.jpg)
Μηνύματα για την οικονομική κρίση αλλά για το Κυπριακό ζήτημα περιλαμβάνει η χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου.
Καλεί μάλιστα άπαντες σε σε πνευματική και εθνική εγρήγορση
Ολόκληρη η χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος έχει ως εξής:
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
«Θεός εφανερώθη εν σαρκί» ( Α΄ Τιμ. 3,16 )
Εκείνο το οποίο προτυπώθηκε στους πατριάρχες του αρχαίου Ισραήλ, εκείνο το οποίο εξαγγέλθηκε από τους προφήτες, εκείνο που σκιαγραφήθηκε από τους αρχαίους φιλοσόφους, φανερώνεται, σήμερα, ξεκάθαρα στην ανθρωπότητα.
Ο Θεός, αφού με την παντοδυναμία του δημιούργησε τον κόσμο, εισέρχεται και ο Ίδιος σ’ αυτόν, επιφέροντας μια απροσδόκητη, για τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλαγή. Κατά τους όρους της δημιουργίας, έπρεπε ο άνθρωπος να οδεύσει προς τη θέωση, αφού επλάσθη «καθ’ ομοίωσιν Θεού». Εξαιτίας, όμως, της αδυναμίας του να πετύχει τον στόχο που του ετέθη, ακολουθείται μία αντίθετη πορεία. «Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται».
Η ενανθρώπηση του Θεού είναι το μεγαλύτερο θαύμα των αιώνων. Το ότι ο Θεός εδημιούργησε τον κόσμον, εκ του μηδενός, είναι μέσα στα πλαίσια του κατανοητού. Το να σαρκωθεί, όμως, ο άσαρκος, να εισέλθει στις διαστάσεις της φθοράς, του χρόνου και του χώρου, ο άχρονος και «αχώρητος παντί», δεν είναι προσιτό, ούτε και εύκολα κατανοητό. Προσεγγίζεται μόνο με την πίστη, ως εκδήλωση της παντοδυναμίας του Θεού, αλλά και της μεγάλης αγάπης του προς το πλάσμα του.
Με την ενανθρώπηση θέλησε ο Θεός να καταστήσει εμφανέστερη την παρουσία Του στον κόσμο. Βέβαια και προηγουμένως «ουκ αμάρτυρον εαυτόν αφήκεν ο Θεός» (Πρ.14,17).
Την παρουσία Του διαλαλούσαν πάντοτε τα έργα των χειρών Του. Κατά τον ψαλμωδόν «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα » (Ψαλμ. 18,1). Κι ο Απόστολος Παύλος διακηρύττει ότι «τα αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αίδιος αυτού δύναμις και θειότης» (Ρωμ. 1, 20). Τώρα, όμως, με την επιδημία του Υιού και Λόγου του Θεού μπορούν όλοι να αντιληφθούν καλύτερα την παρουσία του.
Με την ενανθρώπηση, ύστερα, πραγματοποιείται ανακαίνιση της κτίσεως. Γίνεται στην ουσία μια επανάληψη της δημιουργίας, με διαφορετική μορφή, μια παλιγγενεσία. Σ’ αυτόν τον δεύτερο λόγο αναφέρονται όσα η Εκκλησία, διά της Θεολογίας και της υμνολογίας της, εξαγγέλλει κατά τη σημερινή ημέρα: Η επανασύνδεση του ανθρώπου με τον Θεό, η επί γης ειρήνη μετά δικαιοσύνης, η ισότητα φύλων και φυλών, η δυνατότητα της θέωσης.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Από την εντρύφηση στο θεολογικό βάθος του μυστηρίου των Χριστουγέννων, μας προσγειώνει η σημερινή τραγική πραγματικότητα την οποία βιώνει η πατρίδα μας.
Η καλπάζουσα ανεργία, η αδυναμία πολλών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ζωής, η αναξιοκρατία, η σήψη και η διαφθορά που αποκαλύπτονται καθημερινά σ’ όλο τον δημόσιο βίο, οι ταπεινωτικές για την εθνική μας αξιοπρέπεια και αδικαιολόγητες, εν πολλοίς, απαιτήσεις της Τρόικας, που έναντι κάποιου τοκογλυφικού δανεισμού, θέτει υπό την κυριαρχίαν της το παρόν και το μέλλον του τόπου μας, οδηγούν πολλούς σε αποθάρρυνση και άλλους σε απόγνωση. Κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος απαιτεί να ξαναστηθεί κράτος δικαίου, να εκλείψουν οι ανισότητες, να λειτουργήσουν οι θεσμοί με διαφάνεια, να υπάρξει τιμωρία για όσους αδικούν και επιβράβευση για όσους ευεργετούν τον τόπο.
Μα αυτό είναι και το μεγάλο μήνυμα της σημερινής εορτής. «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» ( Ησ. 26, 9 ) διαμηνύει ο Θεός διά του προφήτου. Καί σήμερα ανέτειλε, διά της ενσάρκου οικονομίας Του, ο Ίδιος, ως «Ήλιος Δικαιοσύνης». Η «ενεστώσα ανάγκη» καλεί όλους μας σε ομόνοια και αλληλεγγύη, ενίσχυση των ολιγοψύχων και στήριξη των ενδεών. Αυτό συνιστά και απαραίτητη προϋπόθεση για να υποδεχθούμε επαξίως τον ενανθρωπήσαντα Χριστόν στις καρδιές μας.
Η οικονομική δυσπραγία δεν είναι, δυστυχώς, η μόνη ούτε και η μεγαλύτερη θλίψη που ενέσκηψε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας. Το εθνικό μας πρόβλημα όχι μόνο παραμένει άλυτο, αλλά και περιπλέκεται από τις δολοπλοκίες και τα συμφέροντα των ισχυρών της γης. Η Τουρκία προωθεί με κυνικότητα τον μόνιμο και αμετάθετο στόχο της, που δεν είναι άλλος από την κατάληψη και Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Κι ένα μέρος του λαού μας, ως μη ώφειλε, απέκαμε στα μισά του δρόμου και συντάσσεται με την κατοχική δύναμη, φτάνοντας σε πράξεις εσχάτης προδοσίας, ξεπουλώντας στον κατακτητή τις κατεχόμενες περιουσίες του, δίνοντάς του έτσι κάλυψη νομιμοφάνειας, για επίτευξη της τουρκοποίησης του τόπου μας.
Οφείλουμε να συνέλθουμε και να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας. Να εντείνουμε την ακοή μας και να ενωτισθούμε τις φωνές των προγόνων μας. Ως έθνος περάσαμε από πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες. Κι όχι μόνο επιβιώσαμε, αλλά και μεγαλουργήσαμε. Δώσαμε, μάλιστα, κάποτε και μέσα από τις πτώσεις μας, άφθαστα δείγματα ηρωισμού και αυταπάρνησης. Ζάλογγο, Κούγκι, Μαχαιράς, Δίκωμο, συγκλόνισαν την ανθρωπότητα. Κουβαλώντας μιαν τέτοια παράδοση κι έχοντας τόσο γερές ρίζες, δεν επιτρέπεται να δείχνουμε ολιγωρία και τάσεις εγκατάλειψης του αγώνα.
Στις δύσκολες συγκυρίες του έθνους μας, η πίστη στον Θεό και η αγάπη στην πατρίδα υπήρξαν οι κινητήριες δυνάμεις του λαού μας. Απευθυνόμαστε, λοιπόν, πατρικά προς όλους και σας καλούμε σε πνευματική και εθνική εγρήγορση. Σε πείσμα όλων των δεδηλωμένων εχθρών μας, αλλά και όσων ποντιοπιλατικά παρακολουθούν, για σαράντα χρόνια, το δράμα μας καθώς και εκείνων που, ενώ από τη θέση τους θα’πρεπε να υπερασπίζονται αρχές και αξίες, προάγουν τις θέσεις της Τουρκίας, θα πρέπει να μείνουμε αμετακίνητοι προασπιστές της γης και των δικαίων μας.
Καλούμε και όσους υπεύθυνα χειρίζονται το εθνικό μας θέμα να επιμείνουν αταλάντευτα στις παγκόσμια αναγνωρισμένες αρχές δικαίου, ως βάσης για την επιδιωκόμενη λύση. Αν οι αρχές: ένας άνθρωπος μία ψήφος, της ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας, ισχύουν για όλους τους λαούς, γιατί εμείς να μην τις θέτουμε ως προϋπόθεση της λύσης του προβλήματός μας;
Αν ο εποικισμός καταδικάζεται από όλους ως έγκλημα πολέμου, γιατί εμείς να μην ζητήσουμε απομάκρυνση όλων των εποίκων, προκειμένου η λύση που θα εξευρεθεί να έχει τα εχέγγυα της επιβίωσης; Κι αν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι κατέδειξαν ότι η κατοχή μίας χώρας από άλλη συνιστά βάρβαρον αναχρονισμόν, γιατί εμείς να μην επιμείνουμε στην απόσυρση όλων των στατευμάτων κατοχής και στην απελευθέρωση της πατρίδας μας; Η πείρα σαράντα χρόνων κατοχής και συνεχών υποχωρήσεων μας δίδαξε ότι οι υποχωρήσεις δεν εξευμενίζουν τον κατακτητή. Άλλες υποχωρήσεις θα μας οδηγήσουν στην πλήρη και μόνιμη καταστροφή.
Η σημερινή μεγάλη εορτή μας υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για την προάσπιση και ανάκτηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας, που είναι γνωρίσματα της «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» δημιουργίας μας. Ο αγώνας στον οποίο καλούμαστε, αποτελεί υποχρέωσή μας και προς τον Θεό και προς την πατρίδα μας.
Με αυτές τις σκέψεις απονέμουμε την πατρική ευλογία μας προς όλους, ιδιαίτερα τους εμπερίστατους, τους αγνοούμενούς μας, τους οποίους δεν θεωρούμε χωρίς ενδελεχή έρευνα νεκρούς, καθώς και τους συγγενείς τους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες συμπατριώτές μας. Επικαλούμενοι την ευλογίαν και το άπειρον έλεος του Θεού προς όλους και κατά τον ανατέλλοντα, εντός ολίγου, νέον ενιαυτόν, διατελούμεν,
Μετ’ ευχών διαπύρων εν Χριστώ τεχθέντι
†Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
.jpg&description=Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Αρχιεπισκόπου Κύπρου: Όχι άλλες υποχωρήσεις){kind=link}