«Υπήρξε ένας ασκητής στο κέντρο της Αθήνας! Ένας απλός και ταπεινός άνθρωπος, χωρίς βιβλιάρια καταθέσεων. Ήταν ο μοναδικός ιερέας που έζησε εντός νοσοκομείου και συγκεκριμένα στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Αθήνας».
Από τον ΣΩΤΗΡΗ ΛΕΤΣΙΟ*
Αυτό υπογραμμίζει μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» η γερόντισσα Επιστήμη, ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στο Βερίνο της Αχαΐας, αναφερόμενη στον μακαριστό γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη (1910-1995), με αφορμή την συμπλήρωση 30 ετών από την εκδημία του. Ο μακαριστός Ευσέβιος υπήρξε ανακαινιστής και κτίτορας των νέου κτιρίου της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Βερίνο, ενώ επίσης υπήρξε κτίτορας και στο μοναστήρι των Εισοδίων της Θεοτόκου στον Ωρωπό. Ο Θεός τον αξίωσε να κτίσει συνολικά επτά ναούς.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο μακαριστός Ευσέβιος προσέφερε τις υπηρεσίες του στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο στο οποίο είχε διοριστεί εφημέριος το 1952. Εκεί έζησε συνολικά 36 χρόνια και επί 24ωρου βάσεως βρισκόταν δίπλα στους ασθενείς. «Το Ιπποκράτειο επί των ημερών του ήταν ένα καταφύγιο αγάπης και προσφοράς για πολλούς ανθρώπους» τονίζει χαρακτηριστικά η γερόντισσα Επιστήμη, η οποία είχε την τύχη να τον γνωρίσει και να παρακολουθήσει το πνευματικό έργο του ήδη από την ηλικία των 8 ετών, όταν επισκεπτόταν το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο μαζί με τον θείο της. «Ζούσε στην ταράτσα του παλιού κτιρίου του Ιπποκράτειου δίπλα σε πειραματόζωα και στερείτο ακόμη και τον ατομικό χώρο υγιεινής» επισημαίνει η γερόντισσα Επιστήμη ενθυμούμενη τα γεγονότα εκείνης της εποχής και προσθέτει: «Ηταν υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί τις κοινόχρηστες τουαλέτες στους προσφυγικούς θαλάμους. Παρόλο ότι ταλαιπωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό στη ζωή του, στο πρόσωπό του δεν έβλεπες κάτι τέτοιο. Δόξαζε τον Θεό και τον ευχαριστούσε για όσα του Του είχε προσφέρει. Πολλές φορές δεν είχε χρήματα ούτε για τα εισιτήρια των λεωφορείων και ήταν αναγκασμένος να δανείζεται από τους εργαζόμενους στα γραφεία του νοσοκομείου».
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ
Παρόλο ότι ο Ευσέβιος διακρινόταν για την ταπεινότητά του, η ζωή του ήταν γεμάτη από θαύματα, τα οποία γινόντουσαν άμεσα αντιληπτά από τους πιστούς. Η γερόντισσα Επιστήμη φέρνει στη μνήμη της μερικά από αυτά και μας τα εξιστορεί: «Μια κυρία μέσης ηλικίας πριν από αρκετά χρόνια είχε βγάλει έναν όγκο σαν καρύδι στο δεξί της μάγουλο. Επισκέφθηκε τον π. Ευσέβιο στον ναό του Αγίου Λουκά στο Ιπποκράτειο και ζήτησε να την σταυρώσει, επειδή την επόμενη ημέρα επρόκειτο να χειρουργηθεί. Όντως έτσι έγινε και η γυναίκα επέστρεψε σπίτι της. Μια ημέρα μετά έτυχε να είμαι πάλι μπροστά στο πρόναο όταν είδα την συγκεκριμένη κυρία. Στο μάγουλο της δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε ίχνη από εκείνο τον όγκο. Την ρωτήσαμε τι είχε συμβεί και απάντησε: ”Έφυγα από τον π. Ευσέβιο, πήγα στο σπίτι μου και κοιμήθηκα. Το πρωΐ που ξύπνησα βρήκα τον όγκο να είναι πάνω στο μαξιλάρι μου”. Αμέσως, τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιπες μοναχές αρχίσαμε να φωνάζουμε: ”Θαύμα, θαύμα π. Ευσέβιε!”. Αυτός μας άκουσε και με αυστηρό ύφος μας είπε: ”Το θαύμα το έκανε ο Θεός. Μπορεί να καυχηθεί ένα σκεπάρνι ότι έφτιαξε ένα τραπέζι; Όχι βέβαια, επειδή ο επιπλοποιός το έφτιαξε. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση το θαύμα έγινε από τον Θεό. Εγώ είμαι ένα σκουριασμένο σκεπάρνι στα χέρια του Θεού! Αυτό συνέβη επειδή αυτή η γυναίκα είχε μεγάλη πίστη” κατέληξε ο μακαριστός γέροντας».
Πολλά είναι τα θαύματα που και σήμερα γίνονται εντός του μοναστηριού όπως διευκρινίζει η ηγουμένη του μοναστηριού εξιστορώντας κάποια από αυτά. «Μου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον μια γυναίκα, η οποία ήρθε εδώ κρατώντας το βιβλίο με τη βιογραφία του γέροντα Ευσέβιου. Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας τη ρώτησα από πού είχε λάβει πληροφορίες για το μοναστήρι. Μου απάντησε ότι είχε βιώσει ένα θαύμα, το οποίο είχε κάνει ο Ευσέβιος, και αυτό το γεγονός ήταν καθοριστικό για να γνωρίσει τον βίο του γέροντά μας» σημειώνει η ηγουμένη, ενώ αναφέρει και άλλο ένα περιστατικό: «Πολλές είναι οι οικογένειες που θέλουν ν’ αποκτήσουν παιδιά και έρχονται εδώ για να ζητήσουν την χάρη του γέροντα. Θυμάμαι την περίπτωση μιας νέας γυναίκας, η οποία είχε αποθέσει ένα μωρό πάνω στον τάφο του γέροντα. Με το που την είδα απόρησα, επειδή ήταν χειμώνας και έκανε πολύ κρύο. Τι είχε συμβεί λοιπόν; Η γυναίκα αυτή προσευχόμενη στον γέροντα Ευσέβιο του είχε υποσχεθεί, ότι εφόσον αποκτούσε παιδί θα το έφερνε στον γέροντα μετά τη συμπλήρωση 40 ημερών. Έτσι λοιπόν έγινε!».
*Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”
-120x86.jpg)
