Ιεροσολύμων Θεόφιλος: Άμα τη Απολύσει παρετέθη τράπεζα ως αναψυχή διά τον κόπον της αγρυπνίας και διά τον καύσωνα της ερήμου υπό του ανακαινιστού και αναδιοργανωτού της Μονής ηγουμένου π. Κωνσταντίνου.
Το Σάββατον, 28ην Ιουλίου /10ην Αυγούστου 2024, εωρτάσθη εις το Πατριαρχείον η μνήμη του αγίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου του εκ Ρουμανίας.
Η εορτή αυτή εωρτάσθη εις την Μονήν της μετανοίας αυτού ήτοι την Ιεράν Μονήν αγίου Γεωργίου και Ιωάννου των Χοζεβιτών.
Εις ταύτην προσήλθεν ούτος ελθών εκ της Μονής Νέαμτς της Ρουμανίας και έζησε από του μέσου του 20ού αιώνος, καθώς και εις άλλας Μονάς της περιοχής του Ιορδάνου ποταμού και κυρίως εις την περιοχήν της Σκήτης της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης πλησίον της Μονής των Χοζεβιτών Γεωργίου και Ιωάννου, προηγηθείσης της χειροτονίας αυτού εις διάκονον και Πρεσβύτερον εις τον Πανάγιον και Ζωοδόχον Τάφον.
Έζησεν εν άκρα ησυχία, νηστεία και ταπεινώσει, και ών εγγράμματος και άριστος γνώστης της Θεολογίας μετέφρασε πολλά Πατερικά συγγράμματα εις τα Ρουμανικά και συνέθεσε χριστιανικά ποιήματα, αξιωθείς και του προορατικού χαρίσματος.
Την 28ην Ιουλίου 1980, τη Πατριαρχική ευλογία του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρού Βενεδίκτου, το ιερόν σκήνωμα αυτού, ευρεθέν άφθορον, μετεφέρθη από την Σκήτην της Αγίας Άννης εις την Ιεράν Μονήν Χοζεβά.
Διά τον λόγον αυτόν η 28η Ιουλίου ωρίσθη ως ημέρα της εορτίου μνήμης αυτού. Η Εκκλησία Ιεροσολύμων κατέταξεν αυτόν εις το Αγιολόγιον αυτής την 18ην / 31ην Ιανουαρίου του έτους 2016.
Προς τιμήν της μνήμης αυτού ετελέσθη ολονύκτιος αγρυπνία, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ών πρώτος ο Τελετάρχης Αρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαίος, του Αρχιμανδρίτου π. Χριστοδούλου, του Ιερομονάχου π. Χρυσογόνου της Ιεράς Μονής, του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψαλλόντων του Γραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Ιεροδιακόνου π. Συμεών και των μοναχών της Μονής, εν συμμετοχή ολίγων πιστών εξ Ιεροσολύμων και μοναζουσών.
Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον ως έπεται:
«Ο Θεός ενδοξαζόμενος εν βουλή αγίων μέγας και φοβερός επί πάντας τους περικύκλω αυτού», (Ψαλμ. 88,8), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς προσκυνηταί,
Κύριος ο Θεός των δυνάμεων (Ψαλμ. 88,9) συνήγαγε πάντας ημάς εν τη ιερά Μονή ταύτη του Χοζεβά, τη παρακειμένη τώ χειμάρρω Χορράθ, τώ επί προσωπω Ιορδάνου, ένθα εκρύβη ο Προφήτης Ηλίας, ο άνθρωπος του Θεού (Πρβλ. Γ’ Βασιλ. 17, 2-3), ίνα εορτάσωμεν την σεπτήν μνήμην του οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του νέου Χοζεβίτου του εκ Ρουμανίας.
Από νεαράς ηλικίας ο Ιωάννης προσηύχετο τώ Θεώ, παρακαλών και λέγων το ψαλμικόν: «τάς οδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, και τας τρίβους σου δίδαξόν με· οδήγησόν με επί την αλήθειάν σου και δίδαξόν με, ότι σύ εί ο Θεός ο σωτήρ μου, και σε υπέμεινα όλην την ημέραν», (Ψαλμ. 24, 4-5).
Όντως ο Πατήρ ημών Ιωάννης υπέμεινε καθ’ όλην την ημέραν και όλας τας ημέρας τας θλίψεις και δοκιμασίας διά την σωτηρίαν αυτού μετά μεγάλης υπομονής, ακούων εις το λόγιον του θείου Παύλου λέγοντος: «…η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχύνει, ότι η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν», (Ρωμ. 5, 3-5).
Η υπερβάλλουσα αγάπη και ο ένθεος ζήλος του ταπεινού Ιωάννου προς τον Θεόν ωδήγησαν τα διαβήματα αυτού εις τον έρημον, πλήν όμως ευλογημένον τούτον τόπον του Ιορδάνου και δή του Χοζεβά, ένθα ο Κύριος εγνώρισεν εις αυτόν τας οδούς και τας τρίβους Αυτού, τουτέστιν τας εντολάς και πάντα τα αρεστά Αυτώ, διά των οποίων, λέγει ο Ζυγαβηνός, βαδίζει τις απλανώς προς Αυτόν τον Θεόν.
Η Λαύρα του Χοζεβά ως γνωστόν κατέστη εργαστήριον σωτηρίας και κλίμαξ των αρετών του Χριστού, των αγουσών εις την βασιλείαν των ουρανών. Και τούτο διότι εν αυτή τη Λαύρα ανεδείχθησαν οι μεγάλοι ασκηταί και παιδαγωγοί εις Χριστόν Γεώργιος ο Χοζεβίτης και Ιωάννης ο γενόμενος επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης ως και πλειάς αγίων και οσιομαρτύρων ασκητών.
Το άφθαρτον και ευωδιάζον ιερόν σκήνωμα του ηγιασμένου Ιωάννου αποτελεί αδιάψευστον μαρτυρίαν ότι όντως «η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν», (Ρωμ. 5,5). Κατά τον έγκριτον ερμηνευτήν του θείου Παύλου Ζυγαβηνόν: «Αγάπη του Θεού καλεί το Πνεύμα το Άγιον… ως τεκμήριον και απόδειξιν της του Θεού προς ημάς αγάπης». Και κατά τον Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν «η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον, ότι ο φόβος κόλασιν έχει, ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη», (Α΄ Ιωάν. 4,18).
Εις τούτο ακριβώς έγκειται η μεγάλη σημασία και αξία τόσον του Αγίου Βαπτίσματος όσον και της σφραγίδος της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. «Όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν εις τον θάνατον Αυτού εβαπτίσθημεν», (Ρωμ. 6,3), κηρύττει ο θεσπέσιος Παύλος. Ιδού λοιπόν διά τι η αγάπη του Θεού, τουτέστιν το Άγιον Πνεύμα, έξω βάλλει τον φόβον και δή τον φόβον του θανάτου της φθοράς και της αμαρτίας.
Αξιοσημείωτον ότι ο όσιος Ιωάννης δεν υπήρξεν απλώς αυστηρός ασκητής αλλά και λειτουργός της μυστικής ευλογίας, του μυστηρίου δηλονότι της θείας Ευχαριστίας, διά του οποίου κοινωνοί γενόμεθα του Σώματος και του Αίματος του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, κατά Χάριν Θεού. Λέγομεν τούτο, διότι κατά τον άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας «επιφοιτά δε και επιφαίνεται [εν τώ μυστηρίω της θείας Ευχαριστίας], πάσιν ημίν ο Χριστός αοράτως τε και ορατώς· αοράτως μέν ως Θεός ορατώς δε πάλιν εν σώματι. Επιτρέπει δε και δίδωσι της Αγίας αυτού σαρκός αποθίγειν».
Προσέτι δε εδόθη τώ οσίω Ιωάννη η φανέρωσις του Αγίου Πνεύματος, διά του Οποίου έλαβε χαρίσματα ιαμάτων (Πρβλ. Α’ Κορ. 12,7-9), τουτέστιν χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ασθενειών, αι οποίαι θεραπεύονται με την θαυμαστήν ενέργειαν του αυτού Αγίου Πνεύματος. Διό και η παμφαής του Οσίου ημών Πατρός Ιωάννου μνήμη λάμπει ως ο ήλιος εις τα πέρατα της Οικουμένης, η οποία κυβερνάται από άρχοντας ανθρώπους ψυχικούς, δηλαδή δαιμονιώδεις (Πρβλ. Ιακ. 3,15). «Ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού· μωρία γάρ αυτώ εστί και ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται», (Α΄ Κορ. 2,14), κηρύττει μεγαλοφώνως ο θεηγόρος Παύλος.
Η εν τώ ηγιασμένω τούτω τόπω της Λαύρας του Χοζεβά τελουμένη σήμερον εόρτιος μνήμη του θαυμαστού Ιωάννου λάμπει ως το ιλαρόν φως της ειρήνης του Χριστού. Λέγομεν δε τούτο, διότι κατά τον θείον Παύλον, «ου γάρ εστίν ακαταστασίας ο Θεός, αλλ’ ειρήνης», (Α΄ Κορ. 14,33).
Τον φωστήρα τούτον της Μονής του Χοζεβά και της περιχώρου του Ιορδάνου αλλά και τον αειλαμπή αστέρα της Εκκλησίας ικετεύσωμεν λέγοντες, σύν ταις πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου, γενού, Άγιε Ιωάννη, των ψυχών και των σωμάτων ημών σωτηρία και σκέπη ασάλευτος, πρεσβεύων προς Κύριον, ίνα «η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νούν φρουρήση τας καρδίας ημών» (Φιλιπ. 4,7) και πάντων των συνανθρώπων ημών. Αμήν. Έτη πολλά και ειρηνικά».
Άμα τη Απολύσει παρετέθη τράπεζα ως αναψυχή διά τον κόπον της αγρυπνίας και διά τον καύσωνα της ερήμου υπό του ανακαινιστού και αναδιοργανωτού της Μονής ηγουμένου π. Κωνσταντίνου.
-250x180.jpg)
