1. Την Β΄ Κυριακή των Νηστειών, του αγίου Γρηγορίου Παλαμά, το έτος 1993, πνευματικό του παίδι η Α.Κ. ήταν άρρωστη μία περίπου εβδομάδα με ιγμορίτιδα.
Καταρροή, δακρύρροια, σφοδρός πονοκέφαλος και πόνος αφόρητος στα ιγμόρεια. Φάρμακα δεν είχε πάρει. Εκεί περί το τέλος του Όρθρου οι πόνοι έφτασαν σε παροξυσμό.
Την έπιασε απελπισία και, όπως μας είπε, φώναξε δυνατά, μέσα από την καρδιά της, άφωνα: «Γέροντα Πορφύριε, δεν με βλέπεις; Θα τρελαθώ από τον πόνο. Σταύρωσε με να μου πέραση». Δεν είχε, λέει, τελειώσει την τελευταία λέξη. Ο πόνος κόπηκε «με το μαχαίρι». Η καταρροή και η δακρύρροια σταμάτησαν, αισθάνθηκε σαν να μην είχε περάσει αυτήν την ταλαιπωρία και από εκείνη την ημέρα και επί μία τριετία ούτε καν συναχώθηκε.
2. Η Μ.Κ., την ίδια χρονιά, το 1993, αρρώστησε στην επαρχία από ειλεό. Είχε βεβαρημένο ιστορικό με την ασθένεια αυτή και στο παρελθόν ειχε υποβληθή σε επικίνδυνες -μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου- εγχειρήσεις. Ο ειλεός δεν λυνόταν επί δύο-τρεις ημέρες και αποφασίστηκε να χειρουργηθή. Όλα ήταν έτοιμα. Το παιδί της που γνώριζε τον ΓέρονταΠορφύριο, προσέβλεψε στην φωτογραφία του και του είπε: «Γέροντα, εκεί στην κλινική θα πεθάνη η μάνα μου. Σε παρακαλώ, λύσε τον ειλεό». Σε τρία λεπτά, και ενώ την ωδηγούσαν στο χειρουργείο ο ειλεός λύθηκε.
Αδαμαντίας Πιπεράκη-Καβαγιά, Βίος και ασματική ακολουθία του Οσίου Πατρός ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, Αθήνα
Discussion about this post