Πατρών Χρυσόστομος: Να μην πληρώνουν τα παιδιά μας το φόρο της ασφάλτου με το αίμα τους

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

Με πόνο ψυχής, σχεδόν καθημερινώς πληροφορούμεθα, ότι συνάνθρωποί μας, και κυρίως νέοι άνθρωποι, είτε τραυματίζονται, είτε—το χειρότερο—χάνουν την ζωή τους, ύστερα από τροχαία δυστυχήματα, τα οποία συμβαίνουν στους δρόμους τόσο της δικής μας περιοχής όσο και σε άλλα μέρη της Ελλάδος.

Είναι μεγάλη η οδύνη μας, κυρίως όταν ευρισκόμεθα σε σκηνές πόνου των γονέων ή των αδελφών, ή άλλων οικείων των νέων παιδιών, τα οποία άωρα φεύγουν από τον μάταιο αυτό κόσμο.

Ανθρωπίνως στενοχωρούμεθα και δακρύομε και παντί τρόπω φροντίζομε να είμεθα δίπλα στους ανθρώπους, οι οποίοι αποχαιρετούν αγαπημένα τους πρόσωπα, θύματα των τροχαίων δυστυχημάτων.

Παλαιότερα είχαμε με ειδικό φυλλάδιο μας (επιγραφόμενο «Παιδί μου, πρόσεχε!») απευθυνθή στα παιδιά μας, προκειμένου να συστήσωμε με πολλή αγάπη να προσέχουν, ώστε να αποφεύγουν τις δυσάρεστες συνέπειες εκ της αμελείας ή άλλης αιτίας κατά την οδήγηση.

Κατ’ αυτάς τας ημέρας ανεγνώσαμε σε έγκριτη εφημερίδα των Πατρών (ΓΝΩΜΗ, 9/10/2013) στοιχεία εξόχως ανησυχητικά, θα λέγαμε σοκαριστικά, για τα δυστυχήματα σε δρόμους, και μάλιστα ελυπήθημεν σφόδρα εκ της πληροφορίας, ότι η περιοχή μας κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις ως προς αυτό το ζήτημα. (Κατά τον μήνα Σεπτέμβριο μόνο, είχαμε στην Δυτική Ελλάδα 7 νεκρούς, 10 σοβαρά τραυματισμένους και 48 ελαφρύτερα).

Έτσι αποφασίσαμε για μια ακόμη φορά, να εκφράσωμε την πολλή μας πατρική αγάπη και την θερμή παράκληση, ώστε ο καθένας να προσέχη τον εαυτό του στον δρόμο, αλλά και τους άλλους.

Τα συνήθη αίτια των τροχαίων δυστυχημάτων, ως έχει διαπιστωθή από τις αρμόδιες υπηρεσίες, είναι:

1. Η υπερβολική ταχύτητα. Το «σπεύδε βραδέως», το οποίο παλαιότερα ελέγετο ευκαίρως-ακαίρως, πιστεύομε ότι πρέπει απόλυτα να υιοθετηθή, ούτως ώστε να φθάνωμε στον προορισμό μας με ασφάλεια.

2. Η παράνομη προσπέραση και η παραβίαση της προτεραιότητας, μάλιστα σε σημεία τα οποία αποτελούν κίνδυνο για τους οδηγούς. Γιατί να υπάρχει αυτή η απροσεξία;

Πολλάκις παρατηρούμε κατά την οδήγηση ένα παράξενο εκνευρισμό στους οδηγούς, ο οποίος είναι καταστροφικός αφού θέτει σε κίνδυνο τις ζωές των ανθρώπων, ένεκα της κακής οδήγησης.

3. Η παραβίαση του φωτεινού σηματοδότη ή του «ΣΤΟΠ», η οποία σε ουδεμία περίπτωση δύναται να δικαιολογηθή.

4. Η ομιλία στο κινητό τηλέφωνο. Δυστυχώς, κατά την ώρα της οδήγησης, η ενασχόληση με το τηλέφωνο θέτει σε κίνδυνο την ζωή μας, αφού αφ’ ενός μεν μας αποσπά την προσοχή, αφ’ ετέρου δε επηρεάζει την ψυχολογία μας με τα ανάλογα αποτελέσματα.

Δυστυχώς πλέον δεν κάνομε χρήση της τεχνολογίας και δη του κινητού τηλεφώνου, αλλά κατάχρηση, η οποία ως οι πάντες γνωρίζομε, αλλά και επιστημονκώς αποδεδειγμένο είναι, θέτει σε πολλούς κινδύνους την υγεία μας.

5. Η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών. Γιατί άραγε, εφ’ όσον θα οδηγήσωμε, πρέπει να καταναλώνωμε οινοπνευματώδη ποτά, τα οποία θα μας φέρουν ζάλη, υπνηλία, ακόμη και μέθη, και θα θέσουν την ζωή μας σε κίνδυνο;

6. Η μη χρήση της ζώνης ασφαλείας. Περί αυτού του θέματος έχουν πολλάκις μιλήσει οι ειδικοί επισημαίνοντας τους κινδύνους, στους οποίους θέτομε τον εαυτό μας, εφ’ όσον δεν χρησιμοποιούμε την ζώνη ασφαλείας.

Μόνο στην Ελλάδα παρατηρείται αυτή η απειθαρχία και στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά και σε άλλα. Υπάρχει έλλειψη παιδείας. Σε άλλες χώρες είναι αδιανόητο να οδηγήσουν ή να εισέλθουν στο αυτοκίνητο χωρίς να κάμουν χρήση της ζώνης ασφαλείας.

7. Η μη χρήση του κράνους από τους οδηγούς των μηχανών. Είναι μεγάλη η παράλειψη και θέτει σε άμεσο κίνδυνο την ζωή του οδηγού.

Πολλά θανατηφόρα κρούσματα έχουν προέλθη από την μη χρήση του κράνους. Γιατί να μη προφυλάσσουν την ζωή τους, τα παιδιά μας κυρίως, που οδηγούν μηχανές;

8. Η οδήγηση σε μεγάλη ηλικία. Τα ανθρώπινα αντανακλαστικά δεν είναι σε όλες τις ηλικίες τα ίδια.

Γιά τον λόγο αυτό πρέπει να έχωμε την αίσθηση του μέτρου στην ζωή μας και την συνείδηση ότι, τα χρόνια περνούν και κάποιες από τις δυνάμεις μας, σωματικές ή διανοητικές, μειώνονται και σταδιακά μας εγκαταλείπουν.

9. Η κακή κατάσταση της οδοποιίας, τόσο στα μεγάλα εθνικά δίκτυα, όσο και στους άλλους δρόμους. Δυστυχώς οι υπεύθυνοι από πλευράς πολιτείας πλειστάκις αδιαφορούν, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστια προβλήματα στους δρόμους της πατρίδος μας.

Παρά το ότι πληρώνομε διόδια, και μάλιστα το ποσό είναι υψηλό, εν τούτοις οι δρόμοι μας και κυρίως —και το λέγομε με πόνο ψυχής αυτό— κυρίως στην Δυτική Ελλάδα, ευρίσκονται σε κακή κατάσταση.

Αναμένομε διακαώς να φτάσουν σε πέρας οι εργασίες  στην Ολυμπία οδό αλλά και στην Ιονία, αλλά και στην Ιονία, ώστε να διευκολυνθή ο μέγας όγκος των ταξιδιωτών, που διέρχονται από τα συγκεκριμένα οδικά δίκτυα.

10. Η έλλειψη αστυνομικού προσωπικού, ώστε να υπάρχη η απαραίτητη φύλαξη στους δρόμους και να ελέγχονται αποτελεσματικά οι παραβάσεις, που γίνονται από τους οδηγούς.

Συγχαίρομε τους Αστυνομικούς, οι οποίοι αγωνίζονται για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και με αίσθημα ευθύνης έναντι Θεού και ανθρώπων αναλίσκονται εφαρμόζοντας τα μέτρα οδικής ασφάλειας για την ασφαλή οδήγηση και την πρόληψη των τροχαίων δυστυχημάτων.

Θα μπορούσαμε να σημειώσωμε και άλλα σχετικά με τις αιτίες των τροχαίων δυστυχημάτων. Το σημαντικό όμως είναι, να κατανοήσωμε από τα αποτελέσματα, την ανάγκη προστασίας του εαυτού μας, αλλά και των συνανθρώπων μας.

Η χώρα μας κάθε χρόνο χάνει στην άσφαλτο μια κωμόπολη, και μάλιστα σε παραγωγική ηλικία, εξ αιτίας των τροχαίων αβλεψιών, παραλείψεων, κ.λ.π.

Είναι πολυτέλεια σε τέτοιες εποχές, που η πατρίδα μας σε κάθε τομέα έχει ανάγκη τα παιδιά της, αυτά να σκοτώνονται στους δρόμους, πληρώνοντας τον φόρο της ασφάλτου με το αίμα τους.

Αλλά και η άλλη παράμετρος πρέπει να μας συγκλονίση το ίδιο με την πρώτη. Το ότι πολλοί αδελφοί μας, είτε για χρόνια ταλαιπωρούνται στα νοσοκομεία ύστερα από τέτοιες περιπέτειες, είτε παραμένουν για όλη τους την ζωή καθηλωμένοι στο κρεββάτι ή σε αναπηρικό καροτσάκι.

Εμείς πρώτα απ’ όλα υψώνομε τα μάτια μας στον Θεό και παρακαλούμε να έχη υπό την σκέπη Του όλους και ιδιαίτερα τους νέους μας, οι οποίοι συνεχώς, και για την εργασία τους, και για άλλες καθημερινές ανάγκες, είναι απαραίτητο να οδηγούν.

Επίσης, παρακαλούμε τους σχετιζομένους με την υπόθεση αυτή αρμοδίους φορείς, να εξαντλούν τις προσπάθειές τους και πιστοί στο καθήκον τους να συμβάλλουν, όχι απλώς στην μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων, αλλά στην εξάλειψή τους.

Τέλος, όπως έχομε πράξει και άλλη φορά, με πολύ πόνο ψυχής και με πολλή αγάπη παρακαλούμε όλους, μικρούς και μεγάλους, ιδιαίτερα τους νέους μας, να προσέχουν στον δρόμο, να αγαπούν την ζωή τους και να την διασφαλίζουν, γιατί η ζωή είναι το ωραιότερο δώρο του Θεού.