Με αφορμή το σποτ του Συνεδρίου της Γονιμότητας.
Του Γιάννη Παπανικολάου – ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Το σποτ του Συνεδρίου της Γονιμότητας έφερε στο προσκήνιο το θέμα του μοντέλου γυναίκας που θέλουν να περάσουν στον σύγχρονο κόσμο μας.
Το μοντέλο αυτό θέλει την γυναίκα έξω από το σπίτι, να συναγωνίζεται τους άνδρες σε επιτυχίες στον χώρο εργασίας, στον χώρο της τέχνης, στην δόξα, στο χρήμα, στην κοινωνική καταξίωση.
Ο παραδοσιακός ρόλος της γυναίκας ως καλής συζύγου και καλής μητέρας απαξιώνεται ως αναχρονιστικός, μεσαιωνικός και σκοταδιστικός.
Ας δούμε όμως ποια είναι η στάση της Εκκλησίας μας στο θέμα αυτό και εάν είναι πράγματι αναχρονιστική.
Η αλήθεια είναι ότι ο μόνος τρόπος για να καταξιωθεί ο άνθρωπος, να δικαιώσει την παρουσία του σε αυτόν τον κόσμο και να βιώσει την πληρότητα του νοήματος της ζωής είναι μέσα από την σχέση του με τον Χριστό.
Ο Χριστός είναι αυτός που νοηματοδοτεί την ύπαρξή του και την «δικαιώνει».
Όταν λείπει ο Χριστός, τίποτε άλλο δεν μπορεί να Τον αναπληρώσει: ούτε η εργασία, ούτε η δόξα, ούτε η κοινωνική καταξίωση ούτε ακόμη και η οικογένεια, ούτε και τα παιδιά.
Ο άνθρωπος δεν θα παύσει να αισθάνεται και να είναι αποτυχημένος, να βιώνει ένα μεγάλο κενό, μία υπαρξιακή απόρριψη.
Όταν όμως ο Χριστός μπει στην ζωή μας, όλα πλέον αποκτούν και φωτίζονται με ένα μυστικό και πραγματικό νόημα.
Και τότε δεν έχει καμία σημασία ούτε η κοινωνική κατάστασή μας ούτε η εργασιακή ούτε η καταξίωσή μας, διότι τα πάντα για μας είναι ο Χριστός και αυτός είναι που μας καταξιώνει μυστικά, οντολογικά, αληθινά.
Ωστόσο ο Χριστός, μέσα στο Ευαγγέλιο και η Εκκλησία μας με την αιωνόβιο πείρα της, μας έδειξαν δύο κλασικούς δρόμους για να πετύχουμε τον στόχο μας, που είναι εν τέλει ο ίδιος ο Χριστός και η σχέση μας μαζί Του: την αφιέρωση και τον γάμο.
Για τον πρώτο τρόπο, που εκφράστηκε διά μέσου των αιώνων κυρίως με τον μοναχισμό, ο Χριστός είπε ότι «ου πάντες χωρούσι», δηλαδή δεν μπορούν να τον σηκώσουν όλοι.
Για αυτό και οι περισσότεροι ακολουθούν την οδό του εγγάμου βίου.
Γιατί είναι σημαντικό ο άνθρωπος να ακολουθήσει έναν από τους δύο αυτούς τρόπους;
Διότι είναι απαραίτητο να εξέλθει από τον εαυτό του, να τον απαρνηθεί και να δοθεί στους άλλους, εάν θέλει να σωθεί.
Ο μοναχισμός προσφέρει στον άνθρωπο την δυνατότητα να το κάνει αυτό στον τέλειο βαθμό, να απαρνηθεί τελείως τον εαυτό του, τα πάθη, τις επιθυμίες, τα υπάρχοντά του, και να μιμηθεί τον Χριστό απόλυτα.
Όπως έλεγε ο άγιος Σιλουανός, μοναχός είναι αυτός που προσεύχεται για όλο τον κόσμο όπως για τον εαυτό του.
Ή όπως λένε άλλοι πατέρες, «ο πάντων χωρισθείς και πάσι συνηρμοσμένος», δηλαδή αυτός που, αφού απαρνήθηκε τα πάντα και τους πάντες, είναι πλέον ενωμένος με όλους και βλέπει σε κάθε αδελφό του τον Θεό («Είδες τον αδελφόν σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου).
Ο γάμος προσφέρει στον άνθρωπο την δυνατότητα να το κάνει αυτό σε «μικρογραφία», θυσιάζοντας καθημερινά τον εαυτό του μέσα σε ένα στενότερο περιβάλλον, που είναι η οικογένειά του, πρώτα ο σύζυγος ή η σύζυγός του, και μετά τα παιδιά του και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του. Μέσα από αυτήν την θυσία ο έγγαμος αγιάζεται και φτάνει και αυτός στην σωτηρία του.
Φυσικά η πνευματική ζωή, το Άγιο Πνεύμα, δεν μπαίνει σε καλούπια και γνωρίζουμε αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που αγίασαν, χωρίς να ακολουθήσουν ούτε τον μοναχισμό ούτε τον γάμο.
Αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Οι δρόμοι παραμένουν κατά βάση δύο.
Όταν λοιπόν μία γυναίκα (όπως άλλωστε και ένας άνδρας) δεν ακολουθήσει ούτε τον έναν ούτε τον άλλον δρόμο (μοναχισμό ή έγγαμο βίο), αλλά θέσει ως προτεραιότητα στην ζωή της στόχους που απλά ικανοποιούν το εγώ της (δόξα, κοινωνική άνοδος, εξουσία, ηδονές, πλούτος κ.ά.), το μόνο βέβαιο είναι ότι θα βιώνει την αδιάλειπτη δυστυχία.
Διότι η χαρά της ζωής βρίσκεται μόνο στην θυσία για τον Θεό και για τους άλλους.
Μα θα ρωτήσετε: ο άνδρας που κάνει το ίδιο δεν είναι εξίσου δυστυχισμένος;
Ναι, είναι, αλλά η γυναίκα βιώνει πιο έντονα αυτήν την δυστυχία, που πηγάζει από την φιλαυτία, διότι ο Θεός, όπως έλεγε και ο άγιος Παΐσιος, έδωσε στην γυναίκα μεγαλύτερο το χάρισμα της θυσίας και του δοσίματος στον άλλον, επειδή θέλησε να την ετοιμάσει για το δώρο της μητρότητας.
Αυτήν την αλήθεια μας είπε το σποτ, αλλά αυτές που αντέδρασαν εναντίον του δεν θέλουν να την παραδεχθούν, παρότι και οι ίδιες βιώνουν τα ίδια συναισθήματα, την ίδια αίσθηση αποτυχίας, το ίδιο κενό, το ίδιο ανικανοποίητο, την ίδια πραγματικότητα.
-120x86.jpg)
