Η Προσευχή για να βοηθήσει ο Θεός τον άνθρωπο που πονάει ψυχικά είτε σωματικά

Προσευχή για πόνο ψυχής και σώματος (για να βοηθήσει ο Θεός τον άνθρωπο που πονάει ψυχικά είτε σωματικά)

Εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Δόξα σοί ο Θεός ημών, δόξα σοί.

Βασιλεύ ουράνιε, παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τάς ψυχάς ημών.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νύν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς, Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νύν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, έλθετω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.

(Ψαλμός 68) Προσευχή για πόνο ψυχής και σώματος

Εις τό τέλος, υπέρ τής αντιλήψεως τής εωθινής·

2 Ο ΘΕΟΣ, ο Θεός μου, πρόσχες μοι· ίνα τί εγκατέλιπές με; μακράν από τής σωτηρίας μου οι λόγοι τών παραπτωμάτων μου. 3 ο Θεός μου, κεκράξομαι ημέρας, καί ουκ εισακούση, καί νυκτός, καί ουκ εις άνοιαν εμοί. 4 σύ δέ εν αγίω κατοικείς, ο έπαινος τού Ισραήλ. 5 επί σοί ήλπισαν οι πατέρες ημών, ήλπισαν, καί ερρύσω αυτούς· 6 πρός σέ εκέκραξαν καί εσώθησαν, επί σοί ήλπισαν καί ου κατησχύνθησαν. 7 εγώ δέ ειμι σκώληξ καί ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων καί εξουθένημα λαού. 8 πάντες οι θεωρούντές με εξεμυκτήρισάν με, ελάλησαν εν χείλεσιν, εκίνησαν κεφαλήν· 9 ήλπισεν επί Κύριον, ρυσάσθω αυτόν· σωσάτω αυτόν, ότι θέλει αυτόν.

10 ότι σύ εί ο εκσπάσας με εκ γαστρός, η ελπίς μου από μαστών τής μητρός μου· 11 επί σέ επερρίφην εκ μήτρας, εκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου εί σύ· 12 μή αποστής απ εμού, ότι θλίψις εγγύς, ότι ουκ έστιν ο βοηθών. 13 περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταύροι πίονες περιέσχον με· 14 ήνοιξαν επ εμέ τό στόμα αυτών ως λέων αρπάζων καί ωρυόμενος. 15 ωσεί ύδωρ εξεχύθην, καί διεσκορπίσθη πάντα τά οστά μου, εγενήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος εν μέσω τής κοιλίας μου· 16 εξηράνθη ωσεί όστρακον η ισχύς μου, καί η γλώσσά μου κεκόλληται τώ λάρυγγί μου, καί εις χούν θανάτου κατήγαγές με. 17 ότι εκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με, ώρυξαν χείράς μου καί πόδας. 18 εξηρίθμησαν πάντα τά οστά μου, αυτοί δέ κατενόησαν καί επείδόν με. 19 διεμερίσαντο τά ιμάτιά μου εαυτοίς καί επί τόν ιματισμόν μου έβαλον κλήρον.

20 σύ δέ, Κύριε, μή μακρύνης τήν βοήθειάν μου απ εμού, εις τήν αντίληψίν μου πρόσχες. 21 ρύσαι από ρομφαίας τήν ψυχήν μου, καί εκ χειρός κυνός τήν μονογενή μου· 22 σώσόν με εκ στόματος λέοντος καί από κεράτων μονοκερώτων τήν ταπείνωσίν μου. 23 διηγήσομαι τό όνομά σου τοίς αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε. 24 οι φοβούμενοι τόν Κύριον, αινέσατε αυτόν, άπαν τό σπέρμα Ιακώβ, δοξάσατε αυτόν, φοβηθήτωσαν αυτόν άπαν τό σπέρμα Ισραήλ, 25 ότι ουκ εξουδένωσεν ουδέ προσώχθισε τή δεήσει τού πτωχού, ουδέ απέστρεψε τό πρόσωπον αυτού απ εμού καί εν τώ κεκραγέναι με πρός αυτόν εισήκουσέ μου.

26 παρά σού ο έπαινός μου εν εκκλησία μεγάλη, τάς ευχάς μου αποδώσω ενώπιον τών φοβουμένων αυτόν. 27 φάγονται πένητες καί εμπλησθήσονται, καί αινέσουσι Κύριον οι εκζητούντες αυτόν· ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος. 28 μνησθήσονται καί επιστραφήσονται πρός Κύριον πάντα τά πέρατα τής γής καί προσκυνήσουσιν ενώπιον αυτού πάσαι αι πατριαί τών εθνών, 29 ότι τού Κυρίου η βασιλεία, καί αυτός δεσπόζει τών εθνών. 30 έφαγον καί προσεκύνησαν πάντες οι πίονες τής γής, ενώπιον αυτού προπεσούνται πάντες οι καταβαίνοντες εις γήν. καί η ψυχή μου αυτώ ζή, 31 καί τό σπέρμα μου δουλεύσει αυτώ· αναγγελήσεται τώ Κυρίω γενεά η ερχομένη, 32 καί αναγγελούσι τήν δικαιοσύνην αυτού λαώ τώ τεχθησομένω, όν εποίησεν ο Κύριος.

Σηλυβρίας τόν γόνον καί Αιγίνης τόν έφορον, τόν εσχάτοις χρόνοις φανέντα αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού, αναβλύζει γάρ ιάσεις παντοδαπάς τοίς ευλαβώς κραυγάζουσι. Δόξα τώ σέ δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τώ σέ θαυματώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

Δί ευχών τών άγιων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.