Επίστευον οι ηγήτορές μας!
1. Ο Βασιλεύς εις το διάγγελμά του έλεγεν: «Η Θεία Πρόνοια ως εκλεκτόν της λαόν μας εκάλεσε να αποδείξωμεν, αν είμεθα άξιοι της μεγάλης προγονικής κληρονομιάς και ικανοί δια τα μεγάλα έργα του μέλλοντος». Και άλλοτε: «Με την βοήθειαν του Θεού, με την ευχήν της Παναγίας, με την δύναμιν και την θέλησιν του Έθνους, η Ελλάς, η αιωνία Ελλάς, θα ζήση και θα θριαμβεύση, ανταξία των μεγάλων μας προγόνων, ανταξία των ηρώων και των μαρτύρων μας».
2. Ο Πρωθυπουργός Μεταξάς εις το διάγγελμά του και αυτός έλεγε: «Να ευχαριστήσωμεν τον Ύψιστον με όλη μας την ψυχή, γιατί μας εδιάλεξεν υπερασπιστάς των πολυτιμοτέρων αγαθών, που έχει η ανθρωπότης και μας ύψωσεν από την ταπεινότητά μας εις σκεύος εκλογής».
«Πιστεύω, έλεγεν εις συνομιλητήν του, βαθύτατα εις τον Θεόν. Προσεύχομαι εις τας δυσκόλους στιγμάς με κατάνυξιν. Και ήμουν από εκείνην την νύκτα της 28ης Οκτωβρίου – βέβαιος, ότι ο Θεός και η Παναγία δεν ημπορούσαν, παρά να βοηθήσουν ένα αγώνα τόσον τίμιον, τόσον δίκαιον, όσον ο ιδικός μας».
3. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος: «Το σχήμα, ένεκα του επιβληθέντος εις την χώραν ημών πολέμου μιμείται χειμερινήν και ζοφώδη ημέραν, καλεί δε ημάς πάντας, ίνα υψώσωμεν υπεράνω του πέριξ ημών μαινομένου χειμώνος και ανδροφόνου κλύδωνος και σταθώμεν επάνω εις την πέτραν της πίστεως, ατενίζοντες προς τον Χριστόν, μόνον δυνάμενον να επιτιμήση τοις ανέμοις και τη θαλάσση και να σκορπίση τα ζοφερά νέφη και να αποδώση εις ημάς και τον κόσμον την ειρήνην και το φως».
4. Ο λαός όλος κατέφυγεν εις τους Ναούς, έκαμνε λειτουργίας και παρακλήσεις εις τον Θεόν και την Παναγίαν δια τους μαχομένους. Εικόνες, Ευαγγέλια, Σταυρούς έβαζαν εις τις τσέπες των στρατιωτών.
5. Ο Αρχιστράτηγος Αλεξ. Παπάγος εις ημερησίαν διαταγήν του προς τους μαχομένους: «Ο Χριστός και η Παναγία θα είναι μαζί σας».
6. Το Επιτελείον του Στρατού εις το πρώτον ανακοινωθέν της 28ης έγραφε λακωνικώτατα: «Με την βοήθειαν του Θεού ο στρατός μας υπερασπίζει το πάτριον έδαφος».
7. Οι αξιωματικοί εμπνέονται από την Πίστιν. Ιδού επιστολή πολεμιστού προς την μητέρα του: «Χθες, εορτήν του Αγίου Σπυρίδωνος, είχα την ευχαρίστησιν ν’ ακούσω κήρυγμα εκ μέρους ενός Ταγματάρχου. Μετά το Ευαγγέλιο μας είπε πρώτα για τον Καλόν Ποιμένα και εξέθεσε τον βίον του Αγίου. Κατόπιν μας ανέπτυξε το πώς ο Κύριος επέτρεψε να τιμωρηθούν μερικά κράτη, που απεμακρύνθησαν από Αυτόν».
Οι στρατιώται, τι να είπη κανείς δια την πίστιν και θρησκευτικότητα του στρατού! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Κώστα. Άγνωστος, και ολιγογράμματος, μόνον στο δημοτικό σχολείο πήγε. Πήρε όμως από τον διδάσκαλό του την αγάπη προς την Ορθοδοξίαν και την Πατρίδα.
-Θα πολεμήσωμε; Κώστα, του είπα, κάποτε στην αρχή.
-Αν θα πολεμήσωμε, ρωτάς; Τι θ’ αφήσωμ’ τ’ς βρωμοϊταλούς να μας ατιμάσν’ τ’ς μανάδες μας κι’ τ’ς αδελφάδες μας. Ορέ, τ’ Πάπα θα γίνουμι ημείς; Να φτάσουμι μονάχα κι θα τ’ς πάρ’ ου τάδις τουν πατέρα.
Αυτός ανέπτυξεν απαράμιλλον ηρωισμόν εις το Μέτωπον και εφονεύθη από εχθρικήν οβίδα.
«Δόξα να έχη ο Θεός, γράφει υπαξιωματικός από την πρώτην γραμμήν του πυρός. Το διάχυτον συναδελφικόν πνεύμα και η εκδηλουμένη αγάπη εκ μέρους όλων αναπληρούν το περιβάλλον των αδελφών και οικείων μου».
Ο Ιωάννης Μεταξάς έλεγε προς ξένον ανταποκριτήν: «Ο θάνατος δι’ ημάς τους Ορθοδόξους Έλληνας είναι απλούν επεισόδιον».
Έγραφεν αξιωματικός των πρόσω: «Εάν είσθε εδώ, θα εθαυμάζετε τον ενθουσιασμόν των ανδρών τον αυτόματον, τον ηρωισμόν των, την αντοχήν των, την προθυμίαν των εις θυσίας και ταλαιπωρίας. Ουδεμία αντιλογία. Όλοι εργάζονται να φέρουν εις πέρας κοινόν σκοπόν ιερόν, τον οποίον αισθάνονται και οι πλέον αγράμματοι. Όλοι εμπνέονται από την συναίσθησιν, ό,τι έχουν επωμισθή την ευθύνην να προστατεύσουν την Ορθοδοξίαν. Είθε ο Κύριος να μας στεφάνωση με τον στέφανον της Νίκης».
Ιατρός του στρατεύματος έγραφε: «Δεν ακούονται εδώ ύβρεις και βλασφημίαι. Ούτε αι μεγάλαι ηθικαί παρεκτροπαί που εσημειώνοντο άλλοτε».
«Στο κάθε βήμα εδώ πάνω -έγραφε στρατιώτης και το δημοσίευσεν εφημερίς- νομίζει κανείς πως κάπου κοντά μας τριγυρίζει η Παναγία».
Άλλος αξιωματικός έγραφε: «Από άκρον εις άκρον του Μετώπου εν Αλβανία κυριαρχεί πίστις βαθυτάτη προς τον Θεόν. Αναπέμπονται ικετήριοι προσευχαί προ πάσης μάχης και ευχαριστήριοι ύμνοι μετά πάσαν νίκην».
Έτερος πολεμιστής έγραφε: «Η πίστις του στρατού μας αυξάνει. Η αιτία είναι τα θαύματα, τα οποία γίνονται μπροστά μας. Τι να πη κανείς, ποιο να πρωτοδιηγηθής και ποιο ν’ αφήσης. Με γράμμα δεν μπορώ να τα παραστήσω…».
Ο Θεός και η Υπέρμαχος Θεοτόκος, δώσανε την νίκη στην Ελλάδα. Και την δώσανε, διότι η πίστις των Ελλήνων στο Θεό ήταν γνήσια και ιερή. Διότι ο αγώνας ήταν δίκαιος. Διότι πολεμήσανε για ιερά και όσια. Και ακόμη, διότι όλος ο Ελληνισμός, ζήτησε την προστασία του Θεού και της Παναγίας.
(Από το βιβλίο ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ 1940 του Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου).
-120x86.jpg)
