Ι.Μ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ: Με την προσκλητική φράση: «Ελάτε σήμερα όλοι να κοινωνήσετε, θα σας διαβάσω την συγχωρητική ευχή και παίρνω εγώ τις αμαρτίες όλων σας…», ιερεύς κατά την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και προ της εκφωνήσεως «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε…» κάλεσε από της Ωραίας Πύλης όλους ανεξαιρέτως τους εκκλησιαζόμενους να συμμετάσχουν στην Θεία Κοινωνία.
Πρόκειται, περί εκκλησιολογικής εκτροπής με πολλαπλές προεκτάσεις.
α. Ο εν λόγω ιερέας ανήκει σε άλλη Ιερά Μητρόπολη και βρισκόταν με άδεια στην Ιερά Μητρόπολή μας. Παρεκλήθη υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ιερωνύμου να λειτουργήσει την ημέρα της Παναγίας στην ενορία του Δροσάτου Καλαβρύτων, λόγω ελλείψεως ιερέα. Είχε, επομένως, και κατά τα εκκλησιαστικά θέσμια την ευλογία του οικείου Επισκόπου να λειτουργήσει. Δεν είχε, όμως, την άδεια να ασκήσει πνευματική εξουσία αυτού του μεγέθους.
Στην Ιερά Μητρόπολή μας δεν ισχύει και δεν εφαρμόζεται τέτοια τακτική. Όφειλε να έχει εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του οικείου Επισκόπου και για λόγους θεολογικούς και για λόγους πρακτικούς. Επομένως, υπερέβη την ισχύουσα εκκλησιαστική τάξη.
β. Η άφεση των αμαρτιών είναι αποτέλεσμα ειλικρινούς μετανοίας και Εξομολογήσεως του πιστού στον εντεταλμένο ιερέα. Την άφεση των αμαρτιών την χορηγεί η Θεία Χάρις διά του ιερέα, διαπιστωθείσης της ειλικρινούς μετανοίας του πιστού κατά την Εξομολόγηση. Τα δύο αυτά στοιχεία, μετάνοια και Εξομολόγηση είναι αλληλένδετα και συνιστούν την ουσία του Ιερού Μυστηρίου της Μετανοίας. Επομένως, δεν δύνανται να αντιμετωπίζονται πρόχειρα και επιπόλαια.
γ. Η φράση «εγώ παίρνω τις αμαρτίες όλων σας», συνιστά μεγάλο ατόπημα. Τις αμαρτίες των ανθρώπων τις ανέλαβε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. «Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὁδυνᾶται» (Ησ. 53, 4-5). Ο Χριστός, λοιπόν, και όχι οι ιερείς. Ο Επίσκοπος και ο εντεταλμένος υπ’ αυτόν ιερέας δεσμεύει ή λύει τις αμαρτίες και δεν τις παίρνει ο ίδιος, αλλά δι’ αυτού ο ίδιος ο Χριστός. Το «εγώ» δεν έχει θέση μέσα στην Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία. Ούτε εγώ παίρνω, ούτε εγώ συγχωρώ, αλλά ο Θεός. Ο ιερέας απευθύνεται στον Θεό με τις λέξεις «λῦσον», συγχώρησον», «ἄφες» κ.τ.λ.
δ. Σε μία περιοχή, όπου δεν εφαρμόζεται τέτοια τακτική, είναι αυτονόητο ότι το αποτέλεσμα ήταν ο σκανδαλισμός των πιστών με την αμφισβήτηση των Ιερών Μυστηρίων της Εξομολογήσεως και της Μετανοίας.
Κατόπιν των προαναφερθέντων, πληροφορούμε το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας ότι το εν λόγω συμβάν αποτελεί εκκλησιολογική εκτροπή και όχι εφαρμόσιμη τακτική της τοπικής μας Εκκλησίας.
