Είναι γνωστός ως ο «Άγιος των Φυλακισμένων» ενώ ορισμένοι τον αποκαλούν «παππά των φτωχών» ή «άγγελο για τους γιους του ασώτου». Ο λόγος για τον Αρχιμανδρίτη Γερβάσιο Ραπτόπουλο που μίλησε στην επιτροπή σωφρονισμού της Βουλής για τον εθελοντισμό στην υποστήριξη της επανένταξης κρατουμένων.
Ο πατήρ Γερβάσιος έχει καταφέρει, από το 1987 που ξεκίνησε η δράση της Διακονίας των Κρατουμένων «Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά» έως και σήμερα, να αποφυλακίσει 16.200 άπορους φυλακισμένους, πληρώνοντας τα πρόστιμά τους που ανέρχονται συνολικά 5.350.000 ευρώ. Ωστόσο, όπως περιέγραψε και ο ίδιος το σημαντικότερο ίσως έργο της διακονίας είναι οι ομιλίες «στις απαξιωμένες κοινωνίες» των φυλακών.
«Οι κρατούμενοι είναι η κοινωνία η οποία δεν αγαπήθηκε από τον κόσμο. Ο κόσμος εξακολουθεί να διατηρεί μια απαξίωση απέναντί τους. Πέρα από τα αδικήματα τα οποία διέπραξαν, για τα οποία το λόγο έχει η ελληνική δικαιοσύνη και δεν είναι δικό μας θέμα, εμείς βλέπουμε τον κρατούμενο σαν άνθρωπο, σαν πλάσμα του Θεού, σαν δημιούργημα του Θεού, πέρα από τα αδικήματα και οτιδήποτε άλλο το οποίο βαραίνει τον άνθρωπο αυτόν. Του εκφράζουμε την αγάπη μας, πρώτα από όλα με τα λόγια, όχι λόγια αφηρημένα, αλλά λόγια συγκεκριμένα, με παραδείγματα τα οποία μιλούν στις καρδιές των κρατουμένων» ανέφερε χαρακτηριστικά για να αποκαλύψει πως η δράση των ομιλιών είχαν ως αποτέλεσμα να «εξημερώσουν» ακόμα και «σκληρούς» εγκληματίες όπως ο περιβόητος Κώστας Πάσσαρης.
«Τέτοια παραδείγματα έχουμε πολλά και τα παραδείγματα δε των μετανοημένων για το αμαρτωλό παρελθόν τους είναι και αρκετά και χαρακτηριστικά» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πατήρ Γερβάσιος για να συνεχίσει: «Το χαρακτηριστικότερο δε όλων είναι ο μεγάλος κακοποιός ο Κώστας Πάσσαρης. Αυτός, όπως ξέρουμε στην Ελλάδα έχει σκοτώσει 4 άτομα και άλλα δύο στη Ρουμανία, στην οποία και απέδρασε. Ήδη, εκτίει την ποινή της φυλάκισης ισοβίου κάθειρξης σε μια φυλακή επάνω στα Καρπάθια Όρη στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας. Πλησιάζουν τα χρόνια της αποφυλάκισής του – εν τω μεταξύ δικάστηκε και εδώ για την απόπειρα, ήδη, θα δικαστεί και για τα εγκλήματα αυτά. Είναι ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος άλλαξε ριζικά. Μέσα στη φυλακή μας είπε ο ιερέας «όταν ήρθε τρέμαμε να μην τον συναντήσουμε, γιατί φοβόμασταν να μη μας πνίξει. Τώρα το έχουμε καύχημα, καμαρώνουμε και υπερηφανευόμαστε αν μπορέσουμε να μιλήσουμε μαζί του, γιατί ήταν λύκος και έγινε αρνάκι».
Μάλιστα, τελευταία, όταν πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση για τα σαράντα χρόνια διακονίας στον χώρο των φυλακών, εντός και εκτός Ελλάδος, μας τηλεφώνησε ο διαβόητος κακοποιός της Ελλάδος, Κωνσταντίνος Πάσσαρης, εξαιτίας του οποίου παραιτήθηκαν τέσσερις Στρατηγοί από την Ελληνική Αστυνομία, γιατί τους ξέφευγε μέσα από μπλόκα που ήταν αδύνατον άνθρωπος να ξεφύγει, μας είπε: «Απόψε εγώ θα κάνω πολύ προσευχή, ώστε αύριο η εκδήλωση που έχετε να έχει μεγάλη επιτυχία». Είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν θέλει να θυμάται το αμαρτωλό παρελθόν, το αποφεύγει κατά τρόπο εντυπωσιακό και σκέπτεται το παρόν και το μέλλον. Ακόμη, κάνει και λόγο, εάν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να καταλήξει στο Άγιο Όρος και να πάει στα Καρούλια, μία σκήτη φοβερή, κι εκεί να δει, να επιμεληθεί και να ασκηθεί στον αγιασμό της ψυχής του».
Στην επι τέσσερις δεκαετίες διακονία του, ο πατήρ Γερβάσιος, εξήγησε πως «Σε όλες οι φυλακές της Ελλάδος, χωρίς ούτε μια εξαίρεση, όταν γίνεται ομιλία έχουμε τα εξής δύο φαινόμενα. Υπάρχουν φορές, μέσα στον ειρμό των λόγων, που οι κρατούμενοι χειροκροτούν χαρακτηριστικά. Η δε ένταση της προσοχής είναι απερίγραπτη. Θα έλεγα ότι δεν παίζουν και τα μάτια τους ακόμη όταν ακούν την ομιλία. Υπάρχουν άλλοι κρατούμενοι, οι οποίοι συγκινούνται πολύ από αυτή την ομιλία και αναλύονται σε δάκρυα και αυτό είναι πολύ συγκινητικό να βλέπουμε άνδρες να τρέχουν τα δάκρυα από τα μάτια τους, κάτι που δεν συνηθισμένο στους άνδρες παρά μόνο στις γυναίκες».
Επιχειρώντας δε να εξηγήσει στους βουλευτές την αντίδραση ορισμένων κρατουμένων ανέφερε το παράδειγμα ενός συζυγοκτόνου. «Σε μια φυλακή μετά την ομιλία ένας κρατούμενος αποχώρησε από το σύνολο χωρίς να περάσει μπροστά από τον ιερέα, ο οποίος ήταν και ο ομιλητής, για να δώσει το κόκκινο αυγό γιατί ήταν Πάσχα. Τσουγκρίζουμε το κόκκινο αυγό και οι δύο εγώ και ο κρατούμενος και του εγχειρίζουμε ένα δέμα 6-7 κιλά μέσα στο οποίο έχουμε 20 είδη από παπούτσια μέχρι και την τηλεκάρτα, που είναι χρήσιμη για το κρατούμενο. Αυτός, λοιπόν, ο κρατούμενος δεν πέρασε από μπροστά μου γιατί θεώρησε τον εαυτόν του ανάξιο, αλλά αποχώρησε από κάποια γωνία και έκλαιγε με λυγμούς. Μια δική μας επισκέπτρια, λοιπόν, από τη Μακεδονία – πρόκειται για την Κρήτη – πήγε κοντά του τον παρηγόρησε, κατά κάποιον τρόπο, και του είπε, ότι πρέπει να πάρει το αυγό και το δέμα, γιατί εμείς υποβληθήκαμε και σε δαπάνη και σε ταλαιπωρία να έρθουμε τόσο μακριά χάριν και αυτού. Ο άνθρωπος έκλαιγε συνέχεια με λυγμούς και είπε στη γυναίκα « όχι κυρά μου, εγώ δεν είμαι άξιος να φιλήσω το χέρι του ιερέα, γιατί εγώ έκανα μεγάλη αμαρτία, μεγάλο έγκλημα, εγώ σκότωσα τη γυναίκα μου».
Έκλαψε, έκλαψε, εκτονώθηκε και μετά πέρασε, πήρε το κόκκινο αυγό, είπαμε τις ευχές «Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη», πήρε το δέμα, φίλησε το χέρι και αποχώρησε» είπε.
