ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ-Με ιεροπρέπεια και σεμνότητα ενθρονίσθηκε το απόγευμα της 24ης Ιουλίου 2021, ο προ μηνών εκλεγείς Ηγούμενος της Ιεράς Ανδρώας ΚοινοβιακήςΜονής Αγίας Παρασκευής Διδυμοτείχου, Αρχιμ. Κύριλλος Κολτσίδης, παρουσία των τοπικών αρχών, πλήθους κληρικών, φίλων και οικείων του ενθρονιζομένου και προσκυνητών, οι οποίοι έσπευσαν για να μετάσχουν στο εξαιρετικό αυτό γεγονός της τοπικής Εκκλησίας.
Μετά τον Εσπερινό, στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ακολούθησε η Τελετή Ενθρονίσεως. Αφού ανεγνώσθη η σχετική Πράξη του οικείου Μητροπολίτου από τον Αρχιμ. Διονύσιο Χατζηαντωνίου, Γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής Τύπου, Δημοσίων Σχέσεων και Διαφωτίσεως, ο ενθρονιζόμενος προσήλθε χειραγωγούμενος από τους Ηγουμένους των άλλων δύο Ιερών Μονών της Ιεράς Μητροπόλεως, τον Αρχιμ. Βαρθολομαίο Αστεριάδη, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας Σκέπης – Αγίας Παρασκευής Νέας Βύσσης και τον Αρχιμ. Θεόφιλο Βασιλάκο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Γενεσίου της Θεοτόκου Δαδιάς.
Ο Σεβασμιώτατος αφού ανέγνωσε τις σχετικές ευχές περιεκόσμησε τον ενθρονιζόμενο με Ηγουμενικό Σταυρό, τον ενέδυσε με τον Ηγουμενικό Μανδύα, και τον ενεθρόνισε προχειρίζοντάς του την Ηγουμενική Ράβδο. Στη συνέχεια προσφωνώντας ο Σεβασμιώτατος τον ενθρονισθέντα μίλησε για τον ορθόδοξο μοναχισμό, για την προσφορά του στην Εκκλησία και το Γένος, για το μοναχισμό στο Διδυμότειχο και αφού εξήρε το ήθος, την εργατικότητα, την αφοσίωση και τον ζήλο του νέου Ηγουμένου, με καταφανή συγκίνηση είπε· «Προσφιλέστατε και αγαπητέ μου π. Κύριλλε, αυτή την ώρα εσύ και εγώ και όλοι οι παριστάμενοι γράφουμε ιστορία. Εγκαθιστάμενος ο πρώτος Ηγούμενος της νεοπαγούς αυτής Ιεράς Μονής αναβιώνει ο μοναχισμός εδώ το Διδυμότειχο, που για πέντε περίπου αιώνες υπήρξε ένα σπουδαίο μοναστικό κέντρο, στις υπώρειες της Ροδόπης (10ος-14ος αι.), η ακτινοβόλος διαδρομή του οποίου βίαια διεκόπη με την κατάληψη του Κάστρου από τους Οθωμανούς το 1361. Μοναχικά απομεινάρια αυτής της λαμπρής εποχής της άνθισης του μοναχισμού στο Διδυμότειχο και μάρτυρες αδιάψευστοι είναι οι μεταβυζαντινοί Ναοί μας, και τα ερείπια των βυζαντινών Μονών, εντός και εκτός του Κάστρου, στον Άγιο Βλάσιο, στο Πραγγί, στο Αμόριο και αλλαχού εδώ τριγύρω. Δίπλα μας, το Καθολικό της άλλοτε βυζαντινής Μονής της Ζωοδόχου Πηγής, που από το 1968 επιτάχθηκε για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού, παραμένει βουβή μαρτυρία ότι αυτό ο τόπος είναι τόπος πνευματικής άσκησης και πνευματικών αγώνων, που τον πότισε ο ιδρώτας και το αίμα πλήθους μοναχών.
Με βαθειά την συναίσθηση ότι καλείσαι να συνεχίσεις αυτό το έργο και αυτή την μαρτυρία στα δύσκολα και δίσεκτα χρόνια της εποχής μας και έχοντας την «καλή μαρτυρία» και την αγάπη όλων μας πατρικώς σου εύχομαι καλή επιτυχία στο υπεύθυνο έργο, που επωμίζεσαι σήμερα, με την ευλογία του Θεού, προς δόξαν του Οποίου γίνεται το παρόν εγχείρημα, με τις πρεσβείες της Παναγίας της Οδηγήτριας, της Μεγαλομάρτυρος και Αθληφόρου Αγίας Παρασκευής και πάντων των εν Διδυμοτείχω ασκήσει και αθλήσει διαλαμψάντων αγίων προς ωφέλειαν του χριστεπωνύμου λαού».
