Η Παναγία ήταν ενάρετη. Παρά το γεγονός ότι έζησε σε μια εποχή και μια περιοχή πολύ δύσκολη.
Είναι γνωστά τα λόγια του Ναθαναήλ στον Φίλιππο για την πατρίδα της: «Εκ Ναζαρέτ δύναται τι αγαθόν είναι;».
Είναι δυνατόν να προέλθει τίποτα καλό από την Ναζαρέτ; Φαίνεται ότι ήταν μια πόλη κακόφημη. Κι όμως σ’ αυτήν την πόλη και σ’ αυτές τις συνθήκες η Παναγία εργάστηκε μέσα της την αρετή και έγινε παν-αγία.
Εμείς συχνά παραπονιόμαστε για την εποχή μας. Γκρινιάζουμε για την βία, την εγκληματικότητα, την ανηθικότητα, το κακό και την αμαρτία και στις συζητήσεις μας τα περιγράφουμε με τα πιο μελανά χρώματα. Μήπως όμως πίσω από αυτή τη γκρίνια προσπαθούμε να κρύψουμε την δική μας απροθυμία για την αρετή;
Μήπως παρασυρμένοι από το πνεύμα της εποχής προσπαθούμε να συμβιβαστούμε κι εμείς με την σκέψη ότι οι άγιοι και η αγιότητα ήταν για μια άλλη εποχή; Και άρα στην εποχή μας η αρετή είναι εξωπραγματική ενώ η πολύμορφη αμαρτία είναι αυτονόητη, αναγκαία και επιβεβλημένη; Όμως ο Θεός το είπε ξεκάθαρα: «άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί».
Και ο Χριστός στην αρχιερατική του προσευχή είπε στον ουράνιο Πατέρα: «δεν σε παρακαλώ να τους βγάλεις από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψεις από τον πονηρό». Άλλωστε ο κόσμος ήταν, είναι και θα είναι πάντα άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο κραυγαλέος στην αμαρτία.
Το ήθος της ας μας καθοδηγεί και ας μας εμνέει να βαδίζουμε στο ίδιο δρόμο!