ΣΕΡΒΙΑ ΝΕΑ: Εδημοσιεύθη η απόφασις τής Εκκλησίας τής Σερβίας τής 16ης Μαΐου 2022 σχετικώς μέ τάς εκκλησιαστικάς εξελίξεις εις τά Σκόπια. Μέ επιφύλαξιν παραθέτομεν τήν μετάφρασιν πού εκυκλοφορήθη ανεπισήμως:
«Έχοντας λάβει τήν πράξη τής Ιεράς Συνόδου τών Επισκόπων τής «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Αρχιεπισκοπή Οχρίδας», μέ τήν οποία αποδέχεται τό γενικά αναγνωρισμένο κανονικό καθεστώς πού τής παραχωρήθηκε τό 1959 από τήν Ιερά Σύνοδο Επισκόπων τής Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ελπίζει ότι η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία θά επιλύσει τό κανονικό καθεστώς, τό οποίο θά πρέπει νά ακολουθείται από πανορθόδοξη συναίνεση καί αποδοχή αυτού τού καθεστώτος, η Ιερά Σύνοδος τών Επισκόπων αποφάσισε:
ΣχετικάΆρθρα
Μέ ευγνωμοσύνη στόν Κύριο καί μέ χαρά, η Σύνοδος χαιρετίζει τήν αποδοχή τού γενικά αναγνωρισμένου κανονικού καθεστώτος, πού είναι τό καθεστώς τής ευρύτερης δυνατής αυτονομίας, δηλαδή τής πλήρους εσωτερικής ανεξαρτησίας, πού χορηγήθηκε τό 1959.
Εφόσον αυτό εξάλειψε τούς λόγους τής διακοπής τής λειτουργικής καί κανονικής κοινωνίας, πού προκλήθηκε από τή μονομερή ανακήρυξη τού αυτοκεφάλου τό 1967, καθιερώνεται μία πλήρης λειτουργική καί κανονική κοινωνία·
μέ τήν εγκαθίδρυση ενότητας καί υπό τίς προϋποθέσεις ισχύος τής κανονικής τάξης σέ ολόκληρη τήν επικράτεια τής Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο διάλογος γιά τό μέλλον καί τό τελικό καθεστώς τών επισκοπών στή Βόρεια Μακεδονία είναι όχι μόνο δυνατός αλλά σκόπιμος, θεμιτός καί ρεαλιστικός
στό διάλογο γιά τό μελλοντικό καί ενδεχομένως τελικό κανονικό καθεστώς τους, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία θά καθοδηγείται μόνο καί αποκλειστικά από εκκλησιολογικές-κανονικές καί εκκλησιολογικές καί ποιμαντικές αρχές, κριτήρια καί κανόνες, χωρίς νά ενδιαφέρεται γιά «γεωπολιτικά», «εκκλησιαστικά πολιτικά» καί άλλα δοσμένα ή γιά μονομερείς πρωτοβουλίες καί δέν υπόκεινται σέ επιρροή ή πίεση κανενός
καί, τέλος, η Ιερά Σύνοδος τών Επισκόπων δέν προτίθεται νά εξαρτήσει τή νέα αδελφή Εκκλησία μέ περιοριστικές ρήτρες σχετικά μέ τό εύρος τής δικαιοδοσίας της στήν πατρίδα καί στή διασπορά μετά τήν επίλυση τού καθεστώτος της, μέ τή σύστασή της νά επιλύσει τό ζήτημα τής επίσημης ονομασίας της μέ αδελφικό διάλογο μέ τίς Ελληνικές καί άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες».
Οφείλει κανείς μέ ιδιαιτέραν προσοχήν καί διάκρισιν νά εμβαθύνη εις τό ανακοινωθέν.
Πρώτον, η Εκκλησία τής Σερβίας αποκαθιστά καί αυτή τήν κοινωνίαν μέ τούς σχισματικούς υπό τήν αυστηράν καί απαρέγκλιτον προϋπόθεσιν ότι δέν απευθύνονται εις αυτούς ως Αυτοκέφαλη Εκκλησία, αλλά ως Αυτόνομη, δηλ. όχι ανεξάρτητος, αλλά υπαγομένη εις τό Πατριαρχείον τής Σερβίας. Αυτό σημαίνει αφ ενός ότι απαιτεί από αυτούς εμμέσως ένδειξιν μετανοίας, αποδεχόμενοι τό καθεστώς, τό οποίον η Εκκλησία τούς είχε ορίσει, αφ ετέρου ότι εις περίπτωσιν κατά τήν οποίαν αναθεωρήσουν καί δέν δεχθούν τήν Αυτονομίαν, τότε όχι μόνον διακόπτεται πάλιν η κοινωνία, αλλά προφανώς θά οξυνθούν καί πάλι τά πνεύματα.
Δεύτερον, η Εκκλησία τής Σερβίας θέλει νά καταδείξη πρός όλους ότι δέν συμπεριφέρεται, όπως τό Πατριαρχείον Κων/λεως εις τό Ουκρανικόν. Δέν σπεύδει νά αποδώση αυτοκεφαλίαν, αλλά διατηρεί τό καθεστώς, τό οποίον ήθελε νά διατηρήση καί η Εκκλησία τής Ρωσίας εις τήν Ουκρανίαν, δηλ. τής «πλήρους εσωτερικής ανεξαρτησίας». Τοιουτοτρόπως όχι μόνον παρουσιάζεται συντασσομένη μέ τό Πατριαρχείον Μόσχας, αλλά καί αποστέλλει καί ένα μήνυμα πρός όλον τόν Ορθόδοξον κόσμον σχετικώς μέ τό ποία πρέπει νά είναι η αντιμετώπισις καί εις τήν Ουκρανίαν.
Τρίτον, εις τό πλαίσιον αυτό κινείται καί η απόφασις περί διασποράς. Επιτρέπουσα διασποράν εις τούς σχισματικούς τών Σκοπίων, αφ ενός δεικνύει πρός αυτούς μίαν καλήν θέλησιν ότι τούς αντιμετωπίζει ως οντότητα αφ ετέρου παραπέμπει ευθέως εις τήν απόφασιν τού Πατριαρχείου Κων/λεως νά απαγορεύση εις τό ψευδομόρφωμα τού «Κιέβου» Επιφανίου νά έχη διασποράν. Αι αποφάσεις αυταί είναι λάθος, διότι δέν θεμελιώνονται ιεροκανονικώς καί επιτείνουν τό άλυτον ζήτημα τής Ορθοδόξου διασποράς εν γένει.
Τέταρτον, όσον καί νά διατείνεται η Εκκλησία τής Σερβίας ότι θά μείνη ανεπηρέαστος από τά πολιτικά καί γεωπολιτικά, αυτό εις τήν παρούσαν φάσιν όχι μόνον δέν είναι εφικτόν, αλλά τουναντίον είναι καί απαραίτητος προϋπόθεσις διά τήν σωστήν απόφασιν περί τού πρακτέου. Διατί; Διότι έχει μεσολαβήσει η μειοδοτική «Συμφωνία τών Πρεσπών», αλλά καί η απαράδεκτος απόφασις τού Πατριαρχείου Κων/λεως νά ονοματοδοτήση τούς σχισματικούς ως «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος». Η πρώτη έδωσε τό όνομα «Μακεδονία» καί τό δεύτερον τό «Αχρίδος», δηλ. αμφότερα τά ονόματα τά οποία είχεν εις τόν τίτλον αυτής η σχισματική «Εκκλησία» τών Σκοπίων, καλουμένη καί υπό τού Πατριαρχείου Σερβίας εις τό ανακοινωθέν ως «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία Αρχιεπισκοπή Οχρίδας». Τοιουτοτρόπως, θά υπάρξουν ισχυραί πιέσεις διά τήν πλήρη κατοχύρωσιν τού τίτλου, εις τάς οποίας όχι μόνον δέν θά πρέπη νά υποκύψη, αλλά νά απορρίψη αυτόν διαρρήδην, καθώς ιστορικά καί εκκλησιαστικά αποτελεί εξόφθαλμον πλαστογράφησιν τής αληθείας.
Τέλος, ίσως η Εκκλησία τής Σερβίας επικαλουμένη ορθώς τόσον τόν διάλογον μέ τήν «Ελληνικήν» Εκκλησίαν, όσον καί τήν Πανορθόδοξον συναίνεσιν επιθυμεί νά παραπέμψη τό ζήτημα εις τάς Καλένδας! Ανεξαρτήτως τών προθέσεων αυτής είναι χρέος καί απαράβατον καθήκον τής Ιεραρχίας τής Ελλάδος νά μή αποδεχθή τό ψεύδος χάριν δήθεν τής αποκαταστάσεως τού σχίσματος, διότι είναι βέβαιον ότι αυτό θά επικαλεσθή μερίς τών Ιεραρχών. Ως δέν είναι δυνατόν νά θεμελιωθή πύργος επί άμμου, αναλογικώς δέν οικοδομείται Τοπική Εκκλησία επί ψεύδους καί ενότης επί διχασμού τών Ορθοδόξων Ελλήνων. Τίποτε τετελεσμένον δέν υπάρχει, όσον υπάρχουν συνειδήσεις πού δέν υποκύπτουν καί δέν συνθηκολογούν μέ τούς πολιτικούς εκβιαστάς τής ιστορίας. Άς ονομασθή «Αρχιεπισκοπή Σκοπίων καί πάσης Βαρντάσκας», τίτλος πού ανταποκρίνεται εις τήν πραγματικότητα.
Ορθόδοξος Τύπος
