Το Ευαγγέλιο της Τρίτης 14 Ιανουαρίου 2025 – Αγία Νίνα Ισαπόστολος

Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Δ´ 24 – 34 – 24 Και έλεγεν αυτοίς· Βλέπετε τί ακούετε. εν ώ μέτρω μετρείτε, μετρηθήσεται υμίν, και προστεθήσεται υμίν τοις ακούουσιν.

25 ός γάρ αν έχη, δοθήσεται αυτώ· και ός ουκ έχει, και ο έχει αρθήσεται απ’ αυτού. 26 Και έλεγεν· Ούτως εστίν η βασιλεία του Θεού, ως αν άνθρωπος βάλη τον σπόρον επί της γής, 27 και καθεύδη και εγείρηται νύκτα και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και μηκύνηται ως ουκ οίδεν αυτός. 28 αυτομάτη η γη καρποφορεί, πρώτον χόρτον, είτα στάχυν, είτα πλήρη σίτον εν τώ στάχυϊ.

29 όταν δε παραδώ ο καρπός, ευθέως αποστέλλει το δρέπανον, ότι παρέστηκεν ο θερισμός. 30 Και έλεγε· Πως ομοιώσωμεν την βασιλείαν του Θεού, η εν τίνι παραβολή παραβάλωμεν αυτήν; 31 ως κόκκον σινάπεως, ός όταν σπαρή επί της γής, μικρότερος πάντων των σπερμάτων εστί των επί της γής·

32 και όταν σπαρή, αναβαίνει και γίνεται μείζων πάντων των λαχάνων, και ποιεί κλάδους μεγάλους, ώστε δύνασθαι υπό την σκιάν αυτού τα πετεινά του ουρανού κατασκηνούν. 33 Και τοιαύταις παραβολαίς πολλαίς ελάλει αυτοίς τον λόγον, καθώς ηδύναντο ακούειν, 34 χωρίς δε παραβολής ουκ ελάλει αυτοίς τον λόγον· κατ’ ιδίαν δε τοις μαθηταίς αυτού επέλυε πάντα.

Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Δ´ 24 – 34

24 Και έλεγεν εις αυτούς· προσέχετε εις ό,τι ακούετε· προσέχετε να κατανοήτε και να εγκολπώνεσθε την διδασκαλίαν που ακούετε, ώστε να γίνετε τέλειοι διδάσκαλοι της αληθείας. Με όποιον μέτρον προσοχής και καλής διαθέσεως ακούετε, με το αυτό μέτρον θα σας δοθή από τον Θεόν και η γνώσις. Και όχι μόνον με το ίδιον μέτρον θα σας δοθή, αλλά και παραπάνω θα προστεθή εις σάς, που με πρόθυμον ενδιαφερον και προσοχήν ακούετε. 25 Διότι εις εκείνον, που έχει προσοχήν και ακούει με ενδιαφέρον την αλήθειαν, θα δοθή υπό της θείας χάριτος γνώσις και κατανόησις των ακουομένων. Και από εκείνον, που δεν έχει προσοχήν και ενδιαφέρον και η ολίγη εκείνη γνώσις που έχει, θα του αφαιρεθή.

26 Και έλεγεν· Έτσι ομοιάζει η διάδοσις και πρόοδος του Ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού εις τας καρδίας των επιδεκτικών ανθρώπων, σαν να ρίψη ένας άνθρωπος τον σπόρον επί της γής. (Ούτω και ο Κύριος η οι διάκονοί του οι συνεχίζοντες το έργον του, ρίπτουν εις τας ψυχάς των επιδεκτικών ανθρώπων τον σπόρον της χριστιανικής διδασκαλίας και αληθείας). 27 Και αυτός, που έσπειρε τον σπόρον εις την γήν, κοιμάται και σηκώνεται νύκτα και ημέραν χωρίς να κάνη τίποτε διά την βλάστησιν και αύξησιν του σπόρου. Και όμως ο σπόρος, διότι έχει μέσα του ζωτικήν δύναμιν, αυξάνει και μεγαλώνει κατά τρόπον, που και αυτός ο γεωργός δεν ηξεύρει.

28 Διότι μόνη της η γη και χωρίς την συνεργασίαν εκείνου, που έσπειρε τον σπόρον, καρποφορεί πρώτον χόρτον, που φυτρώνει από τον σπόρον, ύστερα στάχυν και έπειτα σίτον δεμένον και γεμάτον μέσα εις τον στάχυν. (Έτσι και η αύξησις της χριστιανικής ζωής εις κάθε επιδεκτικήν καρδίαν. Δεν φαίνεται μέν και παραμένει μυστηριώδης, πλήν όμως είναι βεβαία και πραγματική). 29 Όταν δε εις τον αγρόν ο καρπός παραδοθή ώριμος προς θερισμόν, τότε ο κύριος του αγρού αποστέλλει αμέσως τον θεριστήν, που κρατεί το δρέπανον, διότι ήλθεν ο καιρός του θερισμού. (Και σείς λοιπόν, που θα συνεχίσετε το έργον μου, να είσθε βέβαιοι, ότι η σπορά, που θα κάμετε εις τας ψυχάς των επιδεκτικών ανθρώπων, δεν θα χαθή. Ο λόγος θα καρποφορήσπη κατά τρόπον μυστηριώδη και άγνωστον εις σάς, και όταν η καρποφορία αυτή ωριμάση διά τον καθένα, η πρόνοια του μεγάλου Γεωργού θα επισυνάξη τον καρπόν).

30 Και έλεγε· Με τί να παρομοιάσωμεν την βασιλείαν του Θεού, που διά του κηρύγματος διαδίδεται εις τας καρδίας των ανθρώπων και διά της Εκκλησίας εγκαθιδρύεται και επί της γής; Και με ποίαν παραβολήν και εικόνα να παραβάλωμεν την αύξησιν και επέκτασιν αυτής; 31 Ομοιάζει σαν τον μικρόν σπόρον του σιναπιού, ο οποίος την ώραν, που σπέρνεται επάνω εις την γήν, είναι μικρότερος από όλους τους σπόρους της γής. 32 Και όταν σπαρή, φυτρώνει προς τα επάνω και γίνεται από όλα τα λάχανα και τους θάμνους μεγαλύτερος, και κάνει κλάδους μεγάλους, ώστε κάτω από την σκιάν του να μπορούν να φωλιάζουν τα πετεινά του ουρανού. Έτσι και αι αρχαί της αυξήσεως και εξαπλώσεως της Εκκλησίας μου και του υπ’ αυτής σπειρομένου εις τας ψυχάς των ανθρώπων λόγου μου είναι αφανείς και άσημοι, αλλά βαθμηδόν αι κατακτήσεις των γίνονται καταπληκτικοί. Ο λόγος δε του ευαγγελίου, ο διά της ολονέν εξαπλουμένης Εκκλησίας κηρυττόμενος, όταν καλλιεργηθή εις τας επιδεκτικάς καρδίας από την χάριν του Αγίου Πνεύματος, δημιουργεί τεραστίας κατακτήσεις και παρέχει προστασίαν και ανάπαυσιν εις τας ψυχάς.

33 Και με πολλές τέτοιες παραβολές εδίδασκεν εις αυτούς τον λόγον του Θεού, σύμφωνα με την ικανότητα που είχαν οι ακροαταί να ακούουν και διατηρούν εις την μνήμην των τα διδασκόμενα, ώστε και εάν τότε δεν ηδύναντο να κατανοήσουν μερικά, να τα ενθυμώνται διά των παραβολών και οι επιδεκτικοί να κατανοήσουν ταύτα βραδύτερον. 34 Χωρίς παραβολήν δε δεν εδίδασκεν αυτούς. Ιδιαιτέρως όμως εις τους μαθητάς του εξηγεί και διεσαφήνιζεν όλα, όσα τον ηρώτων.