Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για την εορτή του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων όπου κήρυξε το Θείο Λόγο, στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μουτσιάλη, σήμερα Κυριακή 12 Ιουλίου 2020.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε το κόλυβο του Οσίου ενώ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος».
Ο στίχος αυτός του προφητάνακτος και ψαλμωδού Δαβίδ βρίσκει απόλυτη εφαρμογή του στον εορταζόμενο σήμερα και τιμώμενο από την Αγία μας Εκκλησία, ιδιαιτέρως όμως πανηγυριζόμενο στην Ιερά αυτή Μονή, όσιο Παίσιο τον Αγιορείτη.
Διότι όντως ο Κύριος είναι αυτός που εθαυμάστωσε και χαρίτωσε και αγίασε και τίμησε με τις πλούσιες δωρεές του τον σύγχρονό μας αυτόν όσιο, τον όσιο Παίσιο.
Όλοι γνωρίζουμε ποιος ήταν ο τιμώμενος όσιος. Ήταν ένας απλός και ταπεινός άνθρωπος, που έφθασε στο Άγιο Όρος κινούμενος από αγάπη στον Θεό και ζήλο για να ζήσει τη μοναχική και ισάγγελη ζωή. Ήταν ένας απλός και ταπεινός μοναχός, που έφερε στην ψυχή του, μαζί με τον πόνο της προσφυγιάς, την ευσέβεια και την ασκητική παράδοση της πατριδος του, της αγιοτόκου Καππαδοκίας. Ήταν ένας απλός και ταπεινος μοναχός, όμως ήταν συγχρονως και ένας γενναίος μαχητης του Πνεύματος, ένας εργάτης της αρετής και της αγιότητος, ένας μύστης της νοεράς προσευχής, που έκρυβε, όπως ο απόστολος Παύλος, κάτω από τον σκώλωπα της σαρκός το μεγαλείο των ουρανίων αποκαλύψεων τις οποίες αξιώθηκε να ζήσει.
Και δεν χρειάζεται να αναζητήσει κανείς τον λόγο για τον οποίο «εθαυμάστωσε» και επί γης και στον ουρανό τον όσιο Παίσιο ο Θεός, διότι είναι σαφής και ξεκάθαρος ο λόγος του Κυρίου που λεγει: «επί τίνα επιβλεψω, ει μη επί τον καθαρόν και ησύχιον και τρεμοντα τους λόγους μου;»
Καθαρός και ησύχιος, ταπεινός και υπάκουος στο θέλημα του Χριστού ήταν ο όσιος Παίσιος. Γι᾽αυτό και επέβλεψε τόσο πολύ ο Θεός επ᾽ αυτόν και τον χαρίτωσε και τον κοσμησε με ουράνια χαρίσματα και δωρεές, ώστε να προστρέχουν σε αυτόν εν ζωή άνθρωποι κάθε ηλικίας και μορφώσεως, ζητώντας τις συμβουλές του και την ευχή του. Γι᾽ αυτό, τόσο όσο ζούσε όσο και μετά την κοίμησή του υποκλίνονται με σεβασμό οι σοφοί και οι επιστήμονες του κόσμου, εντρυφούν στους λόγους και στις διδαχες του οι θεολόγοι, τον επικαλούνται οι ευσεβείς πιστοί και ενισχύονται με τις πρεσβείες του όσοι τις ζητούν, ιδιαιτέρως όμως όσοι είχαμε την ευλογία να τον συναντήσουμε και να τον γνωρίσουμε, όπως και οι παλαιότερες αδελφές της Ιεράς αυτής Αδελφότητος, οι οποίες συνεδέοντο μαζί του πνευματικά.
Και αυτό είναι όντως ένα θαύμα, ένα θαυμαστό γεγονός, το οποίο επιτελεί ο Θεός για να δοξάσει τον εκλεκτό δούλο του, αλλά και για να δείξει σε μας ποιος είναι ο τροπος και ποιος είναι ο δρόμος για να ελκύσουμε τη χάρη του και να τον πλησιάσουμε.
Και αυτός δεν είναι άλλος από το να καλλιεργήσουμε και εμείς στην ψυχή μας την ταπείνωση και την απλότητα, τις δύο μεγάλες αυτές αρετές που κοσμούσαν την ψυχή του τιμωμένου οσίου Παισίου του Αγιορείτη. Οι αρετές αυτές έχουν μεγάλη σημασία και μεγάλη αξία ιδιαιτέρως στις ημέρες μας, κατά τις οποίες ο εγωισμός κυριαρχεί παντού, σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρωπίνης ζωής, και όλοι πιστεύουμε ότι είμεθα κάτι σπουδαίο και μεγάλο. Κυριαρχεί στις ημέρες μας, ενώ αντίθετα η απλότητα συκοφαντείται και χλευάζεται ως αφέλεια και η ταπείνωση ως έλλειψη προσωπικότητος και δυνάμεως.
Οι κρίσεις όμως για τις δύο μεγάλες αρετές, την απλότητα και την ταπείνωση, είναι κοσμικές, ειναι απόψεις ανθρώπινες, που διαστρεβλώνουν την αλήθεια και προσπαθούν να μας παρασύρουν σε δρόμο αντίθετο από αυτό του λόγου και του θελήματος του Θεού. Διότι ο εγωισμός και η υψηλοφροσύνη μπορεί να μας δημιουργούν πρόσκαιρα την ιδέα ότι έχουμε αξία, ότι μπορούμε να επιτύχουμε ο,τι θέλουμε, ότι αξίζουμε τον σεβασμό και την τιμή των ανθρώπων, αλλά δεν μας βοηθούν να βαδίσουμε τον δρόμο του Θεού, δεν μας βοηθούν να πλησιάσουμε τον Θεό.
Και το χειρότερο είναι ότι ο εγωισμος και η υψηλοφροσύνη κάνουν τον ανθρωπο ευάλωτο στην αμαρτία, γιατί δεν τον έχει τη θεία χάρη να τον συνοδεύει και να τον σκεπάζει, καθώς «ο Θεός υπερηφανοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».
Αντίθετα, όποιος αγωνίζεται να αποκτήσει την ταπείνωση, αυτός βαδίζει τον ασφαλή δρόμο της αρετης, διότι η ταπείνωση δεν είναι μόνο προϋπόθεση κάθε αρετης, αλλά και εκείνη που διαφυλάττει ο,τι κερδίζουμε στον πνευματικό μας αγώνα. Γι᾽ αυτό και οι πατέρες διδάσκουν ότι οποιαδηποτε αρετή δεν συνοδεύεται από την ταπείνωση, σύντομα θα εξαφανισθεί και αποδειχθεί μάταιος ο κόπος μας για την απόκτησή της, διότι η υπερηφάνεια ανοίγει τη θύρα στον κλέπτη των πνευματικών θησαυρών, τον διάβολο, ο οποίος αγωνίζεται να μας τους στερήσει.
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, και εμείς, που τιμούμε σήμερα τον όσιο Παίσιο, να αποκτήσουμε την ταπείνωση και την απλότητα, που έκαναν τον εορταζόμενο όσιο να ξεχωρίζει και να διακρίνεται όχι μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά να ξεχωρίζει και να διακρίνεται στα μάτια του Θεού, ώστε να έχουμε διά των πρεσβειών του τη χάρη του Θεού για να προκόπτουμε στην εν Χριστώ ζωή και να κερδίσουμε τη σωτηρία μας.
