Την Κυριακή προ της Υψώσεως (7 Σεπτεμβρίου) ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό αγίων Νεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών.
Στο τέλος της θείας λειτουργίας τίμησε με τον σταυρό των 20ων Παυλείων δύο ιερείς από την αρχιερατική Περιφέρεια Καμπανίας που συνταξιοδοτήθηκαν πρόσφατα. Πρόκειται για τους πρωτοπρεσβυτέρους π. Αντώνιο που διηκόνησε στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Χαλάστρας και π. Δήμο Φραντζούλη που διηκόνησε στον ιερό ναό αγίου Αθανασίου Αδένδρου.
Ο σεβασμιώτατος κατα την ομιλια του τονισε:
« «Ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ᾽ έχει ζωήν αιώνιον».
Το ζήτημα της μετά θανατον πορείας του ανθρωπου και της υπαρξεως ή όχι μελλούσης ζωης απασχόλησε ανέκαθεν τον άνθρωπο. Ανυπαρξία ή ζωή, απώλεια ή αιωνιότητα είναι οι εναλλακτικές δυνατοτητες με τις οποίες ερχεται αντιμέτωπος. Κανείς δεν επιθυμεί την απώλεια. Κανείς δεν προσβλέπει στην ανυπαρξία. Είναι βαθειά και έμφυτη η επιθυμία του ανθρώπου να ζήσει αιωνίως, να ζησει σε μία ζωή που θα είναι απαλλαγμένη από τους φοβους και τις αγωνίες της παρούσης. Καί αυτή την επιθυμία εκμεταλλευόμενες πολλες θρησκείες υπόσχονται υλικα αγαθά και απολαύσεις γήινες, νομίζοντας ότι ικανοποιούν με τον τροπο αυτό τους πιστους τους. Παραβλεπουν ομως το γεγονός ότι τα υλικά αγαθά ειναι φθαρτα, όπως και ο ίδιος ο ανθρωπος, και δεν του προσφέρουν την ευτυχία και τη μακαριότητα που επιθυμεί και επιδιώκει.
Σε αντίθεση με τις αλλες θρησκείες ο Χριστός υπόσχεται στον άνθρωπο μία αιώνιο ζωή, η ευτυχία της οποίας δεν προέρχεται από την αφθονία των υλικών αγαθων που προσφέρει αλλά από την παρουσία και την αγάπη του Θεου, ο οποίος, όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγάπησε τοσο πολυ τον άνθρωπο, ώστε «τον υιόν αυτου τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτον … έχη ζωήν αιώνιον». Ο Θεός προσεφερε, δηλαδή, τον Υιό του προκειμενου ο ανθρωπος να ζήσει αιώνια.
Ποιά είναι όμως η σχεση που έχει ο Υιός του Θεού με την αιώνια ζωή του ανθρώπου; Μας το εξηγεί ο ίδιος ο Χριστός.
Προϋπόθεση για την αιωνια ζωή ειναι η πιστη του στον Θεό. Ο Θεος είναι ο μόνος αιωνιος. Ειναι ο άχρονος και ατελεύτητος, αλλα και αυτός που επέτρεψε να εισέλθει στον κόσμο ο θάνατος για να μην παραμείνει το κακό αθάνατο. Είναι επομένως και ο μόνος ο οποίος μπορεί να χαρίσει στον άνθρωπο την αιωνιο ζωή, λυτρωνοντας τον από την απώλεια της φθαρτής φυσεώς του και καθιστωντας τον μέτοχο της θείας του φύσεως και κληρονόμο της αιωνίου βασιλείας του, υπό μία και μόνη προϋπόθεση. Καί αυτή δεν είναι αλλη από την πίστη στον μονογενή του Υιό και δι᾽ αυτού στον Θεό.
Αν δεν πιστεύσουμε, αδελφοί μου, στον Θεό· αν δεν πιστεύσουμε ότι ο Θεός μπορεί να μας χαρισει την αιώνιο ζωή, δεν ειναι δυνατον να την ζησουμε, γιατί η αιώνιος ζωή ταυτίζεται με τον Θεό και η απουσία του Θεού από τη ζωή μας ειναι ταυτόσημη με την απώλεια.
Βεβαίως η πίστη στον Θεό δεν είναι μία αφηρημένη πίστη σε μία ανώτερη δύναμη, αλλά είναι η ζώσα πίστη στον Ιησού Χριστού που έγινε ανθρωπος και ηρθε στη γη προκειμένου να μας γνωρίσει τον Θεό-Πατερα του και να μας κάνει μετόχους της αιωνίου ζωής του.
Αυτή την πίστη στον Ιησού Χριστό διέθετε και ο εορταζόμενος σημερα άγιος Αθανάσιος ο Κουλακιώτης. Πίστευε στον Χριστό και στην αιώνιο ζωή που εκείνος χαρίζει στον άνθρωπο και δεν θέλησε για κανενα λόγο να χωρισθεί από αυτόν και να στερηθεί τη ζωή που υποσχεθηκε σε όσους τον πιστεύουν.
Έτσι, όταν η πίστη του στον Χριστό τον εφερε ενώπιον του βηματος του αλλοθρήσκου δικαστού και τον έθεσε μπροστα στο διλημμα ή να θυσιάσει τη ζωή του ή να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστο, ο άγιος Αθανασιος δεν δυσκολεύθηκε να επιλέξει. Η απώλεια της προσκαίρου ζωής, που θα ήταν το αποτέλεσμα του μαρτυρικού θανάτου, δεν ήταν γι᾽ αυτον πραγματική απωλεια, γιατί πίστευε στον λόγο του Κυρίου, ότι «ο πιστεύων εις αυτον μη απόληται αλλ᾽ έχη ζωήν αιώνιον». Αντίθετα γνώριζε ότι η άρνηση της πίστεως στον Χριστό συνεπαγεται την απώλεια της ζωης, διότι χωρίς τον Χριστό η παρούσα ζωή είναι μαρτύριο και η αιώνιος ζωή δεν υπάρχει.
Γι᾽ αυτό και με θάρρος προχώρησε στο μαρτυριο αφήνοντας και σε μας που τον τιμούμε ως συμπολίτη και προστάτη σπουδαίο υπόδειγμα πίστεως και ζωής.
Καί το εχουμε, αδελφοί μου, μεγαλη ανάγκη στις ημερες μας· γιατί ενδιαφερόμαστε και αγωνιούμε για ο,τι αφορά την επίγεια ζωή μας και αδιαφορούμε για την αιώνια, ή μαλλον τη θεωρούμε δεδομένη, ενώ δεν εχουμε δεδομένη την πίστη. Λεμε ότι πιστεύουμε, αλλα στην πρώτη δυσκολία, στον πρώτο πειρασμό σπεύδουμε να δηλώσουμε ότι δεν εχουμε σχέση με τον Χριστο και την Εκκλησία. Λέμε ότι πιστεύουμε, αλλά και εμείς δεν ξέρουμε σε τι ακριβώς πιστεύουμε. Λέμε ότι πιστεύουμε, αλλά προσπαθούμε να προσαρμοζουμε τον Θεό στα δικα μας μέτρα, για να μην μας δυσκολεύουν οι εντολές του.
Όμως αυτή δεν είναι η πίστη που ζητά ο Χριστος από εμάς. Δεν ειναι η πίστη που είχε ο άγιος Αθανάσιος και η οποία του άνοιξε τη θύρα της αιωνίου ζωής.
Γι᾽ αυτό και ας προσπαθήσουμε να αποκτησουμε και εμείς τη σταθερή και γενναία πίστη του αγίου Αθανασίου του Κουλακιώτου, αδελφοί μου, και ας τον παρακαλούμε να πρεσβεύει στον Θεό για να μας αυξάνει την πίστη ώστε να αξιωθούμε και εμείς της αιωνίου ζωής την οποία απολαμβάνει και ο ίδιος και στην οποία μας αναμένει».