Φοιτητές Ιατρικής: Αυτή η εγκυμοσύνη σας ήταν προγραμματισμένη ή απρογραμμάτιστη; Επιθυμητή ή ανεπιθύμητη;
Από τους χειρουργούς, γυναικολόγους έως τους ανειδίκευτους γιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, κάθε γιατρός που έχετε συναντήσει στη ζωή σας έχει κάνει αυτήν την ερώτηση κάποια στιγμή στην καριέρα του σε μια έγκυο γυναίκα.
Υπάρχουν, άλλωστε, σημαντικοί ιατρικοί λόγοι για να γνωρίζουμε την απάντηση. Οι απρογραμμάτιστες εγκυμοσύνες συνήθως έχουν υψηλότερα ποσοστά επιπλοκών. Αλλά για ένα φοιτητή, καινούργιο στον κόσμο της κλινικής πρακτικής, δεν υπάρχει πιο δύσκολη εμπειρία από το να παρακολουθεί το τρόπο που αυτή η ερώτηση, η μια μοναδική λέξη, μπορεί να αλλάξει τόσο δραστικά την εξέταση που ακολουθεί.
“Ανεπιθύμητο” – η λέξη που αλλάζει τα πάντα. Δεν ρωτάμε πλέον με χαρά για το πότε θα γεννηθεί, πώς θα το πούμε, αν κλωτσάει, σε ποιο παιδικό σταθμό θα πάει ή γενικά τί κάνει το «μωρό». Σαν από ένστικτο, μιλάμε αυστηρά για το «έμβρυο», διαπιστώνουμε μία «καρδιακή δραστηριότητα» και όχι τους χτύπους της καρδιάς του και δεν τολμούμε να ρωτήσουμε ποιο θα είναι το όνομα της μικρής. Μόνο μια εκπαίδευση που τοποθετεί ύποπτα τα συμφέροντα μιας μητέρας ενάντια σε εκείνα του παιδιού της θα ανεχόταν αυτό το διχασμό…
Πώς μπορούμε, ως μελλοντικοί γιατροί, να διεκδικούμε αξιοπιστία στην επιδίωξή μας να διατηρήσουμε την ανθρώπινη ζωή, εάν αναγκαζόμαστε να την ευτελίζουμε όταν παίρνει τη μορφή «ανεπιθύμητου παιδιού»; Πώς μπορούμε να αποκαλούμε τους εαυτούς μας «γιατρούς» όταν αγνοούμε τη γραμμή που οι πρόγονοί μας είχαν την ηθική διαύγεια να χαράξουν στον Ιπποκράτειο όρκο; «Επιπλέον, δεν θα δώσω κανένα φάρμακο σε καμία έγκυο γυναίκα, με σκοπό να καταστρέψω το παιδί» Αυτή η στάση μας δεν υπονομεύει την ίδια την θεραπευτική αποστολή μας; Δε λειτουργούμε σα λύκοι με προβιά προβάτου;
Κάποιοι υποστηρίζουν πως η άμβλωση μπορεί να προστατεύσει τη ζωή μιας μητέρας. Όσοι από εμάς ασχολούνται με την ιατρική γνωρίζουμε ότι αυτή η επιστημονικά οπλισμένη ασάφεια, χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει όλες τις αμβλώσεις. Ακόμη και η ήπια καούρα που προκαλείται από την εγκυμοσύνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως λόγος άμβλωσης, παρά το γεγονός ότι η άμβλωση δεν είναι ποτέ νόμιμα απαραίτητη για να σωθεί η ζωή της μητέρας
Εμείς ως φοιτητές ιατρικής, ποια ιδιαίτερη οπτική έχουμε στο θέμα; Οι συνάδελφοί μας υπέρ της «επιλογής» υποστηρίζουν ότι «η άμβλωση είναι υγειονομική περίθαλψη». Με αυτό το επιχείρημα, συνεπώς κάποιος γιατρός πρέπει να παρέχει και τέτοιου είδους «υγειονομική περίθαλψη».
Είναι ένας γιατρός που πρέπει να συνταγογραφήσει τη φαρμακευτική άμβλωση με μιφεπριστόνη, που αποσπά τον πλακούντα από το τοίχωμα της μήτρας, προκαλώντας ασφυξία και θάνατο του μωρού από έλλειψη οξυγόνου. Είναι ένας γιατρός που εκτελεί τη διαδικασία αναρρόφησης D&C, διαστέλλοντας τον τράχηλο και αναρροφώντας το αναπτυσσόμενο μωρό μέσω ενός σωλήνα που μοιάζει με καλαμάκι. Είναι ένας γιατρός που εκτελεί τη διαδικασία D&E, διαστέλλει τον τράχηλο της μήτρας, διαμελίζει το μωρό και μετράει τα διάφορα κομμάτια, χέρια και τα πόδια για να διασφαλίσει ότι έχουν αφαιρεθεί όλα τα μέρη του σώματος.
Η έκτρωση δεν είναι καθαρά απόφαση μιας γυναίκας, αλλά απαιτεί τη συμμετοχή ενός γιατρού που γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχει μια άλλη ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχει περίπτωση η κάθε μία από τις παραπάνω διαδικασίες να αποτελεί τη μοναδική ή βέλτιστη σωτήρια επιλογή που είναι διαθέσιμη σε μια μητέρα που βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ακόμα κι αν εσείς υποστηρίζετε το δικαίωμα ενός γιατρού να εκτελεί αυτές τις επεμβάσεις, κάτι που προφανώς εμείς δεν το κάνουμε, γιατί η άμβλωση θα πρέπει να είναι η μόνη ιατρική διαδικασία που προστατεύεται νομικά, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι τόσο οι γιατροί υπέρ της ζωής όσο και οι υπέρ της επιλογής αναγνωρίζουν ότι μια μορφή ανθρώπινης ζωής τελειώνει σε αυτή τη διαδικασία;
Αγωνίζεται η πολιτεία για το δικαίωμα στην άμβλωση, ως να πρόκειται για τη πιο σημαντική και θεμελιώδη σωτήρια επέμβαση. Και παρόλο που ορισμένοι από τους συναδέλφους μας θα ήταν περισσότερο από ευτυχείς να κάνουν εκτρώσεις, το να τους το επιτρέψουμε διακινδυνεύει τη δική τους ικανότητα να διατηρήσουν το σεβασμό στο θαύμα που λέγεται ανθρώπινη ζωή, ένα θαύμα που έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στο να προστατεύσουμε.
Σε μια ιατρική κουλτούρα απανθρωποποίησης, ποια συμβουλή θα δώσει ένας γιατρός σε έναν ασθενή που βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση, εάν υπάρχει μεν περαιτέρω θεραπεία, αλλά ο ξενώνας «τελικού σταδίου» ή η «ιατρική βοήθεια για τον θάνατο» είναι η ευκολότερη επιλογή;
Για εκείνες τις μητέρες που φοβούνται πως δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν για την εγκυμοσύνη τους, είμαστε εμείς που θα τους παράσχουμε δωρεάν ιατρική φροντίδα από τώρα και για όσο χρειαστεί. Για τη μητέρα της οποίας το παιδί αντιμετωπίζει ένα σημαντικό γενετικό πρόβλημα, θα είμαστε παρόντες για να αξιοποιήσουμε τα θαύματα της σύγχρονης ιατρικής και να στηρίξουμε τη ζωή. Για τη μητέρα της οποίας η ζωή κινδυνεύει από την εγκυμοσύνη, -η άμβλωση δεν πρόκειται να σας σώσει – θα σας βοηθήσουμε ώστε να μή καταφύγετε στο θάνατο του παιδιού σας.
Στην πραγματικότητα, θα παράσχουμε φροντίδα και για τους δύο, μητέρα και μωρό, απορρίπτοντας την κουλτούρα του θανάτου και υποστηρίζοντας την ιερότητα της ζωής.
*Σημείωση του συντάκτη: Οι συγγραφείς είναι σημερινοί φοιτητές σε διάφορες ιατρικές σχολές στο κεντρικό Οχάιο. Ασκούνται αμέτρητες πιέσεις στους γιατρούς να υποστηρίξουν την άμβλωση αγνοώντας τη βασική βιολογία. Για παράδειγμα, το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτικής και Γυναικολογίας (ACOG) και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP), από την οποία οι γιατροί αυτών των ειδικοτήτων πρέπει να λάβουν πιστοποίηση, έχουν λάβει την απόφαση να υποστηρίξουν την άμβλωση υπακούοντας στην πολιτική μάλλον παρά την επιστήμη. Γνωρίζοντας ότι πολλοί φοιτητές συμφωνούν με αυτές τις θέσεις αλλά δεν μπορούν να τις εκφράσουν από φόβο, αυτοί οι φοιτητές επέλεξαν να μιλήσουν εκ μέρους όλων των φοιτητών ιατρικής που φοβούνται ότι θα φιμωθούν.
Συντάχθηκε από Φοιτητές Ιατρικής του Οχάϊο
-120x86.jpg)
