“Πόλεμος ακόμα νοείται και η «εν καιρώ ειρήνης» υπονόμευση και εκμετάλευση των ανθρώπων με τον λεγόμενο «οικονομικό πόλεμο»” αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητρ. Κυδωνίας στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του. Αναλυτικά:
«Νεηγενές Μάγων λεγόντων, παιδίον Άναξ, ου αστήρ εφάνη, που εστίν, εις γαρ εκείνου προσκύνησιν ήκομεν, μανείς ο Ηρώδης εταράττετο, Χριστόν ανελείν, ο θεομάχος φρυαττόμενος.» (Τροπάριο εκ της Θ’ Ωδής του Κανόνος της «Εορτής).
Οι Μάγοι επισκέφθηκαν τον Ηρώδη, ως ήταν φυσικό, διά να τον ρωτήσουν που ακριβώς ευρίσκεται το νεογέννητο βρέφος στο οποίο τους οδήγησε ο αστέρας που φάνηκε εις τους ουρανούς, καθώς ήρθαν να το προσκυνήσουν. Τότε, ο Ηρώδης ευρισκόμενος σε ταραχή με μανία σκέπτονταν να το θανατώσει, επειδή είχε κυριευθεί από οργή, ο Θεομάχος.
Τρομερή σε έκταση και συνέπειες, αγάπητοί μου Χριστιανοί, η εγκληματική ενέργεια του Ηρώδη. Μέσα στον τελείως αδικαιολόγητο φόβο, ότι ίσως κινδυνεύσει ο θρόνος του από τον γεννηθέντα «Βασιλέα των Ιουδαίων» και χαθεί η δόξα του, συνέλαβε το καταχθόνιον σχέδιον να προβεί αρχικά στη σκέψη να θανατώσει τον νεογέννητο Μεσία και έπειτα, επειδή ενεπαίχθη υπό των Μάγων, οι οποίοι «δι’ άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών», διατάζει τη γενική σφαγή των παιδιών της Βηθλεέμ και της περιχώρου, όσα ήταν κάτω των δύο ετών.
Μ’ αυτήν την ψευδαίσθηση, ο δυστυχής, ήλπιζε ότι θα κατώρθωνε να αφανίσει μεταξύ αυτών και τον νηπιάσαντα Λόγο, που προωρίζονταν να γίνει «βασιλεύς και Σωτήρας του κόσμου». Καί μια μέρα, οπλισμένοι οι στρατιώτες του όρμησαν στα σπίτια της Βηθλεέμ και της περιχώρου και διέπραξαν το απάνθρωπο έργο τους. Θρήνοι και κραυγές, οδύνη και οιμωγή των γονέων βλέποντας τα παιδιά τους αιμόφυρτα και νεκρά. Καί ενώ διαδραματίζονταν αυτά, ο Χριστός με όνειρο σώθηκε διότι η Θεοτόκος μαζί με το Θείο βρέφος και τον Ιωσήφ έφυγε στην Αίγυπτο.
Δυστυχώς, αδελφοί μου, δεν έλειψαν έκτοτε από τις κοινωνίες οι Ηρώδεις που επαναλαμβάνουν το κακούργημα αυτό. Υπάρχουν και στην εποχή μας. Ίσως με άλλη μορφή και πρόσωπο. Το ίδιο, όμως, ανθρωποκτόνο έργο επιτελούν.
Η φιλοξοδία ωδήγησε τον Ηρώδη στην σφαγή των νηπίων. Φοβήθηκε μήπως χάσει την δόξα του. Τα ίδια ελατήρια, δυστυχώς, οδηγούν κατά καιρούς και μερικούς ηγέτες λαών στην εγκληματική απόφαση να ρίχνουν τους ανθρώπους στο φοβερό καμίνι των πολέμων και της μισαλοδοξίας. Ακόμη και σήμερα πόνος, εξορία, πενία και κάθε λογής δυστυχία υπάρχει. Ερημώνονται και ερειπώνονται χώρες και πολιτισμοί, όπου άλλοτε άνθιζε η ζωή και ο πολιτισμός. Καταστρέφονται περιουσίες, οι οποίες είχαν αποκτηθεί με αίμα και κόπους δεκαετιών. Θερίζεται στα μέτωπα των συράξεων το άνθος της νιότης των λαών. Μεταβάλλεται σε σωρούς συντριμμάτων ο,τι ωραίο και εκπληκτικό είχε πραγματοποιήσει ο άνθρωπος με την επιστήμη του και την ψυχή του.
Πόλεμος ακόμα νοείται και η «εν καιρώ ειρήνης» υπονόμευση και εκμετάλευση των ανθρώπων με τον λεγόμενο «οικονομικό πόλεμο».
Οι Ηρώδεις εμφανίζονται ποικιλοτρόπως. Υπάρχουν λαοί σήμερα, που κυβερνώνται με την βία. Οι κυρίαρχοι είναι ελάχιστοι. Οι δυναστευόμενοι εκατομμύρια. Καί σ’ αυτά τα εκατομμύρια επιβάλλεται αυτό που θέλουν οι δυνάστες. Όποιος δεν συμφωνεί, πεθαίνει. Οι άνθρωποι δεν είναι πρόσωπα, είναι αριθμοί και προσθαφαιρούνται ανάλογα με τις επιθυμίες και τις αποφάσεις των δυναστών. Οδηγούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο μυριάδες ανθρώπων υπό των νέων Ηρώδων στο θάνατο, είτε με εναέρια, είτε με επίγεια οπλικά συστήματα. Όπως τότε, νομίζουν, ότι θα κατασφαλίσουν την τυραννική δεσποτεία τους με το αίμα και την ερήμωση !
Ηρώδεις ακόμη είναι και εκείνοι, οι οποίοι χρησιμοποιούν το όπλο της κακογλωσσιάς με την οποία σφαγιάζουν την υπόληψη και το κύρος και την τιμή των ανθρώπων με συκοφαντικές δυσφημήσεις και πικρόχολα σχόλια, δείγμα της χαιρεκακίας, με αποτέλεσμα καθημερινά να υπονομεύεται η ευτυχία των ανθρώπων.
Ήταν η εποχή του εμφυλίου πολέμου. Ο Ερυθρός Σταυρός είχε κάνει έκκληση να προσφερθεί αίμα διότι κινδύνευαν να πεθάνουν πολλοί τραυματίες. Μιά μέρα ήλθε στο κέντρο Αιμοδοσίας ένας ανάπηρος. «Σας παρακαλώ, εδώ προσφέρουν αίμα;» ρώτησε. «Μάλιστα», απάντησε ο αρμόδιος ιατρός, «Τι θέλετε, παρακαλώ;» «Ήρθα να δώσω κι εγώ αίμα». Ο ιατρός έμεινεν κατάπληκτος. «Μα εσείς» είπε «εδώσατε το ένα σας πόδι στο μέτωπο. Εχύσατε εκεί τόσο αίμα ! …. Δεν είναι αρκετόν;». «Όταν οι αδελφοί μου κινδυνεύουν να αποθάνουν, και ημπορώ να τους βοηθήσω, νομίζω ότι δεν είναι αρκετό το ότι έδωσα αίμα παλαιότερα στο χαράκωμα» απάντησε ο ανάπηρος. «Πρέπει να δώσω και τώρα. Σας παρακαλώ, μη διστάζετε. Είμαι έτοιμος». Ο ιατρός με δακρυσμένα μάτια επήρε την σύριγγα. Το χέρι του έτρεμε από συγκίνηση… Κάποιος θα ζούσε, ασφαλώς, χάρις σ’ εκείνο το αίμα.
Αγαπητοί μου αδελφοί, αυτός ο άγνωστος απλοικός άνθρωπος είναι το πρόσωπο που μας θυμίζει την «εν χρόνω» γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού. Στην Εκκλησία μας ψάλλουμε πανηγυρικά το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Αλήθεια, που φαίνεται η ειρήνη; Άραγε το μήνυμα του Ευαγγελίου και η Εκκλησία μας ψεύδονται; Μήπως χρειάζεται και η ανθρώπινη αποδοχή της ειρήνης του Χριστού; Εδώ κρύβεται η αλήθεια. Και ενώ η ειρήνη προσφέρεται στους καταξιωμένους «εν Χριστώ» ανθρώπους, στους πονηρά φρονούντες, ως ο Ηρώδης, μεταλλάσεται σε μανία κατά της ανθρωπότητας γενικότερα και ειδικότερα κατά του εαυτού τους, αφού βιώνουν την κόλαση του μίσους και ζούν στο πέλαγος της αναισθησίας προσπαθώντας να γεμίσουν την απληστίαν τους με τα ξυλοκέρατα της συκοφαντίας και της σκληρότητας. Όμως, υπάρχει ελπίδα και χαρά που προσφέρεται από τον Χριστό. Ο «ήλιος της Δικαιοσύνης», ο Χριστός, είναι η εγγύηση της σωτηρίας, ο Ίδιος αναπαύει, ελεεί και ειρηνεύει.
Δυστυχώς, στις μέρες μας τραγική διαπίστωση είναι το γεγονός ότι ο σημερινός άνθρωπος «διάλεξε ανάμεσα στο «είναι» το «έχειν». Ο υπερκαταναλωτισμός, η μαζοποίηση, η αλλοτρίωση του ανθρωπίνουπροσώπου, η κοινωνική ανισότητα, οι πόλεμοι και πλείστα άλλα κοινωνικά προβλήματα δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά συνέπειες της έλλειψης αληθινού νοήματος ζωής.
Μόνο ο άνθρωπος που βιώνει την προς το Θεό αγάπη νοηματοδοτεί την ζωή του και μπορεί να αναγνωρίζει τον κάθε άνθρωπο ως ζωντανή εικόνα του Θεού. Γίνεται αληθινό πρόσωπο και προετοιμάζεται να υποδεχθεί τον «ήλιον της Δικαιοσύνης», ο οποίος θα τον φωτίζει, θα τον αγιάζει, θα τον ειρηνεύει, θα τον αναπαύει, θα τον σκεπάζει με τη χάρη Του, θα του προσφέρει ελπίδα ζωής και δημιουργίας. Καί γεννάται το ερώτημα: Εμείς τι κάνουμε σήμερα; Πως βιώνουμε την εορτή της Γεννήσεως του Χριστού; Έκαστος ας αναλογισθεί τον Χριστό και τι προσέφερε στον κόσμο και ας αποφασίσει τι θα πράξει στην προσωπική του ιστορία.
Εύχομαι ολόψυχα και πατρικά ευλογημένα Χριστούγεννα η δε χάρις και το άπειρο έλεος του Θεού να σηματοδοτήσει το νέον έτος και να χαρίσει σε όλους ελπίδα και δύναμη, ευημερία και διέξοδα, αγάπη και έκφραση αλληλεγγύης αλήθειας και ειλικρίνειας, που ο λαός μας τα έχει εκ παραδόσεως προτερήματα και αρετές.
Εις έτη πολλά και ευλογήμενα.
Χριστούγεννα 2015
Με πατρικές εόρτιες ευχές
Ο Κυδωνίας και Αποκορώνου
Δαμασκηνός.