Η Α΄ Στάσις των Χαιρετισμών στο Ναό της Αναστάσεως (φωτο)

Την 5.15 μ.μ. ώραν της Παρασκευής, 9ης/22ας Μαρτίου 2013, ήρξατο η ακολουθία της Α’ Στάσεως των Χαιρετισμών της Θεοτόκου εις τον Πανίερον Ναόν των Αναστάσεως.



Της ακολουθίας ταύτης προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατελθών μετά συνοδείας Αγιοταφιτών και τη κρούσει των κωδώνων εκ της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος.

 
Η ακολουθία περιελάμβανε κατά την τυπικήν διάταξιν εν τη ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου τον κανόνα «Ανοίξω το στόμα μου» και τους οίκους της Α’ Στάσεως των Χαιρετισμών.

 Προ της απολύσεως ο Μακαριώτατος ωμίλησε λόγον εποικοδομητικόν προς τους μετασχόντας της ακολουθίας μοναχούς, μοναχάς και λαϊκούς, έχοντα ούτως ελληνιστί:



«Την ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν της εκ της Παρθένου σαρκώσεως σου του Υψίστου, ο προφήτης Αββακούμ κατανοών εκραύγαζε, δόξα τη δυνάμει Σου Κύριε» ( Ο Προφήτης Αββακούμ, κατανοώντας το ανεξιχνίαστο θεϊκό σχέδιο της ενσαρκώσεώς Σου, Εσένα του υψίστου Θεού, από την Παρθένο φώναζε δυνατά Δόξα αρμόζει στην δύναμίν Σου Κύριε», αναφωνεί ο μελωδός, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.

 Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ευλαβείς Χριστιανοί,


Η Αγία του Χριστού Εκκλησία μας καλεί δια στόματος του Προφήτου Αββακούμ να κατανοήσωμεν την ανεξιχνίαστον Θείαν Βουλήν της εκ της Παρθένου Σαρκώσεως του Υψίστου, δηλονότι το μυστήριον της Ενσαρκώσεως και Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού.

Η κατανόησις του θείου τούτου μυστηρίου επιτυγχάνεται μόνον δια της πίστεως και της ενεργούς συμμετοχής μας εις την ζωήν της Εκκλησίας. Και τούτο διότι η οικονομία του μυστηρίου «του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ», κατά τον Απόστολον Παύλον, εγένετο γνωστή «ταις αρχαίς και ταις εξουσίαις, εν τοις επουρανίοις δια της Εκκλησίας», (Εφεσίους 3,9-10).



Του μυστηρίου τούτου κεντρικήν θέσιν κατέχει το πρόσωπον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, περί της οποίας προεκήρυξεν ο Προφήτης Ησαΐας: «Δια τούτο δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ», (Ησ. 7,14). Ο υιός δε ούτος της Παρθένου, κατά την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Ιωάννου, είναι ο Σωτήρ του κόσμου: «Ούτός εστιν αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός», (Ιωάν. 4,42).



Το σωτήριον έργον του Χριστού, δηλονότι την οδόν της σωτηρίας, καταγγέλλει ημίν, (Πραξ.16,17), σήμερον, αγαπητοί μου αδελφοί, η Αγία ημών Εκκλησία δια του καιρού της ευλογημένης νηστείας της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, ως λέγει και ο μελωδός της Εκκλησίας: «Ελήλυθεν η νηστεία, η μήτηρ της σωφροσύνης, η κατήγορος της αμαρτίας και συνήγορος της μετανοίας. Η πολιτεία των αγγέλων και σωτηρία των ανθρώπων», (Τριώδιον, Δευτέρα πρωΐ, 1ης εβδομάδος των Νηστειών).

Κατά την διάρκειαν της νηστείας της Αγίας Τεσσαρακοστής προβάλλει η Ακολουθία των Χαιρετισμών, δηλονότι του Ακαθίστου Ύμνου, της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
Και τούτο διότι η Θεοτόκος και Παρθένος Μαρία είναι αύτη, «δι’ ης», δια της οποίας, ως λέγει και ο υμνωδός «η χαρά εκλάμψει και η αρά εκλείψει».

Ναι, αγαπητοί μου, η Θεοτόκος και Παρθένος Μαρία είναι εκείνη, δια της οποίας κατηργήθη η αρά, δηλονότι ο θάνατος της αμαρτίας και εξέλαμψε η χαρά του εκ νεκρών αναστάντος Θεού και Σωτήρος ημών Κυρίου Ιησού Χριστού. Δια τούτο ο υμνωδός αναφωνεί προς την Θεοτόκον το «χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις• χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις».

Εις αυτήν ακριβώς την χαράν της απολυτρώσεως, δηλαδή της Αναστάσεως του Χριστού, καλούμεθα να γίνωμεν συμμέτοχοι και κοινωνοί δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, η οποία ανεδείχθη ανωτέρα πάντων των κτισμάτων, επιγείων τε και ουρανίων, αλλά και τιμιωτέρα των αΰλων δυνάμεων των Χερουβείμ και Σεραφείμ.

Η Παρθένος Μαρία είναι αυτή η οποία εξαγνισθείσα δια της επισκιάσεως του Αγίου Πνεύματος υπερφυώς εχώρησεν εν εαυτή τον Αχώρητον Θεόν Λόγον.

Να διατί ο υμνωδός κραυγάζει λέγων: «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι’ ης κατέβη ο Θεός χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν». Με άλλα λόγια, η Παναγία είναι η κλίμαξ, η σκάλα και ταυτοχρόνως η γέφυρα της επιγείου και στρατευομένης Εκκλησίας, δια της οποίας αναγόμεθα, αναβαίνομεν εις την επουράνιον και θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν.

Την Εκκλησίαν των πρωτοτόκων «εν ουρανοίς απογεγραμμένων», κατά τον θείον Παύλον, (Εβρ. 12,23), «ειρήνην διώκετε μετά πάντων και τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον», κηρύττει ο Απόστολος Παύλος, (Εβρ. 12,14). (Επιδιώκετε να έχετε ειρήνην με όλους. Επιδιώκετε και τον αγιασμόν και την καθαρότητα της καρδίας από κάθε πάθος.

Διότι χωρίς τον αγιασμόν κανείς δεν θα ίδη τον Κύριον, δεν θα εισέλθη εις την βασιλείαν των Ουρανών.

Ιδού, αγαπητοί μου αδελφοί, καιρός αγιασμού και καιρός μετανοίας. Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας, λέγει ο μέγας Παύλος, (Β  Κορ. 6,2).

Ο καιρός δε ούτος είναι το στάδιον της αγίας νηστείας. Ο καιρός ούτος είναι η λειτουργική και μυστηριακή, αλλά και προσευχητική ζωή της αγίας ημών Εκκλησίας, η οποία μας αναμένει όλους μας, τον πρώτον και τον έσχατον, τον εντός και τον εκτός να επιστρέψωμεν δια της μετανοίας και των έργων της νηστείας, όπως είναι η ελεημοσύνη, η συγχώρησις και βεβαίως η αγάπη προς τον πλησίον και ιδιαιτέρως η αγάπη προς τον εχθρόν ημών.

Ικετεύσωμεν, αδελφοί μου, την Υπεραγίαν Θεοτόκον, ίνα ο εξ αυτής σαρκωθείς ατρέπτως Θεός Λόγος χαρίζη εις ημάς και εις όλον τον κόσμον την ειρήνην και τον αγιασμόν, ίνα αξιωθώμεν να καταντήσωμεν εις την Ανάστασιν του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και εις την μετ’Αυτού συνανάστασιν ημών, Αμήν.