Πρέπει τα τάματα των πιστών να είναι υλικά και μάλιστα πανάκριβα;;;

Εκτύπωση

του Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, ιεροκήρυκος

– Κάτι θα μου δώσης, για να σου κάνω το παιδί σου καλά! Έτσι κάνουν όλοι! Εσύ γιατί, δηλαδή, ν’ αποτελέσης εξαίρεσι;
– Μα, έρχεται η απάντησις της πονεμένης μάνας, όπως βλέπεις δεν έχω.
Είμαι φτωχειά!
– Φτωχειά ξεφτωχειά, κάτι θα μου τάξης και τότε εγώ θα φροντίσω!

Ο διάλογος δεν είναι ανάμεσα σε πονεμένη μάνα και γιατρό. Από γιατρό, που κι αυτός ως άνθρωπος, είναι επιρρεπής στην άτιμη συναλλαγή, θα θε­ωρούσαμε το διάλογο πραγματικό καί, όπως καταντήσαμε και… φυσικό! Δεν φοβούνται νόμους μερικοί γιατροί (έστω και λίγοι). Δεν λογαριάζουν συν­είδηση. Ο πόνος του άλλου είναι γι’ αυτούς ο πόθος για νέο τάξιμο, για φακελλάκι φουσκωμένο, γιά «έξυπνο» εκβιασμό!

• Μα η πονεμένη μάνα, και από γιατρούς απελπισμένη, στον παντο­δύναμο Θεό καταφεύγει. Όχι όμως με προσευχή «εκ βαθέων», που φθάνει «εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ». Καταφεύγει, δυστυχώς, σε μαγικό τρόπο, όπως είναι το… τάμα!

Δηλαδή, δεν της το ζητάει ο Θεός! Άν είναι ποτέ δυνατόν, ο Θεός να ζη­τάη υλικά πράγματα, προκειμένου να γίνη το «Παράσχου Κύριε»! Ο Θεός προσφέρει τα πάντα δωρεάν. Αφού το ύψιστο αγαθό, τη σωτηρία μας και την αιώνια ζωή, δωρεάν το χαρίζει, πώς είναι δυνατόν για ένα μικρό θαύμα να ζητάη πληρωμή, δηλαδή, κάτι να… Του τάξης;

Δεν το ζητάει ο Θεός απ’ ευθείας το… φακελλάκι, το «τάμα», για να επεμβή εκτάκτως. Άλλοι το ζητάνε, εν ονόματι του Θεού! Δεν τους συγκινεί το «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. ι΄8). Εκμεταλλεύονται την ευαι­σθησία και την ανάγκη των χριστιανών, και ζητάνε (ή παίρνουν χωρίς να ζητάνε) λεφτά για να κάνουν μια δέησι ή μια ιεροπραξία ή ένα μυστήριο!

Ακυρώνουν τη δωρεά του Χριστού! Ο απ. Πέτρος το είπε ξεκάθαρα στο Σίμωνα το μάγο: «Την δωρεάν του Θεού ενόμισας διά χρημάτων κτάσθαι» (Πράξ. η΄ 20). Διάδοχοί του, μερικοί κληρικοί (πιθανόν οι περισσότεροι), που δεν βλέπουν ούτε ακούνε το θεόπνευστο λόγιο.

Δεν καταλαβαίνουν, ότι καταντούν τον Κύριο της «ανεκδιηγήτου δω­ρεάς» (Β΄ Κορ. θ΄ 15) μαγαζάτορα, που εισπράττει πενταροδεκάρες, για να… εισακούση τις δεήσεις των δούλων Του!

Αλλά τα μεγάλα ποσά, που προσφέρουν οι πιστοί, συναλλασσόμενοι με τον Θεό, είναι τα… τάματα! Δεν μπορεί, βλέπετε, ο Θεός να ενεργήση, αν δεν τάξουμε λαμπάδα σαν το μπόι μας, ταξίδι στην Παναγία της Τήνου ή σε άλλη από τις χιλιάδες πολυώνυμες Παναγίες, χρυσά στολίδια σε εικόνες, χτίσιμο ναού ή παρεκκλησίου, χρύσωμα εικόνας κ.λπ.!!!

Και βέβαια, τα τάματα -έτσι έχει ορίσει το κατεστημένο- είναι όλα… υ­λικά! Δεν είπε π.χ. κανείς:«Παναγία μου, ας γίνη καλά το παιδί μου, και θα κόψω το τσιγάρο ή θα πάψω να βλαστημάω ή θα πάω αμέσως να εξομο­λογηθώ ή θα δώσω όλα τα λεφτά μου στους φτωχούς»!

Για τους χριστιανούς ένα τάμα ισχύει (μόνο). Αυτό που κάναμε στο Βάπτισμα: «Συντάσσομαι τω Χριστώ».

Για τους χριστιανούς τάμα είναι το… τάγμα! Ανήκουμε στο στρατό του Ιησού. Είμαστε στο τάγμα της διακονίας, όχι της συναλλαγής (Α΄ Κορ. ιστ΄ 15). Και προχωρούμε πίσω από το τάγμα των αγίων, «συντεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον» (Πράξ. 13, 48).