ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: Την Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2022, εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η μνήμη του Αγίου νέου ιερομάρτυρος Φιλουμένου του Αγιοταφίτου, του μαρτυρήσαντος την 16η Νοεμβρίου του έτους 1979 στο προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ, στο οποίο διηκόνει ως Ηγούμενος.
Ο Άγιος Φιλούμενος ως νεομάρτυς κατεχωρίσθη και στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας Ιεροσολύμων το έτος 2009. Έκαστον δε έτος τιμάται η μνήμη αυτού στον τόπο του μαρτυρίου αυτού, επί του οποίου και ανήγειρε περικαλλή και υπερμεγέθη ναό από 40ετίας ο ρέκτης Ηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος.
ΣχετικάΆρθρα
Στον ναό αυτό ύπερθεν του Φρέατος του Ιακώβ τέλεσε Θεία Λειτουργία ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων Αυτώ του Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Αρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, του και εορτάζοντος, και Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ως του Γέροντος Καμαράση Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου και του Τυπικάρη Αρχιμανδρίτου π. Αλεξίου, Ιερέων εξ Ελλάδος, του Αρχιμανδρίτου π. Λεοντίου Ηγουμένου Ραφιδίων και του Αρχιμανδρίτου π. Κυριακού εκ του Αββά Γερασίμου και Ιεροδιακόνων ως του Αρχιδιακόνου Μάρκου και του Ιεροδιακόνου Δοσιθέου, Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων των ομόρων περιοχών και εκ Ναζαρέτ, ψάλλοντος του λαβόντος σήμερον του πτυχίου αυτού Αραβοφώνου ιατρού κ. Γιακούμπ Μπετζάλη ελληνιστί δεξιά και της χορωδίας των περιχώρων της Σαμαρείας αριστερά αραβιστί, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα και προσευχομένων εν ευλαβεία πολλών μελών του ποιμνίου, μοναχών και μοναζουσών εξ Ιεροσολύμων και ευλαβών προσκυνητών εξ Ελλάδος και Κύπρου.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτον εκήρυξε τον θείο λόγο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος:
«Κύριε εν τη μνήμη των αγίων Σου πάσα η κτίσις εορτάζει, ουρανοί αγάλλονται συν τοις αγγέλοις και η γη ευφραίνεται συν τοις ανθρώποις. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ημάς εν τω Ιερώ τούτω προσκυνήματι του Φρέατος του Πατριάρχου Ιακώβ, ένθα η Σαμαρείτις γυνή εγνώρισε τον Μεσσίαν Χριστόν, ίνα τιμήσωμεν ευχαριστιακώς την μνήμην του μάρτυρος και κήρυκος της του Χριστού πίστεως Αγίου Φιλουμένου του Αγιοταφίτου.
Ούτος παραγενόμενος εις την Αγίαν Γην εκ της νήσου Κύπρου ενετάχθη εις το μοναχικόν τάγμα «των Σπουδαίων», δηλονότι την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα, διακριθείς διά τον ένθεον αυτού ζήλον υπέρ των Παναγίων Προσκυνημάτων γενικώτερον και του ενθάδε αγιογραφικού προσκυνήματος ειδικώτερον.
Λέγομεν «ειδικώτερον», διότι εν αυτώ τω ιερώ τόπω ο Πατήρ ημών Φιλούμενος υπέστη τον υπέρ της αγάπης του Σωτήρος μαρτυρικόν θάνατον, γενόμενος ούτω μιμητής των παθημάτων και σύναιμος του Χριστού, ως λέγει και ο ψαλμωδός: «ελάλησαν κατ’ εμού γλώσση δολία και λόγοις μίσους εκύκλωσάν με και επολέμησάν με δωρεάν. αντί του αγαπάν με ενδιέβαλλόν με, εγώ δε προσηυχόμην· και έθεντο κατ’ εμού κακά αντί αγαθών και μίσος αντί της αγαπήσεώς μου», (Ψαλμ. 108, 2-5).
Όντως ο αθλοφόρος Φιλούμενος ως άλλος Πρωτομάρτυς Στέφανος εδέχθη τα πυρά των οργάνων του μισοκάλου διαβόλου, καθ’ ην ώραν ούτος προσηύχετο εν τω ιδίω τόπω, ένθα ο Ιησούς είπε τη Σαμαρείτιδι γυναικί: «εγώ ειμι ο λαλών σοι» «ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός», (Πρβλ. Ιωάν. 4, 24, 25).
Ερμηνεύων τους Κυριακούς τούτους λόγους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Δικαίως ο Θεός τον πνευματικόν αποδέχεται προσκυνητήν, ουκ εν μορφώσει και τύποις φορούντα της ευσεβείας την μόρφωσιν Ιουδαικώς, αλλά τοις μεν εξ αρετής κατορθώμασιν ευαγγελικώς διαλάμποντα, τη δε των θείων δογμάτων ορθότητι την όντως αληθή πληρούντα προσκύνησιν». Και απλούστερον: Ο Θεός δικαίως αποδέχεται τον πνευματικόν προσκυνητήν, ο οποίος δεν φέρει την μορφήν της ευσεβείας κατά τρόπον Ιουδαικόν σε σχήμα και τύπους, αλλά τον προσκυνητήν, ο οποίος διαλάμπει κατά τρόπον ευαγγελικόν διά των κατορθωμάτων της αρετής και εφαρμόζει την αληθή λατρείαν διά της ορθότητος των θείων δογμάτων.
Εις τούτο ακριβώς, αγαπητοί μου αδελφοί, οφείλεται η ιδιαιτέρα τιμή, η οποία αποδίδεται από την Εκκλησίαν του Κυρίου εις τους αγίους μάρτυρας. «Κύριε εν τη μνήμη των αγίων Σου πάσα η κτίσις εορτάζει, ουρανοί αγάλλονται συν τοις αγγέλοις και η γη ευφραίνεται συν τοις ανθρώποις», λέγει μελωδικώς ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Κατά δε τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα «τελείωσιν το μαρτύριον καλούμεν, ουχ ότι τέλος του βίου ο άνθρωπος έλαβεν ως οι λοιποί, αλλ’ ότι τέλειον έργον αγάπης ενεδείξατο».
Την τελείαν ταύτην αγάπην προς τον Χριστόν επέδειξεν διά του μαρτυρικού αυτού θανάτου και ο Άγιος Φιλούμενος, ο οποίος πολλάς βασάνους υπομείνας απέλαβεν τον τέλειον στέφανον εν ουρανοίς μετά των λοιπών μαρτύρων, των οποίων ο μοναδικός σκοπός είναι η ένωσις με τον Σωτήρα Χριστόν. Εις τούτο συνέβαλον οι κηρυγματικοί λόγοι του θεσπεσίου Παύλου λέγοντος: «ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον ‘Ιησούν Χριστόν, ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού», (Φιλιπ. 3, 20-21).
Σχολιάζων τους λόγους τούτους του Παύλου, ο Θεοδώρητος λέγει: «Σύμμορφον δε τω σώματι της δόξης αυτού το ημέτερον έφη γεγενήσθαι σώμα ου κατά την ποσότητα της δόξης, αλλά κατά την ποιότητα. Φωτοειδές γαρ έσται και τούτο, [το σώμα]».
Με άλλα λόγια, το σώμα των μαρτύρων εγένετο σύμμορφον τω σώματι της δόξης του Χριστού κατά την ποιότητα, τουτέστιν κατά την αφθαρσίαν, ως τούτο διατυπώνει εναργέστατα και ο υμνωδός λέγων: «Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών· σχόντες γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλον, έθραυσαν και δαιμόνων, τα ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών».
Της εκ Θεού αφθαρσίας έτυχε το απεκτανθέν σώμα του Ιερομάρτυρος ημών Φιλουμένου, του οποίου τα τίμια λείψανα βρύουσιν ιάματα αφ ενός και μαρτυρούσιν την δόξαν του θεού αφ’ ετέρου: «θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις Αυτού», (Ψαλμ. 67,36), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Ο Πατήρ ημών Φιλούμενος, γενόμενος συμπολίτης των αγίων και οικείος του Θεού (Πρβλ. Εφεσ. 2,19) και έχων παρρησίαν προς τον Θεόν, (Α΄ Ιωάν. 3,21), προτρεπτικώς απευθύνεται προς πάντας ημάς διά στόματος του θεσπεσίου Αποστόλου Πέτρου λέγοντος: «Αγαπητοί, μη ξενίζεσθε τη εν υμίν πυρώσει προς πειρασμόν υμίν γινομένη, ως ξένου υμίν συμβαίνοντος αλλά καθ’ ο κοινωνείτε τοις του Χριστού παθήμασι, χαίρετε, ίνα και εν τη αποκαλύψει της δόξης αυτού χαρήτε αγαλλιώμενοι», (Α΄ Πετρ. 4, 12-13). [Και απλούστερον: εν σχέσει προς τους διωγμούς και τας θλίψεις σας, αγαπητοί, σας προτρέπω να μην παραξενεύησθε. Όχι μη παραξενεύησθε, αλλ’ όσον συμμετέχετε εις τα παθήματα του Χριστού με τας θλίψεις και τους διωγμούς, που υποφέρετε διά το όνομά Του, τόσον να χαίρητε αλλά και να υπομένητε, διά να χαρήτε με αγαλλίασιν μεγάλην και κατά την φανέρωσιν της δόξης Του, που θα γίνη εις την δευτέραν παρουσίαν Του].
Η Αγία του Χριστού Εκκλησία και δη η τοπική των Ιεροσολύμων Εκκλησία καυχάται την εν Χριστώ καύχησιν (Ρωμ. 15, 17) διά τον ομολογητήν αυτής και μάρτυρα της Ορθοδόξου ημών πίστεως, Άγιον Φιλούμενον, ο οποίος, ως λύχνος καιόμενος φαίνει το φως της θείας αγάπης, της ειρήνης και δικαιοσύνης, αλλά και αληθείας εν τω σκότει της αποστασίας και ακαταστασίας του κόσμου του παρόντος αιώνος.
Διό και ημείς παρακαλέσωμεν τον θείον του Χριστού μάρτυρα Φιλούμενον, τον γενόμενον σύμμορφον των παθών του Χριστού και κοινωνόν της επουρανίου λαμπρότητος, ίνα συν ταίς πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ικετεύει υπέρ της σωτηρίας των ψυχών ημών.
Έτη πολλά και ευλογημένον το στάδιον της νηστείας προς υποδοχήν εντός του σπηλαίου των καρδιών ημών της γεννήσεως του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, Αμήν».
Το μεσημέρι ο Ηγούμενος παρέθεσε τράπεζα, όπου και παρακάθησε ο κ. Βλιώρας, αξιωματούχοι της Παλαιστινιακής Αυτονομίας της Σαμαρείας και άλλοι.
