Ο οδοντίατρος θα καταβάλει 30.000 ευρώ για λάθος του
Οδοντίατρος υποχρεώθηκε από τα δικαστήρια να καταβάλει σε 37χρόνη κοινωνικό λειτουργό για ψυχική οδύνη το ποσό των 30.000 ευρώ για ιατρικό λάθος του το οποίο είχε ως συνέπεια να χάσει την όρασή της από τον αριστερό οφθαλμό της.
Ειδικότερα, η άτυχη κοινωνική λειτουργός το τρίτο δεκαήμερο του Αυγούστου του 2002 πήγε στον οδοντίατρο της για απονεύρωση ενός δοντιού στην άνω γνάθο.
Ο οδοντίατρος μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας απονεύρωσης, έπρεπε να προβεί σε αποστείρωση του δοντιού χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό υδροξείδιο του ασβεστίου, που είναι εξαιρετικά καυστικό.
Ο επίμαχος οδοντίατρος όπως αναφέρεται σε δικαστική απόφαση, χρησιμοποίησε για άγνωστο λόγο σύριγγα μεταλλική, αντί της ειδικής πλαστικής σύριγγας που υπάρχει για το σκοπό αυτό. Μάλιστα, όταν προσπάθησε να εκχύσει το υλικό αυτό στο δόντι της πελάτη σας του απέτυχε. Κατόπιν αυτού αναζήτησε άλλη σύριγγα από την βοηθό του και αφού δεν βρέθηκε, επιχείρησε να εκχύσει το υλικό στο δόντι με την ίδια μεταλλική σύριγγα.
Παρότι όμως ο οδοντίατρος γνώριζε λόγω της ιδιότητάς του, όπως αναφέρει η δικαστική απόφαση ότι «το υλικό αυτό πήζει εύκολα και είναι ιδιαίτερα καυστικό και ότι η μεταλλική σύριγγα που χρησιμοποιούσε δεν ήταν κατάλληλη, δεν φρόντισε πριν προβεί στην δεύτερη προσπάθεια του να βεβαιωθεί ότι η σύριγγα λειτουργεί κανονικά και ότι το υλικό ρέει και δεν έχει πήξει, επιχειρώντας χρήση της σε ασφαλές περιβάλλον, μακράν της κοιινωνικής λειτουργού, όπως θα έπραττε υπό τις ίδιες συνθήκες και με τα ίδια μέσα ο μέσος συνετός και επιμελής οδοντίατρος κατά την εκτέλεση των ιατρικών του καθηκόντων ώστε να διαφυλάξει την υγεία της ασθενούς του, όπως είχε υποχρέωση από τον κώδικα ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος».
Αντίθετα, συνεχίζουν οι δικαστές, «ο οδοντίατρος επιχείρησε για δεύτερη φορά την έκχυση, χωρίς να λάβει τα προαναφερόμενα μέτρα και χωρίς έστω να προειδοποιήσει την κοινωνική λειτουργό να κρατήσει κλειστούς τους οφθαλμούς της, ασκώντας μεγάλη πίεση στην σύριγγα λόγω της προηγούμενης δυσλειτουργίας αυτής, αλλά και της εν τω μεταξύ πήξεως του υλικού, με αποτέλεσμα το υλικό να εκτοξευτεί με δύναμη και να εισέλθει στον αριστερό οφθαλμό της, προκαλώντας της σωματική βλάβη και συγκεκριμένα έγκαυμα του κερατοειδούς και του επιπεφυκότος».
Το Εφετείο, όπως και Άρειος Πάγος, απέδωσαν στον οδοντίατρο αμέλεια, καθώς παρέλειψε να προβεί στις ενέργειες εκείνες οι οποίες θα είχαν αποτρέψει το ατυχές συμβάν, ενώ καταδικάστηκε αμετάκλητα ποινικά για σωματική βλάβη της κοινωνικής λειτουργού.
Αρχικά η κοινωνική λειτουργός διεκδικούσε το ποσό των 200.000 ευρώ από τον οδοντίατρο, αλλά τελικά της επιδικάστηκε το ποσό των 30.000 ευρώ. Τα δικαστήρια δεν δέχθηκαν τους ισχυρισμούς της ότι οι συνέπειες από το επίμαχο ατύχημα είναι τραγικές γι΄ αυτήν, όπως είναι ότι θα μειονεκτεί εφόρου ζωής, ότι στερείται του δικαιώματος να απολαμβάνει τα αγαθά της ζωής, ότι δεν θα μπορεί να ασκεί το επάγγελμά της, κ.λπ. Οι δικαστές της «απάντησαν» ότι ναι μεν κακώς υπέστη το ατύχημα που τις άφησε μόνιμη μερική αναπηρία, ωστόσο όμως αυτό δεν την εμπόδισε την κοινωνική εξέλιξή της, αφού παντρεύτηκε και απέκτησε οικογένεια, κ.λ.π.
Τελικά, οι αρεοπαγίτες επικύρωσαν την εφετειακή απόφαση και απέρριψαν την αίτηση αναίρεση του οδοντίατρου.
