Ιεροσόλυμα: Τήν Κυριακήν, 14ην/27ην Σεπτεμβρίου 2020, εωρτάσθη υπό τού Πατριαρχείου η εορτή τής Παγκοσμίου Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού.
Κατά τήν εορτήν ταύτην η Εκκλησία ποιεί μνήμην τού γεγονότος, ότι μετά τήν αποπεράτωσιν τής oικοδομήσεως τού Ναού τής Αναστάσεως (326-336 μ.Χ.) καί μετά τήν τελετήν τών Εγκαινίων αυτού τήν 13ην μηνός Σεπτεμβρίου τού έτους 336 μ.Χ., η αγία Ελένη μετά τού Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων Μακαρίου ύψωσαν εις τόν χώρον τού Φρικτού Γολγοθά τόν Τίμιον Σταυρόν, ίνα ίδωσιν αυτόν τά συγκεντρωμένα πλήθη, τά οποία καί ανεφώνησαν ομοθύμως πολλάκις τό «Κύριε ελέησον». Η πράξις αύτη παρέμεινεν έκτοτε ως ιδιαίτερον γεγονός, εορταζόμενον πανηγυρικώς τήν επομένην, 14ην μηνός Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Διά τήν μνήμην τού γεγονότος τούτου εγένετο Μέγας Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας αφ εσπέρας, Εσπερινός Παρρησίας, εις τό Καθολικόν τού Ναού τής Αναστάσεως, μετά τήν υποδοχήν καί τήν προϋπάντησιν εις τό προσκύνημα τής Αγίας Αποκαθηλώσεως, τόν Πανάγιον Τάφον καί τήν προσκύνησιν εις τόν Φρικτόν Γολγοθάν υπό τών Συνοδικών, τό θυμίαμα καί πάντα τά διατεταγμένα παρά τής Τυπικής Διατάξεως καί Προσκυνηματικής τάξεως, προεξάρχοντος τής Α.Θ.Μ. τού Πατρός ημών καί Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων Αγιοταφιτών Πατέρων.
Τήν επομένην, Κυριακήν, κυριώνυμον ημέραν τής εορτής, ετελέσθη θεία Λειτουργία εις τό Καθολικόν τού Ναού τής Αναστάσεως προεξάρχοντος τού Μακαριωτάτου Πατρός ημών καί Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου καί τών Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ καί τού Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Αριστοβούλου, ψαλλόντων τού Γραμματέως τής Αγίας καί Ιεράς Συνόδου Ιεροδιακόνου Συμεών δεξιά καί τού κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου αριστερά, παρουσία τού Γενικού Προξένου τής Ελλάδος εις τά Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα καί μελών τού Ελληνικού Γενικού Προξενείου καί μετεχόντων ελαχίστων πιστών, λόγω τού covid 19.
Mετά τήν θείαν Λειτουργίαν ήρχισε η λιτανεία από τής ωραίας Πύλης τού Καθολικού, διελθούσα διά τού προσκυνήματος τής Αγίας Αποκαθηλώσεως καί η Ύψωσις εις τό προσκύνημα τής Ευρέσεως τού Τιμίου Σταυρού, τών ιερέων καί πιστών ημών ισταμένων εις τό παρεκκλήσιον τής Αγίας Ελένης παρά τάς αντιπροσκυνηματικάς παραλόγους αντιδράσεις τών Αρμενίων ιερέων. Εντεύθεν η λιτανεία διελθούσα αριστερά τού «Μή μου άπτου» περιήχθη τρίς πέριξ τού Αγίου Τάφου καί ανήλθεν εις τόν Φρικτόν Γολγοθάν. Ενταύθα εγένετο καί πάλιν ύψωσις τού Τιμίου Σταυρού, αιρομένου υπό του Μακαριωτάτου από τής Αγίας Τραπέζης πρός τά τέσσαρα σημεία του ορίζοντος.
Διά τής πράξεως ταύτης ελατρεύθη ο υψωθείς εν τώ σταυρώ Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εγένετο ανάμνησις τής πρώτης υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού υπό τής Αγίας Ελένης, τής δευτέρας υπό τού αυτοκράτορος Ηρακλείου (629 μ.Χ.), ηγιάσθησαν τά αισθητήρια ημών καί πάσα η οικουμένη έναντι τής λοιμώδους νόσου τού covid 19 καί πάσης προσβολής εναντίας.
Ηκολούθησεν άνοδος τής Πατριαρχικής Συνοδείας εις τήν αίθουσαν τών Πατριαρχείων, ένθα ο Μακαριώτατος προσεφώνησεν ούτως:
«Ο λόγος γάρ ο τού Σταυρού τοίς μέν απολλυμένοις μωρία εστί, τοίς δέ σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστί» (Α΄ Κορ. 1,18), λέγει ο Απόστολος Παύλος. Καί αναλυτικώτερον, «τό περί τού Σταυρού κήρυγμα εις εκείνους μέν πού βαδίζουν τόν δρόμον τής απωλείας, φαίνεται μωρία καί ανοησία. Εις ημάς όμως/, πού είμεθα εις τόν δρόμον τής σωτηρίας είναι δύναμις Θεού, πού σώζει», κηρύττει ο θείος Παύλος.
Εκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τής Ελλάδος κ. Ευάγγελε Βλιώρα, Σεβαστοί άγιοι Πατέρες καί Αδελφοί, Ευλαβείς Χριστιανοί,
Σήμερον η αγία ημών τών Ορθοδόξων Εκκλησία εορτάζει τήν Παγκόσμιον Ύψωσιν τού Τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού. Διό καί η γεραρά Αγιοταφιτική ημών Αδελφότης, παρά τά επιβληθέντα περιοριστικά μέτρα ένεκεν τής λοιμώδους νόσου τού κορονοϊού, κατήλθεν εις τόν Πανίερον Ναόν τής Αναστάσεως, ένθα μετά παρρρησίας ετελέσαμεν τό μέγα μυστήριον τής θείας Ευχαριστίας αφ ενός καί τήν τελετήν τής Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού αφ ετέρου μετ εμποδίων, τόσον εν τώ ιερώ τόπω τής υπό τής Αγίας Ελένης Ευρέσεως αυτού, όσον καί εν τώ Φρικτώ Γολγοθά, τώ τόπω δηλονότι τής πήξεως αυτού καί τής εν αυτώ Σταυρώσεως τού Σωτήρος ημών Χριστού.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αναφερόμενος εις τήν υψίστην θεολογικήν σημασίαν τού Σταυρού λέγει: «Πάσα μέν ούν πράξις καί θαυματουργία Χριστού μεγίστη καί θεία καί θαυμαστή, αλλά πάντων εστί θαυμαστότερον ο Τίμιος Αυτού Σταυρός. Δι ουδενός γάρ ετέρου ο θάνατος κατήργηται, η τού προπάτορος αμαρτία λέλυται, ο άδης εσκύλευται, η ανάστασις δεδώρηται, δύναμις ημίν τού καταφρονείν τών παρόντων καί αυτού τού θανάτου δέδοται, η πρός τήν αρχαίαν μακαριότητα επάνοδος κατόρθωται, πύλαι παραδείσου ηνοίγησαν, η φύσις ημών εκ δεξιών τού Θεού κεκάθικε, τέκνα Θεού καί κληρονόμοι γεγόναμεν, ειμή διά τού Σταυρού τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Διά σταυρού γάρ ταύτα πάντα κατόρθωται Ιδού ο θάνατος τού Χριστού, ήτοι ο σταυρός τήν ενυπόστατον τού Θεού σοφίαν καί δύναμιν ημάς περιέβαλεν».
Όντως ο σταυρός, ως όργανον τού θανάτου τού Χριστού, μάς περιέβαλε μέ τήν ενυπόστατον δύναμιν καί σοφίαν τού Θεού, κατά τό ειρημένον εν τώ βιβλίω τών «Παροιμιών Σολομώντος»: «Μακάριος άνθρωπος ός εύρε σοφίαν ξύλον ζωής εστι πάσι τοίς αντεχομένοις αυτής, καί τοίς επερειδομένοις επ αυτήν ως επί Κύριον ασφαλής», (Παρ. 3,13 3,18). Μέ άλλα λόγια, η σοφία είναι τό παραδείσιον δένδρον τής ζωής δι όλους εκείνους, οι οποίοι κρατούνται από αυτήν καί εις τούς στηριζομένους εις αυτήν γίνεται στήριγμα ασφαλές, ως εάν εστηρίζοντο εις αυτόν τόν Κύριον. Τούτο δέ τό ξύλον τής ζωής δέν είναι άλλο από τό εν τώ μέσω τού Παραδείσου ξύλον τής ζωής τού ειδέναι γνωστόν καλού καί πονηρού, (Γεν. 2,9.3, 22).
Η ιδιαιτέρα τιμή η υπό τής Αγίας ημών Εκκλησίας αποδιδομένη εις τόν Τίμιον Σταυρόν διατυπώνεται εναργέστατα υπό τού Αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού λέγοντος: «Τούτον τόν Τίμιον Σταυρόν προετύπωσε τό ξύλον τής ζωής τό εν τώ Παραδείσω υπό Θεού πεφυτευμένον, επεί γάρ διά ξύλου ο θάνατος, έδει καί διά ξύλου δωρηθήναι τήν ζωήν καί τήν ανάστασιν».
Μέ άλλα λόγια, ο εσταυρωμένος Χριστός είναι τό ξύλον τής ζωής, δηλονότι αυτός ούτος ο Τίμιος Σταυρός, διά τού οποίου γίνονται κοινωνοί καί μέτοχοι τής δυνάμεως καί τής σοφίας τού Θεού οι κηρύσσοντες Χριστόν εσταυρωμένον, κατά τόν θείον Παύλον λέγοντα: «Ημείς δέ κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μέν σκάνδαλον, Έλλησι δέ μωρίαν, αυτοίς δέ τοίς κλητοίς, Ιουδαίοις τε καί Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν καί Θεού σοφίαν», (Α΄ Κορ.1,23-24).
Η δέ Θεού δύναμις καί Θεού σοφία, τουτέστιν ο Χριστός, είναι ο εκ τών αγνών αιμάτων τής αειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας εν Πνεύματι Αγίω σαρκωθείς καί ενανθρωπήσας Θεός Λόγος ο Σωτήρ τού κόσμου, ως θεολογικώς αναφωνεί ο υμνωδός τής Εκκλησίας Άγιος Κοσμάς: «Μυστικός εί, Θεοτόκε, Παράδεισος, αγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, υφ ού τό τού σταυρού ζωηφόρον εν γή πεφυτούργηται δένδρον, δι ού νύν υψουμένου προσκυνούντες Αυτόν, σέ μεγαλύνομεν».
Διά τού Τιμίου Σταυρού, λοιπόν, τού σήμερον καί «νύν» υψουμένου δι ημάς, αγαπητοί μου αδελφοί, προσκυνούμεν και δοξάζομεν τόν ίδιον τόν Χριστόν, τόν επί σταυρού θυσιασθέντα, «ίνα λυτρώση ημάς από πάσης ανομίας καί καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων», (Τίτ. 2,14). Αμήν. Έτη Πολλά.
Discussion about this post