του Παναγιώτη Τσαγκάρη, Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων
Ο νέος Υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου, μιλώντας στη Βουλή στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2017, δήλωσε ότι:
«Τα νέα προγράμματα για τα θρησκευτικά είναι συμβατά με τις σύγχρονες διδακτικές μεθόδους και επιστημονικά τεκμηριωμένα ως προς τις γνώσεις για τις άλλες θρησκείες, με κορμό βέβαια την Ορθοδοξία.»(9/12/2016) Μετά από αυτές τις δηλώσεις είναι σαφές, ότι ο κ. Γαβρόγλου, μπορεί να εμφανίζεται πιο προσεκτικός και πιο ήπιος στη συμπεριφορά του, αλλά είναι ίδιος και απαράλλακτος στην ιδεολογία και στην γραμμή με τον προκάτοχό του τον κ. Φίλη.
– Συνεχίζει και αυτός να παίζει «εν ου παικτοίς» στο τόσο σημαντικό για τα ελληνορθόδοξα παιδιά θέμα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών και να μην ακούει ούτε να λαμβάνει υπόψη τις αληθινά επιστημονικές γνώμες των ειδικών παιδαγωγών που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με όλες τις πτυχές του θέματος.
– Συνεχίζει να ακούει μονομερώς την πλευρά των Συντακτών των Προγραμμάτων και όχι την πλευρά των Θεολόγων και της Εκκλησίας, που έχουν τον πρώτο – και από πλευράς θεολογικής και από πλευράς παιδαγωγικής και διδακτικής – λόγο, όσον αφορά στην εφαρμογή όλων αυτών των «ακατάλληλων και επικίνδυνων Προγραμμάτων που μόνον βλάβη μπορεί να προκαλέσουν στην παιδεία και στην κοινωνία μας», όπως έχει πει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.
– Συνεχίζει ο κ. Γαβρόγλου, όπως και ο κ. Φίλης, να θεωρεί τον εαυτό του Υπουργό του Κόμματος και όχι ολόκληρου του ελληνικού λαού και να ψεύδεται, εν γνώσει του, ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων ότι είναι άρτια από παιδαγωγικής και επιστημονικής πλευράς τα προαναφερόμενα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών.
– Συνεχίζει να χρησιμοποιεί την ίδια «καραμέλα», να απαγγέλλει το ίδιο ποίημα – ιδεολόγημα με τον προκάτοχό του τον κ. Φίλη αλλά και τους Συντάκτες των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, υποστηρίζοντας δηλαδή, ότι τα Προγράμματα αυτά έχουν «κορμό την Ορθοδοξία».
Όμως, αν ανατρέξουμε στα βιβλία της Ζαχαροπλαστικής θα δούμε ότι ο Κορμός σοκολάτας είναι ένα γλυκό κατασκεύασμα, που παρασκευάζεται με την κατάλληλη ανάμειξη λιωμένου βουτύρου, ζάχαρης, κακάου, κονιάκ και μπισκότων. Το παρασκευαζόμενο αυτό μείγμα, ως γλυκό, μπορεί να είναι νόστιμο, όμως η ίδια συνταγή, αν εφαρμοστεί στο μάθημα των Θρησκευτικών, αν δηλαδή ανακατέψουμε και διδάξουμε τον Χριστιανισμό μαζί με όλες τις θρησκείες, το μείγμα που θα προκύψει, είναι ένα πνευματικό δηλητήριο για τους μαθητές. Διότι τελικά, στα προαναφερόμενα Προγράμματα δεν υπάρχει, όπως ψευδώς υποστηρίζεται, ούτε «κορμός Ορθοδοξίας» ούτε «σοκολάτα» επιστημονικής και παιδαγωγικής τεκμηρίωσης.
Η Ορθοδοξία στα περιεχόμενα των νέων Προγραμμάτων αφενός έχει μετατραπεί σε μια απλή ανθρωποκεντρική θρησκεία, ενώ δεν είναι θρησκεία αλλά Αποκάλυψη του αληθινού Θεού και, αφετέρου, είναι αναμεμειγμένη και πολτοποιημένη, σε ένα χωρίς διακριτά όρια πολυθρησκειακό αχταρμά ή αλλιώς σε σαλάτα ρωσική με γνώσεις για τις θρησκείες.
Μέσα σε αυτόν τον αχταρμά ο μαθητής δεν μπορεί να διακρίνει τίποτε και δεν μαθαίνει τίποτε για την Ορθοδοξία, αλλά αντίθετα «χάνεται» μέσα σε ένα κυκεώνα προσφερόμενων θρησκευτικών πληροφοριών, με αποτέλεσμα τον ακατάσχετο θρησκευτικό συγκρητισμό που τον οδηγεί αναπόφευκτα, σε θρησκευτική σύγχυση και σε θρησκευτικό μηδενισμό, δηλαδή στην αθεΐα.
Ο «κορμός» της Ορθοδοξίας λοιπόν του κ. Γαβρόγλου και των συν αυτώ, είναι μια παρα-χρησιμοποιημένη επικοινωνιακού τύπου παραπλάνηση – «καραμέλα», που σκοπό έχει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα νέα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών.
– Πώς μπορεί άλλωστε να είναι ορθόδοξα αυτά τα Προγράμματα, όταν αναμειγνύουν εξισωτικά την ορθή δόξα (πίστη) της Ορθοδοξίας με όλες τις άλλες διδασκόμενες θρησκείες (πίστεις) και το μείγμα αυτό το βαπτίζουν αυθαίρετα και παραπλανητικά ως Ορθοδοξία και το λανσάρουν στα ορθόδοξα παιδιά, γεγονός εντελώς απαγορευτικό και αιρετικό για την Ορθοδοξία;
– Πώς μπορεί να είναι ορθόδοξα, όταν μόλις τα διάβασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος είπε ότι «δεν πρόκειται για θρησκευτικά, αλλά για επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας»;
Έτσι, το μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο βασανίζεται, επί χρόνια πολλά, από τους αυτόκλητους σωτήρες του, πολεμιέται ανελέητα και από τους σημερινούς κυβερνώντες, οι οποίοι, καθώς δεν μπορούν να τιθασεύσουν την καθοδική πορεία της οικονομίας της χώρας, και να κάνουν πράξη όσα επαγγέλλονταν, προσπαθούν να εξαντλήσουν την επίδειξη της αριστερής τους ιδεολογίας, επιτιθέμενοι και διώκοντας μανιωδώς την «πίστη των Ελλήνων» μέσα από τις αλλαγές που επιχειρούν στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Με τον τρόπο αυτόν θεωρούν ότι προσφέρουν, ως αντάλλαγμα για να λάβουν τα διαπιστευτήρια της δήθεν αριστερής τους κατεύθυνσης, ένα ευκολοχώνευτο πολιτικό καταπραϋντικό στον πυρήνα της αριστερόστροφης εκλογικής τους πελατείας, προκειμένου να εξιλεωθούν για όλες τις άλλες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους και για όλα τα έργα και τις ημέρες της υποτιθέμενης «αριστερής» τους κυβέρνησης.
Στην ουσία όμως, σε όλους πλέον είναι γνωστό, ότι υπηρετούν τα συμφέροντα και τους σκοπούς της καπιταλιστικής και αντιδημοκρατικής Νέας Τάξης Πραγμάτων και της δομούμενης Παγκόσμιας διακυβέρνησης και τους έσωθεν και έξωθεν εκφραστές και υποστηρικτές των νεοεποχίτικων αυτών κατασκευασμάτων.
Τελικά, τα «επιστημονικά τεκμηριωμένα Θρησκευτικά» του κ. Γαβρόγλου, που έχουν δήθεν ως κεντρικό «κορμό την Ορθοδοξία», διδάσκουν μια παραποιημένη και ακρωτηριασμένη από τους βασικούς της πυλώνες Ορθοδοξία, που την κάνουν ένα αντορθόδοξο συνονθύλευμα, εντελώς αντίθετο από την μια και μοναδική ορθή – δόξα (πίστη) της Ορθόδοξης κληρονομιάς. Μια πλασματική Ορθοδοξία στα μέτρα των δημιουργών της, χωρίς κέντρο βάρους όλα εκείνα που αποτελούν τα γνήσια στοιχεία της Ορθόδοξης παραδόσεως, δηλαδή: την θεία Αποκάλυψη, την θεία Ανάσταση, την Πεντηκοστή, την πίστη στον ένα Τριαδικό Θεό, την πιστότητα στην παράδοση, τη συμμετοχή στα μυστήρια και στη λατρευτική και την εν γένει εκκλησιαστική ζωή στην προσδοκία της κοινής Αναστάσεως και της μέλλουσας ζωής.
Η εφαρμογή λοιπόν, αυτών των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, που απομακρύνει τους μαθητές από την αληθινή Ορθοδοξία και τους διδάσκει την πλασματική, ουσιαστικά συνιστά άρνηση της Ορθόδοξης πίστης και φυσικά ένας συνειδητός στην πίστη του εκπαιδευτικός δεν μπορεί να τα εφαρμόσει.
Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος τύπος», 16-12-2016
