Αρχαιολογία και Βίβλος

του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη
Είναι μεγάλο και σημαντικό γεγονός όταν μία διήγηση, ένα γεγονός πού διαβάζουμε στην Βίβλο να “επιβεβαιώνεται” με την συμβολή της επιστήμης, όπως για παράδειγμα της αρχαιολογίας. Τα τελευταία διακόσια χρόνια η βιβλική αρχαιολογία μας έχει προσφέρει πολλές τέτοιες σημαντικές ανακαλύψεις σχετικά με τόπους, ιστορικά γεγονότα, “πρόσωπα και πράγματα”.

Πράγματι, οι αρχαιολόγοι εργάζονται στις τοποθεσίες των αρχαίων πόλεων και φέρνουν στο φώς πολύτιμα στοιχεία για τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους, πού έζησαν πολλά χρόνια πριν την έλευση του Χριστού στην γη. Οι ανακαλύψεις τους μας προσφέρουν την δυνατότητα να τοποθετήσουμε τα γεγονότα της Βίβλου στην ιστορική τους συνάφεια.

Θα αναφέρουμε μερικές τέτοιες ανακαλύψεις, πολύ συνοπτικά, που αφορούν, όχι μόνο στο θρησκευτικό αίσθημα των ανθρώπων, περασμένων εποχών, αλλά και γενικότερα στοιχεία για την ζωή, την γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους, την καθημερινότητά τους.

Σημαντική ανακάλυψη υπήρξε η “στήλη της Ροζέττας“. Η ανακάλυψη αυτή έγινε όταν τα στρατεύματα του Ναπολέοντα εισέβαλαν στην Αίγυπτο το 1798. Παρουσιάζει το ίδιο κείμενο στα ελληνικά και τα αιγυπτιακά και μας προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τον πολιτισμό της Αρχαίας Ανατολής.

Το “Έπος του Γκιλγκαμές” είναι μία ακόμα ανακάλυψη. Πρόκειται για μια ιστορία γραμμένη στην ακκαδική γλώσσα στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ., η οποία αναφέρεται σε κάποιον ηγεμόνα στην Ουρούκ, πού επέζησε μέσα σε μια κιβωτό κατά την διάρκεια ενός μεγάλου κατακλυσμού. Ασφαλώς υπάρχουν αρκετές αναλογίες με τα αναφερόμενα στο βιβλίο της Γενέσεως.

Ο “Κώδικας του Χαμμουραμπί” αποτελεί μια πιο γνωστή στους περισσότερους ανακάλυψη. Προέρχεται από τον 18ο αιώνα π.Χ. Πρόκειται για μια μαύρη λίθινη στήλη ύψους 2,5 μέτρων, η οποία αναφέρει νόμους ανάλογους με τον μωσαϊκό νόμο.

Οι “θησαυροί του Τουταγχαμών” είναι μία ακόμα σημαντική ανακάλυψη. Είναι θησαυροί πού βρέθηκαν στον ταφικό θάλαμο του αιγυπτίου φαραώ των μέσων του 14ου π.Χ. αιώνα. Από τα ευρήματα μας δόθηκαν πληροφορίες σχετικά με τον πολιτισμό των αιγυπτίων.

Τον ίδιο αιώνα έχουμε και τις “Επιστολές της Αμάρνα“. Αυτές βρέθηκαν το 1887. Ήταν πήλινες πλάκες εγχάρακτες με σφηνοειδή γραφή. Περιγράφουν πληθυσμιακές ομάδες που έφθαναν στην γη Χαναάν. Επίσης, τα “Όστρακα της Λαχίς” είναι μία ακόμη σημαντική πηγή πληροφοριών. Πρόκειται για τμήματα αγγείων του 6ου π.Χ. αιώνα, πού επάνω τους αναφέρονται γεγονότα στην Ιερουσαλήμ αμέσως μετά την πολιορκία των Βαβυλωνίων (588 – 586 π.Χ.). Τέλος, ίσως η μεγαλύτερη ανακάλυψη για την βιβλική αρχαιολογία είναι αυτή των χειρογράφων της Νεκράς Θάλασσας, πού έγινε “τυχαία” το 1947. Εκεί βρέθηκαν χειρόγραφα των βιβλίων της Βίβλου, με σπουδαιότερο αυτό του προφήτη Ησαΐα.

Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πόσο σημαντικά είναι τα ευρήματα και στην συνέχεια τα πορίσματα των επιστημόνων. Καμία αντιπαράθεση δεν υπάρχει μεταξύ των πιστών και των επιστημονικών πορισμάτων, αφού συχνά η επιστήμη επικυρώνει αλήθειες γνωστές από την αρχαιότητα. Και όταν ακόμα η επιστημονική έρευνα φέρνει στο φώς κάτι που μοιάζει αντίθετο με τα πιστεύω μας, αυτό αποτελεί την αφορμή για περισσότερη μελέτη, έρευνα και “δοκιμασία” της πίστης.