Ο Εσπερινός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Νάουσα

Ι. Μ. Βεροίας: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ναούσης.

Η εσπερινή, πανηγυρική ομιλία του Σεβασμιωτάτου είχε ως εξής:

«Χαῖρε … κλῖμαξ ἡ μετάρσιος, ἥν ὁ Ἰακώβ ἐθεάσατο».

Παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγ­γελι­σμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει μέσα ἀπό τά ἱερά ἀναγνώσματα τοῦ Μεγάλου Ἑσπε­ρινοῦ τῆς ἑορ­τῆς τίς προτυπώσεις τῆς Παναγίας Παρθένου. Μᾶς ὑπεν­θυμίζει ὅλα ἐκεῖνα τά θαυ­μα­στά συμβάντα τά ὁποῖα προδη­λώ­νουν τόν ρόλο τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου στό μέγα θαῦ­μα τῆς θεί­ας οἰκονο­μίας, στό μέγα θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τή σω­τη­ρία τοῦ ἀν­θρώπου.

Καί ἕνα ἀπό αὐτά εἶναι τό ὄνειρο τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ, ὁ ὁποῖος κατάκοπος ἀπό τήν πορεία του, ξάπλωσε στόν τόπο ὅπου βρέθηκε, ὅταν ἔδυσε ὁ ἥλιος, καί κοιμή­θη­κε. Καί τότε εἶδε μία σκάλα, μία κλίμακα νά ξεκινᾶ ἀπό τό προσκέ­φαλό του καί νά ἀνεβαίνει στόν οὐ­ρανό. Καί εἶδε ἀγγέλους νά ἀνε­βαίνουν καί νά κατεβαίνουν τήν κλίμακα, καί τόν Θεό νά στέκεται στήν κεφαλή της καί νά τοῦ ὑπό­σχεται ὅτι θά τοῦ χαρίσει τή γῆ αὐτή καί δέν θά τόν ἐγκαταλείψει μέ­χρις ὅτου ἐκπληρωθεῖ ἡ ὑπό­σχε­σή του.

Αὐτή ἡ κλίμακα, αὐτή ἡ σκάλα πού ξεκινοῦσε ἀπό τό προσκέφαλο τοῦ Ἰακώβ καί ἔφθανε μέχρι τόν οὐρανό ἀποτελεῖ προτύπωση τῆς Πα­ναγίας Παρθένου. Ἀποτελεῖ προ­­­αναγγελία γιά τήν ταπεινή Κό­ρη τῆς Ναζαρέτ καί μακρινή ἀπό­γονο τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ. Ἀπο­τελεῖ προαναγγελία τοῦ ὑψηλοῦ ρόλου τόν ὁποῖο ἐπρόκειτο νά δια­δραματίσει στό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀν­θρώπων. Ἐπρόκειτο νά γί­νει ἡ Παρθένος Μαρία κλί­μαξ. Ἐπρό­κειτο νά γίνει ἡ σκάλα ἡ ὁποία θά συνέδεε τή γῆ μέ τόν οὐρα­νό. Ἄνθρωπος αὐτή, θά δά­νει­ζε τήν ἀνθρώπινη σάρκα στόν Θεό, γιά νά κατέλθει ἀπό τόν οὐ­ρα­νό στή γῆ, γιά νά γίνει ἄν­θρω­πος γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων, πού ἀπομα­κρύνθηκαν ἀπό τήν ἀγά­πη του μέ τήν παρακοή τῆς ἐντολῆς του καί τήν ἁμαρτία.

Καί ὄντως αὐτό συνέβη αἰῶνες ἀργότερα μέ τήν τα­πεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Τό μή­νυμα τοῦ ἀρχαγ­γέλου Γαβριήλ, τό ὁποῖο δέχεται κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της, καί ἡ ὑπα­κοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀπάντησή της «ἰδού ἡ δούλη Κυ­ρίου γένοιτό μου κατά τό ρῆμα σου», τήν μετα­ποί­ησε σέ κλίμακα, μέσω τῆς ὁποίας ἀπεκατεστάθη ἡ ἐπικοινωνία γῆς καί οὐρανοῦ, ἀπεκατεστάθη ἡ ἐπι­κοινωνία με­τα­ξύ Θεοῦ καί ἀνθρώ­πων. Γιατί ὁ ρόλος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου δέν περιορίσθηκε μόνο στό νά φέρει τόν Θεό στή γῆ, γενό­μενο ἄνθρωπο μέσα στά σπλάγ­χνα τῆς Παναγίας Μητέρας του, ἀλλά συνεχίσθηκε καί συνεχί­ζεται μέχρι σήμερα καί θά συνεχίζεται μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων, διότι ἡ Παναγία μας ἀποτελεῖ κλί­μακα καί γιά κάθε ἄνθρωπο πού θέλει νά ἀνέλθει στόν οὐ­ρα­νό. Γί­νεται κλίμακα γιά νά μπορεῖ κάθε ἄνθρωπος νά φθάσει τόν Θεό. Καί γίνεται μέ δύο τρόπους.

Ὁ πρῶτος εἶναι διά τοῦ Υἱοῦ της. Ὁ Χριστός εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος διά τῆς ἐνανθρωπήσεώς του, διά τῆς σταυρικῆς θυσίας καί τῆς ἀνα­στάσεώς του, διέγραψε τό χρέος τῆς παρακοῆς τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό· ἀπέπλυνε τόν ρύπο τῆς ἁμαρτίας· ἄνοιξε τήν πύλη τοῦ πα­ραδείσου, ἡ ὁποία εἶχε κλεισθεῖ με­τά τήν ἔξωση τῶν πρωτοπλά­στων, γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, στούς ὁποίους χάρισε τήν ἐξουσία «τέκνα Θεοῦ γενέσθαι».

Μέ τήν ἐνανθρώπηση καί τή θυ­σία του κατέστησε καί πάλι τόν ἄνθρωπο κληρονόμο τῆς βασιλεί­ας του καί τοῦ ἔδωσε τά μέσα γιά νά μπο­ρέ­σει νά φθάσει ἀπό τό «κατ᾽ εἰκό­να», τό ὁποῖο εἶχε ἀμαυ­ρώσει μέ τήν πτώση καί τήν ἁμαρ­τία, στό «καθ᾽ὁμοίωσιν», καί νά γίνει θεός κατά χάριν.

Ὁ δεύτερος τρόπος μέ τόν ὁποῖο γίνεται ἡ Παναγία μας κλίμαξ εἶ­ναι οἱ πρεσβεῖες της. Ὁ ρόλος πού ἀνέλαβε ἀποδεχόμενη τό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου συνεχίζεται, γιατί ἡ Παναγία μας θά στέκεται δίπλα στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της πάντοτε γιά νά μεσιτεύει γιά κάθε πιστό, γιά κάθε ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐπικα­λεῖται τή βοήθειά της, ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται καί προσπαθεῖ νά ξε­φύ­γει ἀπό τά γήινα καί τά ἐγκό­σμια καί νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό. Στέκεται δίπλα στόν Υἱό της καί τόν παρακαλεῖ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στέκεται δίπλα στόν Υἱό της καί συγχρόνως ἁ­πλώ­­νει τό χέρι της γιά νά τρα­βή­ξει κάθε ἕνα ἀπό ἐμᾶς πού ἀγω­νίζεται νά ἀνεβεῖ τήν οὐράνια κλί­μακα καί νά προσεγγίσει τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό καί δικαιολογημένα ὁ ἱε­ρός ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕ­μνου τῆς ψάλλει: «χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι᾽ ἧς κατέβη ὁ Θεός· χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν».

Τιμώντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς, ἀ­δελ­­φοί μου, σήμερα τόν Εὐαγ­γε­λι­σμό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἄς ἀξιοποιήσουμε τόν ρόλο της καί τήν προσφορά της, καί ἄς τήν ἀκο­λουθήσουμε, μιμούμενοι τό παρά­δειγ­μα τῆς ἁγίας ζωῆς της, μιμού­μενοι τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἀνέλθουμε καί ἐμεῖς δι᾽αὐ­τῆς καί διά τῶν πρεσβειῶν καί τῆς βοηθείας της καί νά ἀξιω­θοῦμε νά συναντήσουμε τόν Θεό καί νά ἑνω­θοῦμε μαζί του στή χαρά τῆς βασιλείας του, ὅπου μᾶς ἀναμένει ὡς στοργική μητέρα καί ἡ Πανα­γία μας.