Την Αλεξάνδρα την γνώρισα το καλοκαίρι σε μια παραλία της Χαλκιδικής. Έπαιζε ξέγνοιαστη μαζί με τα άλλα παιδιά ανοίγοντας πηγαδάκια στην άμμο. Κάπου-κάπου ξέφευγε από την παρέα της, κάνοντας και καμιά βουτιά στη θάλασσα. Κάποια στιγμή με πλησίασε και πιάσαμε κουβέντα.
– Τι ωραίο χρώμα που έχει ο ουρανός! Μονολόγησα……
Σήκωσε τα μάτια της ψηλά…………..τον κοίταξε σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά!………….και μετά ήρθε και κάθισε δίπλα μου.
– Στο σχολείο, όταν ζωγραφίζω τον ουρανό, κ εγώ τέτοιο χρώμα τον κάνω! Γαλάζιο!
-Σου αρέσει το σχολείο;
– Περιμένω με ανυπομονησία να πάω φέτος στη Δευτέρα τάξη!
– Έχει και ο χειμώνας τις χάρες του…………….της λέω…………..εκτός από το σχολείο, έχει και ένα σωρό γιορτές.
– Εμένα, από όλες τις γιορτές του χρόνου, μου αρέσουν τα Χριστούγεννα, επειδή τότε έρχεται ο Άη Βασίλης και μου φέρνει δώρα.
– Εφέτος; Τί σου έφερε;
– Την barbie και πολλά άλλα……….
– Του τα είχες ζητήσει εσύ;
– Ναι βέβαια!
– Αν του ζητήσεις και τώρα κάτι? Θα σε ακούσει;…….ΞΑΦΝΙΑΣΤΗΚΕ!
– Τώρα………………μα τώρα δεν ακούει.
-Γιατί; Που είναι τώρα;…………Για λίγο βρέθηκε σε αμηχανία….
– Είναι στο σπίτι του……………..
– Και το σπίτι του πού είναι;
– Δεν ξέρω
– Οι Άγιοι πού βρίσκονται;
– Στον ουρανό………….κοντά στο Θεό….
– Ξέρεις ότι σαν αληθινός Άγιος που είναι ο Άγιος Βασίλης, μας ακούει κάθε μέρα;
……….ανοίγει τα μάτια της διάπλατα και με κοιτάζει με απορία!!!
– Φέρνει και δώρα;
– Μόνο δώρα? Ακούει και τις προσευχές μας!
– Δε μου είχε πει κάτι τέτοιο η μαμά.
– Η γιαγιά;
– Ούτε η γιαγιά
– Η δασκάλα στο σχολείο;
– Ούτε η δασκάλα……..
– Σίγουρα θα σου το πούνε φέτος…………………..την καθησυχάζω.
– Φέτος………………..ίσως……..
Αλεξάνδρα, Αλεξάνδρα…………..
Τα παιδιά τη φωνάζουν και εκείνη τρέχοντας πάει κοντά τους.
Την κοιτώ που απομακρύνεται και αναρωτιέμαι……….μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να λέμε στα παιδιά την αλήθεια;
Καλά Χριστούγεννα.
Discussion about this post