Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο στην ενορία του Παλαιού Προδρόμου

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το Σάββατο 30 Μαρτίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παλαιού Προδρόμου.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Αντωνίου Γκιρτζαλιώτη, παππού του Αρχιμ. Προδρόμου Γκιρτζαλιώτη, υπευθύνου του γραφείου γάμων, βαπτίσεων και διαζυγίων της Ιεράς μας Μητροπόλεως και κηρύτοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Και εύρον αυτόν και λέγουσιν αυτώ ότι πάντες σε ζητούσιν».

Ένα περιστατικό από τη ζωή του Κυρίου μας μας περιέγραψε σήμερα ο ιερός ευαγγελιστής Μάρκος. Ο Χριστός, όπως συνήθιζε κάποιες φο­ρες, είχε ήδη από πολύ πρωί αποσυρθεί σε έναν ερημικό τόπο έξω από την πόλη, για να προσευ­χηθεί. Πολλοί ήταν όμως οι αν­θρω­ποι που πήγαν εκεί όπου έμενε και τον αναζητούσαν. Κάποιοι από αυτούς είχαν ακούσει το κήρυγμά του την προηγούμενη ημέρα και τον είχαν δεί να θεραπεύει ασθε­νείς και να εκβάλει δαιμόνια από τους δαιμονισμένους. Οι μαθητές του Χριστού με πρώτον τον Σίμω­να έσπευσαν να βρούν τον διδά­σκαλό τους και να του πούν ότι όλοι τον αναζητούν. «Πάντες σε ζητούσιν», σημειώνει ο ιερός ευαγ­γελιστής.

Δεν είναι βέβαια η μόνη φορά που οι Ισραηλίτες αναζητούν τον Χρι­στο κατά τη διάρκεια της επιγείου ζωής του. Τα ιερά ευαγγέλια πολύ συχνά περιγράφουν το πλήθος του κόσμου που συγκεντρωνόταν, όπου μιλούσε και από όπου περ­νούσε ο Χριστός, είτε για να ακού­σουν το κήρυγμά του είτε για να θεραπεύσει τις ασθένειές τους, είτε ίσως και από περιέργεια. Κάποιοι τον πίστευσαν και τον ακολου­θούσαν ως μαθητές του, κάποιοι άλλοι παρασύρθηκαν στη συνέχεια από τους φαρι­σαίους και έφθασαν σε σημείο να ζητούν τη σταύρωσή του.

Η αναζήτηση του Θεού δεν αφο­ρούσε όμως μόνο τους ανθρώπους της εποχής του Χριστού, αλλά αφορά και τους ανθρώπους κάθε εποχής. Και είναι φυσική και δικαι­ο­λογημένη, γιατί ο Θεός είναι ο δημιουργός του ανθρώπου, είναι ο πατέρας του. Και όπως ο κάθε ένας από εμάς αισθάνεται μία φυ­σι­κη έλξη προς τον σαρκικό του πατέρα, ώστε να θέλει να ευρίσκε­ται κοντά του, έτσι πολύ περισσό­τερο αισθά­νε­ται έλξη και επιθυμία να ευρί­σκεται κοντά στον Θεό.

Όσοι αισθάνονται αυτή την έλξη και την επιθυμία, πλησιάζουν τον Θεό από αγάπη, από ειλικρινή επι­θυμία και πόθο να είναι κοντά του, να ζούν μέσα στην παρουσία του, να ακολουθούν τις εντολές του, να αγωνίζονται να ζήσουν την εν Χρι­στω ζωή.

Υπάρχουν φυσικά και κάποιοι που, όπως και στην εποχή του Χρι­στού, τον πλη­σιάζουν από ανάγκη, γιατί έχουν κάποιο πρόβλημα, έχουν κάποια ασθένεια και απο­γοη­τευ­μένοι από τους ανθρώπους, ζητούν τη δική του βοήθεια. Αυτός ο λόγος μπορεί να υστερεί από τον προη­γού­μενο, δηλαδή από την ειλι­­κρι­νη αγάπη, μπορεί όμως τε­λι­κα να μετατραπεί και αυτός σε αγάπη, όταν ο αν­θρωπος δεν έχει μόνο ιδιοτελή κίνητρα, ώστε αφού λάβει από τον Θεό αυτό που ζη­τούσε, να τον ξεχάσει στη συνέχεια και απομακρυνθεί από αυτόν.

Υπάρχουν, βέβαια, και περιπτώ­σεις κατά τις οποίες η ενδόμυχη επι­θυμία του ανθρώπου να πλη­σιά­­σει τον Θεό καλύπτεται από άλλες επιθυμίες του ανθρώπου, που τον κάνουν να την αγνοεί και να αδιαφορεί γι᾽ αυτήν. Μπορεί να είναι οι βιοτικές μέριμνες και φρο­ντίδες, μπορεί να είναι επιθυμίες υλικές, σαρκικές ή και αμαρτωλές, που κάνουν την ψυχή του να ξεχνά τον Θεό και τη φυσική επιθυμία να είναι κοντά του. Μπορεί να είναι η γνώμη και η άποψη των ανθρώ­πων γύρω μας που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι ξεπερασμένο να είμαστε κοντά στον Θεό και την Εκκλησία, να ζούμε τη μυ­στη­ριακή ζωή και να προσπαθούμε να εφαρ­μόσουμε τις εντολές του Θεού. Άλλοτε πάλι μπορεί να είναι ο διά­βολος αυτός που προσπαθεί να κρα­τήσει τον άνθρωπο μακριά από τον Θεό, υποβάλλοντάς του τη σκε­ψη ότι είναι αμαρτωλός και δεν μπορεί να τον πλησιάσει, με απώ­τε­ρο σκοπό όμως να τον αποτρέψει από το να μετανοήσει και να ζη­τήσει το έλεος του Θεού.

Θα πρέπει, λοιπόν, να τα έχουμε όλα αυτά υπόψη μας, για να μην παρασυρόμεθα και απομακρυνό­με­θα από τον Θεό. Αντίθετα, θα πρέπει να τον αναζητούμε και να θέλουμε να είμαστε κοντά του με τη μελέτη του λόγου του, με την προσευχή, με τον αγώνα μας να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του, αλλά κυρίως με τη συμμετοχή μας στα ιερά μυστήρια τόσο της εξομολογήσεως όσο και κατ᾽ εξοχήν με το μυστήριο της θείας Ευχαρι­στίας, το οποίο μας ενώνει με τον Χριστό. Η ένωσή μας με τον Χριστό και η συμπόρευσή μας μαζί του είναι το ζητούμενο, αλλά και αυτό το οποίο θα πρέπει να επιδιώ­κουμε όχι μόνο για τη μέλλουσα ζωή αλλά από αυτήν τη ζωή θα πρέπει να ζούμε αυτή την επικοινωνία και την ένωσή μας με τον Θεό. Διότι, εάν δεν ζούμε με τον Χριστό εδώ στη γη, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί του και στον ουρανό αιώνια, ατελεύτητη.

Εκεί ελπίζουμε και ευχόμεθα ότι θα αναπαύει ο φιλάνθρωπος Θεός και τον μακαριστό αδελφό μας Αντώνιο, του οποίου θα τελέσουμε το τεσσα­ρακονθήμερο μνημόσυνο.

Ήταν ένας απλός και αγαθός αν­θρωπος, «αγαθός Ισραηλίτης», όπως λέμε, «εν ω δόλος ουκ έστι», με πίστη στον Θεό και αγάπη απλοική προς την Εκκλησία, την οποία πάντοτε εξέφραζε. Και μπορώ να πω, επειδή τον γνώριζα, ότι ήταν άδολος άνθρωπος, άνθρωπος με αγάπη μέσα του, αγάπη που σε πληροφορούσε. Γι᾽ αυτό και ευχόμεθα να βρίσκεται πλη­σίον του Θεού, και ο Θεός να παρη­γορεί και να στηρίζει τους οικείους του και τη σύζυγό του, με την οποία έζησαν τόσα χρόνια αγαπημένοι.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ