” Εάν τολμηθεί θά επιφέρει μεγάλες διαστάσεις, χωρισμούς καί σχίσματα”
τού Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ: Στό πλαίσιο τής Διαδικτυακής Συνάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» τής Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), μέ θέμα:
«Η παιδαγωγία τού Τριωδίου καί τής Αγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστής», μέ ομιλητή τόν Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Μάξιμο Κυρίτση, Καθηγούμενο τής Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου τού εν Ολύμπω, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022 καί ώρα 19:30, ο ομιλητής μετά τό πέρας τής πολύ ενδιαφέρουσας καί εποικοδομητικής ομιλίας του, απήντησε σέ διάφορα ερωτήματα τών ακροατών της.
Μεταξύ άλλων, ετέθη στόν σεβαστό λόγιο Γέροντα ερώτημα υπό Θεολόγου εκ Πελοποννήσου, τό οποίο αφορούσε στήν προωθουμένη καί μετά μεγάλης προσδοκίας αναμενομένη υπό τού Φαναρίου “ένωσιν τών Εκκλησιών”. Η δοθείσα απάντησις, λόγω τού ιδιαιτέρου ενδιαφέροντός της, παρατίθεται εν συνεχεία απομαγνητοφωνημένη εκ τής συνολικής καταγραφής τής εν λόγω επιτυχούς θεολογικής διοργανώσεως.
Τό υποβληθέν ερώτημα ήταν:
«Τελευταίως ακούμε νά εκφράζεται μία αισιοδοξία από κάποια κλιμάκια μέσα στήν Εκκλησία περί πλησιάσματος τής ημέρας εκείνης, πού τήν ονομάζουν “ημέρα Κυρίου”, τής ενώσεως μέ τήν Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ήθελα νά μάς πείτε εσείς εάν συμμερίζεστε αυτήν τήν αισιοδοξία, μέ τά δεομένα πού υπάρχουν, εάν μπορεί αυτή η ημέρα νά είναι σύντομα, κι άν όλο αυτό θά οικοδομήσει ή θά δημιουργήσει κάποια περαιτέρω προβλήματα.»
Η απάντηση τού σεβαστού Καθηγουμένου ήταν η κάτωθι:
«Είναι μεγάλο τό θέμα, αλλά θά ήθελα νά πώ τό εξής. Είναι πολύ δύσκολο άν όχι αδύνατο, έτσι όπως έχουν τά πράγματα, νά υπάρχει “ένωσις τών Εκκλησιών”. Εξάλλου καί ο Πατριάρχης τό είπε, παρ’ όλα αυτά πού μερικές φορές κάνει επικοινωνικά (σημείωση ημ. : μπορεί ο καθείς νά αντιληφθεί τούς λόγους πού υπαγόρευσαν αυτή τήν αναφορά), ότι ένωσις δέν υπάρχει εάν δέν επανέλθουμε στήν πρώτη χιλιετηρίδα. Καί η πρώτη χιλιετηρίδα τί είναι; Είναι η κοινή άκτιστη ενέργεια πού δούλευε καί στήν Ανατολή καί στή Δύση καί σέ όλον τόν κόσμο. Στή Δύση αποκτήθηκε μία άλλη παράδοση, όπως είπα προηγουμένως, είναι η παράδοση τού ηγετικού στοιχείου τής Καθολικής Εκκλησίας. Δέν ξέρω από πού τό πήρε…..πάντως τό πήρε τήν ώρα πού βγήκε από τήν Ορθόδοξη Εκκλησία. Πού συνεργάστηκε μέ τόν Καρλομάγνο, από εκεί φαίνεται νά έρχεται η ηγετική αυτή εξουσιαστική δύναμις τού Πάπα καί πού έλαβε εξουσίες τέτοιες από τόν Καρλομάγνο πού δέν τίς είχαν ούτε οι ορθόδοξοι στήν Ανατολή. Καί οι Ανατολικοί επίσκοποι πολλές φορές λάβανε τέτοιες εξουσίες, αλλά ποτέ δέν αλλοίωναν τήν Πίστη. Εδώ έχουμε αλλοίωση τής Πίστεως καί ήρθε αυτή η αλλοίωση μέ τό Filioque, όπως ξέρετε. Εάν η Εκκλησία τής Δύσεως, εντός εισαγωγικών Εκκλησία γιά νά μήν παρεξηγηθώ, γιατί μερικοί δέν θέλουν ούτε νά τούς ονομάζουμε Εκκλησία, δέν επανέλθει στήν, άς πούμε, ζήτηση τής ακτίστου χάριτος, θά πρέπει νά είναι, πώς νά πώ, αυτοκτονία τής Ορθοδοξίας νά δεχθεί κάτι τέτοιο…
Καί δέν θά μπορέσει νά ορθοποδήσει η ίδια η Ορθοδοξία τότε, γιατί θά υπάρχουν αντιθέσεις πολλές, αλλά καί δέν θά μπορέσουν ως κορυφές νά κολλήσουν μεταξύ τους, ως ενότητα. Ενότητα δέν είναι δύο κυπαρίσσια νά ενώσουν τίς κορυφές τους. Ενότητα είναι νά μπορεί νά μεταδοθεί ο ίδιος χυμός ο ευεργετικός καί στά δύο κυπαρίσσια. Η ρίζα είναι εκείνη πού, όπως λένε οι Πατέρες, μεταδίδει τό σπόρο τής ζωής καί αυτή η ρίζα είναι η καρδιά τής Εκκλησίας. Είναι η καρδιά τών ανθρώπων πού δονείται από τήν καρδιά τής Εκκλησίας. Εάν δέν υπάρχει αυτή η ρίζα, δέν υπάρχει αυτός ο δυναμισμός.
Βεβαίως, πάντα η ορθόδοξος Εκκλησία μένει ανοικτή στόν Διάλογο. Διάλογος (όμως) ποτέ δέν σημαίνει ότι θά αποδεχθώ ως αλήθεια τό ψεύδος. Θά προσφέρω τήν Αλήθεια, δέν θά τήν επιβάλλω. Έστω κι άν μού τό ζητούν, όπως ζήτησε ο Πάπας κατά τήν Σύνοδο τής Φερράρας-Φλωρεντίας, αλλά άν δέν τήν αποδεχθούν δέν θά είμαι μαζί τους. Αλλιώς θά είναι μόνοι τους.
Γι’ αυτό, νομίζω, ως Εκκλησία θά δράσει έτσι η Ορθοδοξία καί όσο περνάει ο καιρός καί συνειδητοποιεί η Εκκλησία τόν εαυτόν της, ότι είναι σώμα ζωντανό, τόσο πιό πολύ θά είναι αδύνατον αυτό τό νεκρό σώμα νά μετάσχει στή ζωή. Χρειάζεται οπωσδήποτε μία αλλαγή από τήν Δύση. Από τήν Ανατολή άν θά τολμηθεί κάτι τέτοιο, θά φέρει καί θά έχουμε μεγάλες διαστάσεις καί χωρισμούς καί σχίσματα στήν Εκκλησία. Γιατί αυτούς (σημ.: τούς Παπικούς) δέν τούς ενδιαφέρει εμείς νά πάμε σέ αυτούς, αλλά εμάς μάς προβληματίζει. Εάν στό πετρέλαιό τους πέσει μία σταγόνα λάδι δικό μας, δέν παθαίνουν τίποτα αυτοί. Άν (όμως) στό λάδι μας πέσει μιά σταγόνα από τό πετρέλειο αυτών, εμείς παθαίνουμε, δέν μπορούμε νά τραφούμε από μιά τέτοια μίξη. Είναι πολύ σοβαρό τό θέμα όντως καί δυστυχώς υπάρχουν σήμερα μερικοί θεολόγοι καί κληρικοί καί λαϊκοί, οι οποίοι εργάζονται πρός αυτή τήν κατεύθυνση.
Θέλοντας όμως τί; Νά υποτάξουν ούσιαστικά τήν Ορθοδοξία στόν Παπισμό! Γιατί; Διότι θεώρησαν ότι δέν μπορεί νά υπάρχει ενότητα τής Εκκλησίας, άν δέν υπάρχει μία κοσμική Αρχή, μία ανθρώπινη Αρχή. Αυτό είναι γιά τήν Ορθόδοξη Θεολογία σφάλμα, όπως τό καταλαβαίνετε. Η Αρχή στήν Ορθοδοξία είναι ο Χριστός. Έλεγα σέ κάποιον Επίσκοπο σ’ ένα Συνέδριο, ο οποίος έλεγε θέλετε δέν θέλετε η Εκκλησία είναι επισκοποκεντρική. Καί τό κέντρο τής Εκκλησιας είναι ο Επίσκοπος.
Καί τού έκανα μία ερώτηση: Σεβασμιώτατε, εάν είναι ο Επίσκοπος τό κέντρο τής Εκκλησίας, ο Χριστός τί είναι; Καί πέστε μου, τού λέω, τελικά ποιά είναι τά στοιχεία εκείνα τά ορθόδοξα, τής Παραδόσεώς μας πού αποτελούν άς πούμε πηγή ζωής, τού Θεού; Ξέρετε τί μού απήντησε; Φεύγει τό αεροπλάνο μου καί δέν μπορώ νά σάς απαντήσω. Δέν θέλουμε διάλογο.
Είτε γιατί καταφρονούμε, εγώ τί ήμουν μπροστά σ’ αυτόν τόν Καθηγητή, είτε δέν θέλουμε νά μπούμε σέ μία διαδικασία τσακωμού. Ο διάλογος έστω κι άν έχει αντιθέσεις στήν Ορθοδοξία, ποτέ δέν είναι τσακωμός. Κι όταν ο Άγιος Νικόλαος έφθασε νά κτυπήσει τόν Άρειο, δέν ήταν τσακωμός. Πραεία τή φωνή καί τή χειρί τό έκανε αυτό. Αλλά προσέφερε τήν αίσθηση τής Αληθείας! Καί φανερώθηκε αυτό μετά τήν Απόφαση τής Συνόδου. Πολλοί έρχονται σέ αντιθέσεις καί μέ τήν προσπάθεια νά δημιουργηθούν τέτοιες Σύνοδοι. Εγώ δέν θεωρώ ότι είναι κακό νά δημιουργηθούν.
Έστω κι άν υπάρχουν διαφορές. Καί στό κάτω-κάτω συνεργάζονται μέσα στήν Σύνοδο επειδή υπάρχουν διαφορές. Άν δέν υπήρχαν διαφορές, γιατί νά συγκροτηθεί Σύνοδος; Οπότε, όποιος θέλει νά παρουσιάσει τή γνώμη του, νά τήν παρουσιάσει μέσα στήν Σύνοδο, κι εκεί θά γίνει η ζύμωσις κι εκεί θά φανερωθεί η αλήθεια τής Εκκλησίας. Εκεί θά φανερωθούν οι Άγιοι πού θά προβάλλουν τήν Αλήθεια, εκεί θά υπάρξουν οι άνθρωποι πού δέν τήν έχουν τήν αλήθεια, πού θά πειστούν από αυτή τήν αλήθεια. Καί θά υπάρχουν καί άνθρωποι πού δέν θά πειστούν καί θά χωρίσουν.
Αυτό δέν γίνεται μέσα στήν Εκκλησία πάντα; Τό ξένο σώμα από τόν οργανισμό φεύγει, τό βγάζει ο ιατρός, φεύγει καί έξω από τόν οργανισμό, νεκρώνεται εκεί πού είναι. Καί δέν αφήνεται νά νεκρώσει (αυτό) τόν οργανισμό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, εάν τήν δούμε μέσα στήν Παράδοσή της, είναι Εκκλησία ζωής, καί δέν εκδέχεται θάνατο.
Ο θάνατος ουκέτι κυριεύει πάνω στήν Εκκλησία. Νά ξέρετε. Γιατί; Διότι είναι ο Θεός ο οποίος είναι η πηγή τής ζωής, η κεφαλή τής ζωής καί πού αρδεύει όλο τό σώμα καί δέν τό αφήνει. Κι όποιος θέλει μετέχει σ’ αυτή τή ζωή, όποιος δέν θέλει, φεύγει από αυτή τή ζωή. Δέν υπάρχει περισσότερη ελευθερία πουθενά στόν κόσμο, όσο υπάρχει μέσα στήν Ορθοδοξία. Καί είναι πρός τιμήν τής Ορθοδοξίας, αυτή η ελευθερία.»
aktines.blogspot.com
-120x86.jpg)
