Το πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών στην Κύπρο, εναντίον του νομίμου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, στις 15 Ιουλίου το 1974, έδωσε το πράσινο φως, ώστε η Τουρκία να εισβάλει στρατιωτικά στο νησί μας.
Το σχέδιο εισβολής στην Κύπρο έλαβε το κωδικό όνομα «Αττίλας 1» και πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου της 20ης Ιουλίου του 1974.
Στις 4.35 το πρωί της αποφράδας εκείνης μέρας, η Κύπρος ξύπνησε από το βουητό των αεροπλάνων της τουρκικής αεροπορίας και τις εκρήξεις βομβών τύπου ναπάλμ. Οι πρώτοι τούρκοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν στις 6.30 το πρωί στην παραλία της Κερύνειας. Το 256ο Τάγμα Πεζικού και η 190η Μοίρα Αρμάτων, υπήρξαν τα πρώτα θύματα της εισβολής. Μέχρι τις 5 το απόγευμα η τουρκική απόβαση έχει ολοκληρωθεί.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με το υπ΄ αριθμόν 353 ομόφωνο ψήφισμά του, καταδίκασε την τουρκική εισβολή και ζήτησε την αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων. Η Τουρκία, όμως, αρνήθηκε να συμμορφωθεί. Αντίθετα, με την επιχείρηση «Βροχή Θανάτου» συνέχισε την προέλασή της μέσα στο κυπριακό έδαφος. Ανελέητα και αδιάκριτα η αεροπορία και τα άρματά της σφυροκόπησαν τόσο στρατιωτικούς όσο και μη στρατιωτικούς στόχους, όπως σχολεία και νοσοκομεία. Η Τουρκία κατέλαβε σταδιακά το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας
Τριάντα έξι χρόνια πέρασαν από την τραγική εκείνη μέρα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και ο λαός μας βιώνει ακόμη τις επιπτώσεις της εισβολής. Ήταν απίστευτη η τραγωδία που έπληξε τη δύσμοιρη μεγαλόνησο. Τα όνειρα για λευτεριά και αξιοπρέπεια γκρεμίστηκαν και η Ασιατική στέπα κτύπησε με τη σιδερένια της πυγμή την Κύπρο μας με τον τρισχιλιετή πολιτισμό της.
Η ιστορία της κόπηκε στα δυο… και το μοιρολόι του πόνου και της εθνικής οδύνης αντιλαλεί ακόμη σ΄ ολόκληρη την Κύπρο και ιδιαίτερα, στη Βόρεια Γη του Τουρκοπατημένου Πενταδάκτυλου μας…
