Πραγματική Ιστορία, Λευκωσία Μάιος 2014
Απάντησε σε όραμα,
στην κόρη, μη φοβάσαι,
είμαι η Πορταΐτισσα
και αυτό, να το θυμάσαι….
Εγώ θα είμαι πλάι σου,
σε όλες τις δυσκολίες
και γέμισε η καρδιά ευθύς,
χαρά και ευχαριστίες….
Και έτρεξε αυτή , με συντριβή
αμέσως να ρωτήσει,
που είναι η Εικόνα της,
να την ευχαριστήσει…
Με δάκρυα και κατάνυξη
ζήτησε, εκ καρδίας,
να ανάψει για το όραμα
κανδήλι, της Κυρίας….
Και έκτοτε απ, τη γωνιά,
που είχαμε την εικόνα,
στο Σπήλαιο της Υπομονής,
στηρίζει , κάθε αγώνα….
Μπροστά της καίει, ακοίμητη
κανδήλα να σκορπίζει,
χαρά και αγαλλίαση,
σε όποιο την αντικρίζει…
Μπροστά στον Άγιο Τίμωνα,
πλάι, στην Παραμυθία,
τρέξε στο παρεκκλήσιο,
να νοιώσεις, εμπειρία….
Και έτσι , για το ιστορικό
θα σας πληροφορήσω,
πως τούτο το εικόνισμα,
που είχαμε σε τοίχο,
το αγόρασε από παλαιά
να μας ευχαριστήσει,
μια μουσουλμανική καρδιά,
σαν το είχαμε ζητήσει…
Και είναι απορίας , άξιον
πως τρόπους , βρίσκεις χίλιους
να προκαλείς με θαυμαστά,
να καταγράφω , ύμνους….
Κυρία μου Πορταΐτισσα,
τούτη τη μέρα ζήτησα,
ποτέ μη με αφήσεις,
και πιστή στις αρωγές,
είπες θα με κρατήσεις….
Είσαι αληθώς , Παντάνασσα
και όποιος σε γνωρίσει,
θα αισθανθεί την αρωγή,
δεν θα το λησμονήσει ….
Και έτσι εις στα προπύλαια,
ναού, κάλλους μεγάλου,
γίνεσαι πάλιν θυρωρός,
Μάνα του Απειροκάλου……
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής
Discussion about this post