Ν. ΙΩΝΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ: Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτελεί τη μεγαλύτερη από τις θεομητορικές εορτές του ορθοδόξου εορτολογίου. Η Εκκλησία μας τιμά και ευλαβείται ιδιαιτέρως το πρόσωπο της Μητέρας του Κυρίου μας, διότι είναι το αγιότερο και ιερότερο πρόσωπο πού παρουσίασε ποτέ το ανθρώπινο γένος.
Άλλωστε, η ολοκλήρωση του μυστηρίου της θείας Οικονομίας, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί δίχως τη συμβολή του κτίσματος, δίχως δηλαδή την ελεύθερη βούληση και κατάφαση της Παναγίας μας. Αν η Παναγία δεν είχε προσφέρει με την υπακοή Της την ελευθερία Της στον Θεό, δεν θα μπορούσε να σαρκωθεί ο Χριστός μας.
Έτσι, η Θεότοκος, με την ταπείνωσή Της στο θέλημα του Θεού, έγινε ο άγιος και ακατάλυτος ναός που σκήνωσε ο Θεός Λόγος. Έγινε η χώρα, που χώρεσε ο Αχώρητος Πλάστης και Δημιουργός του σύμπαντος.
Η Παναγία, λοιπόν, είναι η νέα Εύα, που με την υπακοή Της σαρκώθηκε ο Χριστός, ο νέος Αδάμ.
Όπως ο πρώτος Αδάμ πλάσθηκε από τα αγνά και παρθενικά χώματα του παραδείσου, έτσι και ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, με τη συνεργία του Αγίου Πνεύματος, σαρκώθηκε από τα αγνά και παρθενικά αίματα της Κυρίας Θεοτόκου και με την ενανθρώπισή Του κατέστη το «κοινόν πρόσωπον» ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, κατά τον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας (PG73, 161).
Η δημιουργική αυτή σάρκωση του σώματος του Χριστού εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου προσδιορίζει και την οντολογική σχέση του με το ευχαριστιακό σώμα του Χριστού, το οποίο επεκτείνεται στην Εκκλησία με την τέλεση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας για να φανερώνεται στους πιστούς, με ορατό τρόπο, η πραγματική παρουσία του Χριστού μέχρι να ξαναέλθει στην δεύτερη ένδοξη παρουσία Του (Α΄ Κορ. 11,26).
Συνεπώς, η θεία Ευχαριστία αποτελεί το κέντρο της ζωής της Εκκλησίας μας και γίνεται δυνατή μόνο με την ένωση Θεότητας και ανθρωπότητας, με την ένωση δηλαδή του Πλάστη με το πλάσμα Του.
Η θεία Ευχαριστία είναι μία θεανθρώπινη συνάντηση, μία αιώνια επικοινωνία και μία χειροπιαστή απόδειξη της σαρκωμένης Αγάπης στην καθημερινή ζωή του κόσμου. Είναι το φρικτό μυστήριο, που παρέδωσε ο Χριστός στην «φρικωδεστάτη τράπεζα» (PG61, 229) του Μυστικού Δείπνου κατά την Μεγάλη Πέμπτη.
Η συμμετοχή μας στη θεία Λειτουργία και η μετοχή μας στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας αποτελεί προτροπή του ίδιου του Χριστού και τελείται για να παραμένουμε ενωμένοι οι πιστοί τόσο με την Κεφαλή της Εκκλησίας μας, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, όσο και με τα υπόλοιπα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος.
Σήμερα, εορτάζει ἡ Παναγία μας, η Μάνα μας και μαζί Της όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Η Υπεραγία Θεοτόκος, με την ταπείνωσή Της, με την υπακοή Της και γενικότερα με τον τρόπο ζωής Της ξεπέρασε τα στενά πλαίσια της κοσμικής αυτοσυντήρησης, εγκατέλειψε την ασφάλεια της εφήμερης πραγματικότητας και βίωσε την αλήθεια του πραγματικού, το μυστήριο του Θεανθρώπου Χριστού.
Ας βιώσουμε κι εμείς, αδελφοί μου, την αλήθεια που εκφράζεται μέσω του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, το οποίο συστάθηκε από τον ίδιο τον Χριστό. Ας μιμηθούμε την αγάπη και την ταπεινότητα της Παναγίας μας για να κοινωνήσουμε αξίως το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Υιού Της προς «άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον».
Discussion about this post