Ελλάδα: «Εάν αποσυνδέσεις τήν Ελλάδα, στό τέλος θά δείς νά σού απομένουν μιά ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Πού σημαίνει: μέ άλλα τόσα τήν ξαναφτιάχνεις». (Οδυσσέας Ελύτης, Βραβείο Νόμπελ)
Του Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου*
Η επέτειος τής Ελληνικής Επαναστάσεως τού 1821 εορτά-ζεται τήν ημέρα τού Ευαγγελισμού τής Παναγίας, τήν 25η Μαρτίου, πού συμβολίζει τήν αναγγελία τής απελευθέρωσης τού ανθρωπίνου γένους λόγω τού γεγονότος τού Ευαγγελισμού τής Υπεραγίας Θεοτόκου και τής ελεύσεως τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά καί τήν απελευθέρωση τών Ελλήνων από τά δεσμά τής δουλείας. Ο αγώνας τών Ελλήνων έγινε, όπως ομολογούσαν οι Αγωνιστές τού 1821, «γιά τού Χριστού τήν πίστη τήν αγία καί τής πατρίδος τήν ελευθερία». Πρώτος πού θυσιάσθηκε ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, πού απαγχγονίσθηκε στήν μέχρι σήμερα συμβολικά κλειστή πύλη τού Οικουμενικού Πατριαρχείου καί κατετάγη στή χορεία τών Αγίων από τήν Εκκλησία τής Ελλάδος. Ακολούθησαν χιλιάδες Νεομάρτυρες τής πίστεως. Εκατοντάδες ιερείς, επίσκοποι, πρεσβύτεροι, διάκονοι καί μοναχοί θυσιάσθηκαν υπέρ τής πίστεως καί τής πατρίδος ως ιερά καί άμωμα σφάγια. Τά Μοναστήρια ήταν κοιτίδες αντίστασης καί αγώνα. Ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τό λάβαρο τής ελευθερίας στή Μονή Αγίας Λαύρας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μέ τό «κρυφό σχολειό» καί τό Ψαλτήρι διέσωσε τήν ελληνική γλώσσα καί τήν αυτοσυνειδησία τού Γένους τών Ελλήνων. Ορθοδοξία καί Ελλάδα είναι έννοιες άρρηκτα δεμένες καί συνυφασμένες ιστορικά. Δέν πρόκειται συνεπώς μόνο περί μιάς εθνικής επετείου, αλλά περί συ-
ζεύξεως, αλληλοπεριχωρήσεως, κοινής πορείας καί αδιατάρακτης ενότητας Ελληνισμού καί Ορθοδοξίας.
Η Επανάσταση τού 1821 δέν ομοιάζει πρός τήν Γαλλική Επανάσταση πού τόν κύριο ρόλο διεδραμάτισαν οι Διαφωτιστές. Σέ όλη τήν διάρκεια τής Οθωμανικής δουλείας, η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε η κιβωτός τής σωτηρίας τού Ελληνικού Γένους καί η δύναμη εκείνη πού, μέ τό ποιμαντικό καί εθνικό έργο της, προετοίμασε τόν υπόδουλο Ελληνισμό νά αγωνισθεί καί νά κερδίσει τήν ελευθερία του. Ο αγωνιστής Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έλεγε: «Ο Θεός έβαλε τήν υπογραφή του γιά τή σωτηρία τής πατρίδος καί δέν τήν παίρνει πίσω». Καί ο όρκος τών ανδρών τού Ιερού Λόχου ανέφερε: «Ως Χριστιανός Ορθόδοξος ορκίζομαι νά διαμείνω πιστός εις τήν θρη-σκείαν μου καί εις τήν πατρίδα μου. Ορκίζομαι νά χύσω καί αυτήν τήν τελευταία ρανίδα τού αίματός μου υπέρ τής πίστεως καί τής πατρίδος μου. Νά χύσω τό αίμα μου, γιά νά νικήσω τούς εχθρούς τής θρησκείας μου ή νά αποθάνω ως Μάρτυς γιά τόν Ιησού Χριστό». Γι αυτό καί σέ κάθε Θεία Λειτουργία κατά τήν Μεγάλη Είσοδο ο Επίσκοπος μνημο-νεύει «τών υπέρ πίστεως καί πατρίδος ευσεβώς αγωνισαμένων καί ευκλεώς πεσόντων». Αυτό τό λειτουργικό ήθος πηγάζει από τήν πί-στη, τήν ευσέβεια, τόν πόνο, τούς αγώνες, τή θυσία, τό μαρτύριο, τούς διωγμούς τής Εκκλησίας καί τού Λαού μας πού ανέδειξαν Νεομάρτυρες καί Φιλοπάτριδες.
Όπως χαρακτηριστικά έγραφε η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος σέ Εγκύκλιό της «Πρός τόν Λαό», τό έτος 2011: «Η ευόδωση τής Εθνεγερσίας τού 1821 είναι πραγματικό θαύμα. Τό συμπέρασμα πού βγαίνει από όλες τίς ιστορικές πηγές: απομνημο-νεύματα, επιστολές, έγγραφα, περιηγητικά κείμενα καί άλλες γραπτές μαρτυρίες τής εποχής εκείνης είναι ότι οι παράτολμοι αγωνιστές πού ανέλαβαν τό μεγάλο εγχείρημα, είχαν πλήρως διαμορφωμένη ελληνορ-θόδοξη συνείδηση, ακλόνητη πίστη, πολέμησαν στό Όνομα τού Αγίου Τριαδικού Θεού, στόν Οποίο καί βάσιζαν τίς ελπίδες τους καί από τόν Οποίο αντλούσαν τή βεβαιότητα γιά τή νίκη. Γι αυτό καί όλοι ζούσαν ευχαριστιακή ζωή». Γι αυτό καί τό Α΄ Σύνταγμα τής Ελλάδος, όπως αυτό ισχύει μέχρι σήμερα, άρχιζε μέ τήν επίκληση τού Ονόματος τής Αγίας καί Ομοουσίου καί Ζωαρχικής Τριάδος.
Είθε η επέτειος τής Εθνικής Παλιγγενεσίας, αυτή η μοναδική επέτειος, η γιορτή τών Ελλήνων καί τής δημοκρατίας, πού καλού-μεθα νά τήν γιορτάσουμε μέ δέος, συγκίνηση, χαρά, ενθουσιασμό, ελπίδα, προσδοκία, δοξολογία, ευχαριστία, ευγνωμοσύνη, όραμα καί ενθουσιασμό, νά μάς φωτίσει νά διακρίνουμε τά χαρακτηριστικά τού ευσεβούς Γένους τών Ελλήνων, τη σημασία και συνέχεια τής ιστορι-κής ιδιοπροσωπείας καί εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας τού Νέου Ελληνισμού, γιά νά μπορέσουμε νά μοιρασθούμε μέ όλη τήν Οικου-μένη το όραμά μας γιά μιά άλλη πρόταση-ποιότητα ζωής πού θά καρποφορεί σέ πολλές πλευρές τής ιστορίας τής Πατρίδας, τής Ευρώπης, όλου τού κόσμου.
*Γενικού Διευθυντού τής Αποστολικής Διακονίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος
-250x180.jpg)
