’ αυτά τά θαύματα καί τά συμβάντα, τά όποια ό Θεός καί σήμερα κάνει γιά όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν.
Αυτό τό θαύμα κατέγραψε ό Πέτρος Κόζλιτς από τά Σασίνατσα.
Από το βιβλίο ”Εμμανουήλ”του Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς
