Ναπολέων Λιναρδάτος
Aν θέλετε να κατανοήσετε το επίπεδο «ενημέρωσης» που παρέχει η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ στην Ελλάδα, δεν έχετε παρά να διαβάσετε την περιβόητη επιστολή της πρώην πλέον προέδρου της ΟΝΝΕΔ στην Πεντέλη, κα Φαίη Νικητοπούλου. Να διαβάσετε την μονοσέλιδη επιστολή, και μετά να διαβάσετε το πως τα ΜΜΕ σας πλάσαραν την επιστολή.
Όταν η κα Νικητοπούλου έθεσε το θέμα της μη μεταφοράς του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης σε όλη την Ελλάδα, ήταν αυτό ένα ρατσιστικό επιχείρημα; Όταν έθεσε το θέμα του τοπικού νοσοκομείου; Το θέμα της εγκληματικότητας; Τις ψεύτικες ηλικίες που δηλώνουν οι λαθρομετανάστες; Τους κινδύνους για την δημόσια υγεία; Τις επιπτώσεις στα σχολεία, στη μάθηση και τις «πολυπολιτισμικές» αλληλοεπιδράσεις;
Δεν υπάρχει ίχνος ρατσισμού στην επιστολή της κας Νικητοπούλου. Το πρόβλημα με την επιστολή της κας Νικητοπούλου είναι ότι θέτει απλά, νηφάλια και τεκμηριωμένα βασικά ερωτήματα και θέματα για την πολιτική ανοιχτών συνόρων που έχει αποφασίσει να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Δηλαδή η κα Νικητοπούλου ασχολήθηκε με θέματα που θα έπρεπε να είχαν απασχολήσει τους αρμόδιους υπουργούς. Βέβαια, οι αρμόδιοι υπουργοί που γαλουχήθηκαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης έχοντας ως ιδεώδη τους «αγώνες» και τις ιδεοληψίες της αριστεράς, είναι κάπως δύσκολο να παραδεχτούν τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων.
Στην Αυγή διαβάσαμε γιατί «Ο ρατσισμός της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης αποκάλυψε την ψυχή της Ν.Δ.» Στην Εφημερίδα των Συντακτών για «Ρατσιστικός οχετός κατά μεταναστών και προσφύγων.» Στην iefimerida για το ότι «Παραιτήθηκε η πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης μετά τον σάλο με τη ρατσιστική επιστολή.» Στα ΝΕΑ για «Ρατσιστικό παραλήρημα κατά προσφύγων.» Η ομοιομορφία στην ενημέρωση είναι πράγματι αξιοσημείωτη.
Θα πρέπει να το έχετε παρατηρήσει, ότι στο ζήτημα των ανοιχτών συνόρων όλα τα ΜΜΕ έχουν την ίδια ακριβώς στάση. Δηλαδή ανοιχτά και ξεκάθαρα υπέρ. Επίσης θα έχετε παρατηρήσει το πόσο συχνά καταδικάζουν κάποιον ως ρατσιστή και ξενοφοβικό, χωρίς σχεδόν ποτέ να σου πουν τι είναι αυτό που είπε ή έκανε. Και δεν σου λένε τι είπε ή έκανε, γιατί στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αν άκουγες τι είπε ο «κατηγορούμενος» θα καταλάβαινες ότι απλά άσκησε μια λογική κριτική στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων. Η κατηγορία του ρατσισμού χρησιμοποιείται ως ένα μέσο λογοκρισίας. Ως ένα εργαλείο φόβου με σκοπό να επιβάλει την σιωπή σου. Μην μιλήσεις για αυτά που βλέπεις, μην εκφράσεις τις απόψεις σου, γιατί απλούστατα θα σε μετατρέψουμε σε έναν παρία της κοινωνίας.
Ο σπουδαίος σοβιετολόγος Leonard Schapiro είχε πει ότι «το πραγματικό αντικείμενο της προπαγάνδας δεν είναι ούτε να πείσει ούτε να προσηλυτίσει, αλλά να παραγάγει έναν ομοιόμορφο τρόπο δημόσιου λόγου, έτσι ώστε και το παραμικρό ίχνος ανορθόδοξης σκέψης να ηχεί ως μια απειλητική παραφωνία». Δεν μπορείς να μιλήσεις για την καταστροφή της πατρίδας σου, της θρησκείας και των παραδόσεων σου γιατί μια τέτοια στάση θα ήταν μια «απειλητική παραφωνία» για το πολιτι-δημοσιογραφικό κατεστημένο.
