Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη – Αννόβερο Γερμανίας
Είναι σημαντική και ξεχωριστή η σημερινή ημέρα, κατά την οποία έχοντας ήδη διαβεί το κατώφλι της εισόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, συγκεντρωνόμαστε σήμερα, πρώτη Παρασκευή της νηστείας, με μοναδικό σκοπό να τιμήσουμε υμνολογώντας την Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
Αγάλλονται οι ουρανοί και σκιρτά η πάναγνη ψυχή τής Παναγίας μας, εκεί στα δεξιά τού Υιού της, βλέποντας τα πλήθη των Ορθόδοξων να συρρέουν στους ναούς και να της απευθύνουν το “Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε”. Με τούτες τις τρεις λέξεις χωρίς πολλές φορές να προσκολλάται ο νους στο κύριο νόημα τους, αποχτά φτερά η προσευχή και κατευθύνεται με αισθήματα τρυφερά, όμοια μ’ εκείνα του μικρού παιδιού, που αγάλλεται κι ευφραίνεται και χαίρεται η καρδιά του, σαν η ματιά του αντικρίζει εκείνη την ζεστή ματιά, την γεμάτη αγάπη, που εκπέμπει θαλπωρή και φως, σιγουριά και ελπίδα.
Την ματιά εκείνη την μοναδική, που δίνει νόημα στη λέξη μάνα. Και ο καθένας από μας μεγάλη αισθάνεται τιμή για την κοινή μας Μάνα, των ουρανών την Υψηλοτέρα, την πιο λαμπερή κι από τις ηλιακές αχτίνες, την τιμιότερη των Χερουβείμ και από τα Σεραφείμ ακόμα πιο δοξασμένη. Δόξα σ’ εκείνην που μας τίμησε κι αξίωσέ μας να λεγόμαστε αδέλφια Εκείνου, που για να μας σώσει έλαβε σάρκα ανθρώπινη και από τον ουρανό κατέβηκε κι έγινε όμοιός μας, ο Κύριος της δόξας και του ελέους, ο Ιησούς Χριστός μας. “Αδελφός ημών και πρωτότοκος εκλήθη, ου κατά την εκ Πατρός φύσιν, αλλά κατά την εκ της Παρθένου και κατά την Παρθένον σάρκωσιν αυτού”, μας λέει ο Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς1. Δηλαδή, αδελφός μας πρωτότοκος ονομάστηκε, όχι από την φύση του Πατέρα, αλλά από εκείνην της Μητέρας, με την γέννησή του από την Παρθένο. Αυτή την ύψιστη τιμή μας έκανε η Μητέρα και η Μεσίτρια, η Ελεήμων, η χαρά όλων αυτών που θλίβονται, η δεξαμενή εκείνη που χωράει όλους τους πόνους των ανθρώπων, η Μάνα στην οποία προστρέχουν οι μανάδες και της μιλούν δακρυσμένες, της ζητούν να μοιραστεί τον πόνο τους, να συμμεριστεί τις αγωνίες τους, της ζητούν να γιατρέψει παιδιά, να σώσει στεφάνια, να παρηγορήσει ορφάνιες, να γίνει σκέπη και τροφός, παρηγοριά κι ελπίδα. Είναι η μάνα στην οποία δέονται γονατιστές οι μητέρες μας, βέβαιες ότι τις εισακούει2.
Από αγάπη, από χαρά, από συγκίνηση, από ευγνωμοσύνη, απ’ όλα τα αισθήματα εκείνα, τα αγνά, τα άδολα, τα γνήσια που τρέφει το παιδί για τη μάνα, γεμάτη η καρδιά μας, πλημμυρισμένη η ψυχή μας, ενώνουμε τη φωνή μας μ΄εκείνην του μεγάλου Ιεράρχη, του θεολόγου, ποιητή του Αγίου Γρηγορίου, που ρέει σαν το γάργαρο νερό και σε σένα Γλυκολατρεμένη, τούτα τα λόγια λέει: “Χαιρ’ ω Κόρη πάγχαρτε, μήτερ παρθένε καλλίστα πασών παρθένων υπερτάτη, δέσποινα, παντάνασσα, χάρμα του γένους˙ αεί ποτ’ ευ φρονούσα τυγχάνεις γένει καμοί μεγίστη πανταχού σωτηρία.”3 (Χαίρε, γεμάτη από χάρες Κόρη, Μητέρα και Παρθένος, στις χάρες ξεπερνάς κάθε Παρθένα, ανώτερη από τα ουράνια τάγματα˙ Βασίλισσα των όλων, Κυρία, Χαρά του κόσμου, πάντοτε σκέπτεσαι το καλό του ανθρώπου και για μένα είσαι παντού η πιο μεγάλη σωτηρία”.
Σωτηρία μεγάλη κι αναμφισβήτητη αποτελεί για όλους μας η Παναγία μας, γιατί είναι και Μάνα του Θεού, έγινε Θεοτόκος. “Όποιος δεν θεωρεί Θεοτόκο την αγία Μαρία είναι άσχετος με την θεότητα”, μας λέγει ξανά ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, και συνεχίζει: “Όμοια άθεος είναι όποιος λέγει ότι ο Χριστός πέρασε από την Παρθένο σαν από σωλήνα και δεν διαμορφώθηκε μέσα σε αυτήν ως Θεός και ως άνθρωπος, (ως Θεός επειδή δεν μεσολάβησε άνδρας, ως άνθρωπος διότι συμμορφώθηκε στο νόμο της κυήσεως).”4
Ήδη σηκώσαμε άγκυρα και πλέουμε στο πέλαγος της μετανοίας, της νηστείας και της προσευχής, με στόχο την συνταφή και την συνέγερση με το Χριστό. Σ’ αυτή μας την πορεία μεγάλη ευλογία έχουμε, γιατί μας συνοδεύει η Θεόπαιδα Μαρία, η φαεινή λαμπάδα, η Δέσποινα του κόσμου, η Κυρία των Αγγέλων. Μας συντροφεύει με τις ευχές της, με την αγάπη της, με την φροντίδα της. Μας συντροφεύει και μας ενισχύει.
Ας την παρακαλέσουμε να’ ναι πάντα μαζί μας, σ’ αυτό το ταξίδι το πνευματικό και να μας αξιώσει διάπλου ευλογημένο και αποτελεσματικό. Ευλογημένο τ’ άγιο όνομα της και δοξασμένη η χάρη της. Αμήν!
___________________________________________
1. ΒΕΠΕΣ, 58, 33-36
2. Μήτηρ Θεού, μητέρα των ανθρώπων, έκδοση εφημερίδας “Η Καθημερινή”, 11.08.2013, σ.5
3. ΒΕΠΕΣ 62, 409-410
4. ΒΕΠΕΣ 60, 262
-120x86.jpg)
