Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ε/ 33 – 39 – 33 Οι δέ είπον πρός αυτόν Διατί οι μαθηταί Ιωάννου νηστεύουσι πυκνά καί δεήσεις ποιούνται, ομοίως καί οι τών Φαρισαίων, οι δέ σοί εσθίουσι καί πίνουσιν;
34 ο δέ είπε πρός αυτούς Μή δύνασθε τούς υιούς τού νυμφώνος, εν ώ ο νυμφίος μετ αυτών εστι, ποιήσαι νηστεύειν; 35 ελεύσονται δέ ημέραι, καί όταν απαρθή απ αυτών ο νυμφίος, τότε νηστεύσουσιν εν εκείναις ταίς ημέραις. 36 Έλεγε δέ καί παραβολήν πρός αυτούς ότι Ουδείς επίβλημα ιματίου καινού επιβάλλει επί ιμάτιον παλαιόν ει δέ μήγε, καί τό καινόν σχίσει καί τώ παλαιώ ου συμφωνεί τό επίβλημα τό από τού καινού.
37 καί ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς ει δέ μήγε, ρήξει ο οίνος ο νέος τούς ασκούς, καί αυτός εκχυθήσεται καί οι ασκοί απολούνται 38 αλλά οίνον νέον εις ασκούς καινούς βλητέον καί αμφότεροι συντηρούνται. 39 καί ουδείς πιών παλαιόν ευθέως θέλει νέον λέγει γάρ ο παλαιός χρηστότερός εστιν.
Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ε/ 33 – 39
33 Τοτε εκείνοι απηύθηναν άλλην ερώτησιν εις αυτόν· διατί οι μαθηταί του Ιωάννου νηστεύουν συχνά και προσεύχονται, όπως επίσης και οι μαθηταί των Φαρισαίων, οι δε ιδικοί σου μαθηταί και τρώγουν και πίνουν; 34 Αυτός δε τους είπε· μήπως ημπορείτε να επιβάλετε νηστείαν στους φίλους του νυμφίου, τους προσκεκλημένους στον γάμον, καθ’ ον χρόνον ο νυμφίος είναι μαζή των; (Εις την χαράν δεν νηστεύουν οι άνθρωποι. Εφ’ όσον δε εγώ ο νυμφίος της Εκκλησίας είμαι τώρα μαζή με τους μαθητάς μου δεν είναι νοητόν να πενθούν και να νηστεύουν).
35 Θα έλθουν όμως ημέραι, όταν θα αποσπάσουν βιαίως εκ μέσου αυτών τον νυμφίον και τότε κατά τας ημέρας εκείνας θα νηστεύσουν και θα πενθήσουν. (Εννοούσε την σταύρωσίν του, η οποία θα εγέμιζε από βαρύ πένθος και ισχυράν θλίψιν τους μαθητάς όπως και τας άλλας θλίψεις, τας οποίας κατόπιν θα εδοκίμαζαν αυτοί). 36 Ελεγε δε προς αυτούς και μίαν παραβολήν, ότι κανείς δεν βάζει μπάλωμα καινούργιο εις ρούχο παλαιόν, εάν όμως και κάμη κάτι τέτοιο και το καινούργιο ύφασμα θα το σχίση ανωφελώς, δια να βγάλη το μπάλωμα, αλλά και προς το παλαιόν ένδυμα δεν θα ταιριάζη το καινούργιο μπάλωμα. 37 Και κανένας δεν βάζει μούστον εις παλαιούς ασκούς. Εάν όμως και το κάμη, τότε ο μούστος επάνω εις την βράσιν του θα σπάση τους ασκούς, οπότε και αυτός θα χυθή και οι ασκοί θα χαθούν.
38 Αλλά πρέπει να βάζουν τον νέον οίνον εις νέους ασκούς. (Οι Φαρισαίοι και οι μαθηταί των είναι τα φθαρμένα ενδύματα, είναι οι παλαιοί ασκοί, έχουν παλαιάν νοοτροπίαν και απηρχαιωμένους τρόπους λατρείας και ζωής και δεν ημπορούν να δεχθούν την νέαν διδασκαλίαν. Οι μαθηταί μου, αγνοί, νέοι άνθρωποι, θα την δεχθούν ευχαρίστως). 39 Και κανείς, αφού πίη παλαιόν οίνον, δεν θέλει αμέσως τον νέον. Διότι λέγει· ο παλαιός είναι καλύτερος. (Ετσι και οι συνιθισμένοι στους απηρχαιωμένους τύπους του παλαιού Νομου, δεν ημπορούν να ευχαριστηθούν στο νέον πνεύμα της ιδικής μου διδασκαλίας).
-120x86.jpg)
