Το μήνυμά του για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή δίδει ο Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος που παράλληλα ζητά από τους πιστούς να βιώσουν όπως πρέπει αυτή την περίοδο.
Αναλυτικά η Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου…
Αγαπητοί μου χριστιανοί,
Στο κατώφλι της πύλης της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στεκόμαστε σήμερα συνειδητοποιώντας την ρηχή πορεία της πνευματικής μας ζωής και ως εκ τούτου την ανάγκη«την πάνσεπτον εγκράτειαν εναρξώμεθα φαιδρώς, ακτίνας απολάμποντες των αγίων εντολών Χριστού…όπως λαμπροφόροι προφθάσωμεν εις την Αγίαν και τριήμερον Ανάστασιν».
Έστω και αν αυτή η νηστεία ξεκίνησε μέσα στην ιστορία ως μια εντατική προετοιμασία των κατηχουμένων που επρόκειτο να λάβουν το μυστήριο του «Φωτισμού», του Βαπτίσματος, την νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου (αρκεί να θυμηθούμε τις αναφορές των προηγιασμένων λειτουργιών,«οι πιστοί υπέρ των κατηχούμενων δεηθώμεν»,«οι πιστοί υπέρ των προς το άγιον φώτισμα ευτρεπιζόμενων αδελφών του Κυρίου δεηθώμεν») σταδιακά περιέλαβε όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Έφθασε ως τις μέρες μας να είναι η ιερωτέρα και πιο κατανυκτική περίοδος του λειτουργικού μας χρόνου χωρίς να χάσει το αρχικό της νόημα και σκοπό.
Είναι η Τεσσαρακοστή, λοιπόν,μία επιστροφή σε αυτά που παραμελήσαμε, χάσαμε, ίσως ακόμη και προδώσαμε από το Βάπτισμά μας. Γι’ αυτό έγινε μία ακατάπαυστη κλήση για μετάνοια. Μία συντριβή για τον κόσμο και τον εαυτό μας, που αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τον Χριστό. Είναι δρόμος που οδηγεί προς τον Γολγοθά και τον Κενό Τάφο. Και τότε ανακαλύπτουμε ξανά «τις βιβλικές μας ρίζες». Δημιουργία και πτώση, μετάνοια και λύτρωση αδυναμίες και αρετές αλληλοπεριχωρούνται και συμπλέκονται μέσα μας σε μια σκληρή και διαρκή πάλη, για να απελευθερωθούμε από τον αποπνικτικό κλοιό της αμαρτίας.
Βέβαια σε αυτόν τον αγώνα διαπιστώνουμε ότι τα ανθρώπινα πάθη είναι αμέτρητα, γιατί αμέτρητες είναι και οι ενέργειες των δαιμόνων που τα γεννούν. Φιλαυτία, υπερηφάνεια, φιλαργυρία μνησικακία, φιλοδοξία, κατάκριση, φιληδονία, ζήλεια είναι λίγα από τα πολλά που μας πολιορκούν κάθε στιγμή και λεπτό. Είναι αυτά που μας παγιδεύουν σε αναρίθμητους πειρασμούς και μας εκθέτουν σε θανάσιμους πνευματικούς κινδύνους.
Να γιατί «βρωμάτων νηστεύουσα ψυχή μου και παθών … μη ούν αμαρτάνουσα την νηστείαν αχρειώσης» επισημαίνει και προειδοποιεί ο υμνογράφος. Όμως, όσες και αν είναι οι αποτυχίες και οι αστοχίες μας, ας μην απογοητευθούμε·όσα και αν είναι τα ασκητικά μας κατορθώματα και οι «πνευματικές μας επιτυχίες», ας μην υπερηφανευθούμε. Μόνο το έλεος του Θεού και στις δύο περιπτώσεις δικαιώνει τον αγώνα μας, αλλιώς δεν μπορούμε να σταθούμε μπροστά Του.
Η επίμονη, λοιπόν, επίκληση του ελέους και του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού πάντοτε, πολλώ δε μάλλον αυτές τις ημέρες, ας γίνει η αναπνοή της προσευχής μας, ώστε να αισθανθούμε την χάρη του Θεού να μας σκεπάζει και να σώζει εμάς και τον κόσμο μας. Αμήν.-
Καλή και ευλογημένη Τεσσαρακοστή
Με πατρικές ευχές
† Ο Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος
