Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης,Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Για πρώτη φορά στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών κερδίζει τις προεδρικές εκλογές ένας υποψήφιος εκτός πολιτικού συστήματος, έχοντας απέναντι του τα ΜΜΕ ακόμα και, εδώ είναι το πρωτοφανές, δηλώσεις πολλών ξένων κυβερνήσεων εναντίον του, ενώ ο ίδιος ο Ομπάμα είχε επισημάνει ότι η εκλογή του αποτελεί παγκόσμιο κίνδυνο.
Για να βάλουμε όμως τα πράγματα στην θέση τους, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η μεν Κλίντον εκπροσωπούσε στην ουσία τις πολεμικές βιομηχανίες όπως και όλη η οικογένεια Κλίντον, ενώ ο Τραμπ εκπροσωπούσε τις πετρελαιαικές εταιρίες.
Εκείνο που συνέβαλλε ουσιαστικά στην εκλογή του Τραμπ, ήταν ότι είναι επιχειρηματίας, αυτοδημιούργητος, επιτυχημένος και άριστος γνώστης των οικονομικών υποθέσεων σε μια παγκόσμια οικονομία που βουλιάζει παρασύροντας τον πλανήτη σε πολεμικό όλεθρο.
Οι ελπίδες όμως ότι κάτι ουσιαστικά θα αλλάξει, δεν πρέπει να παρασύρουν τις εκτιμήσεις σε ουτοπικές προσδοκίες. Η ήττα του συστήματος της Ουάσιγκτον, δεν σημαίνει ότι αυτό το σύστημα δεν θα συνεχίσει να κυβερνά και να ελέγχει τους κεντρικούς διαύλους της εξουσίας. Το ρεπουμπλικανικό κόμμα είναι παραδοσιακά το συντηρητικό κόμμα των ΗΠΑ, αν και στην περίπτωση του Τραμπ βρέθηκε απέναντι του αντί να τον στηρίξει.
Όσον αφορά την χώρα μας, η νίκη του Τραμπ εκ πρώτης μετρά αρνητικά για το κατεστημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα γιατί αυτό στηρίχτηκε στον Ομπάμα και στους Δημοκρατικούς για να συνεχίσει να κυβερνά και να οδηγεί την χώρα εκεί που την έχει οδηγήσει, δηλαδή στην μνημονιακή λαίλαπα. Αυτό θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη. Ακόμα και για το θέμα των λαθρό είναι γνωστές οι θέσεις του Τραμπ ενάντια στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, για τις οποίες τον κατηγόρησαν σαν ρατσιστή. Οι αντιρατσιστικές κορώνες της Χίλαρι δεν πέρασαν σε αυτές τις εκλογές. Το πώς θα επηρεαστεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα και πως θα προσαρμοστεί σε αυτή την αλλαγή, έχει πολύ ενδιαφέρων. Περιττό να πούμε πως τώρα η επίσκεψη του Ομπάμα στην Αθήνα δεν θα έχει πια ουσιαστικό ενδιαφέρων.
Για τις ελληνοτουρκικές διαφορές όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τραμπ έχει δηλώσει την μεγάλη του εκτίμηση προς τον Ερντογάν σαν πρώτο αρνητικό δείγμα, ενώ η Χίλαρι ήταν σαφώς υπέρ των Κούρδων.
Για τις παγκόσμιες ισορροπίες εδώ θα πρέπει να περιμένουμε, γιατί νε μεν ο Τραμπ εμφανίστηκε πιο φίλορώσος από την φιλοπόλεμη Χίλαρι, εν τούτοις τα συμφέροντα του Βαθέως Κράτους δεν πρέπει να αγνοούνται και σε σοβαρά προβλήματα όπως Συρία, Ιράκ, Ουκρανία, προώθηση του ΝΑΤΟ ανατολικά στην πόρτα της Μόσχας, είναι μεγάλα ερωτήματα το πώς θα εξελιχτούν. Μια πρώτη θετική ένδειξη είναι πως ο Τραμπα δεν θέλει άλλες πολεμικές δαπάνες που έχουν λυγίσει την αμερικανική οικονομία.
Σαν τελικό συμπέρασμα είναι πως έγινε κάποια σημαντική ιστορική αλλαγή, αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι σίγουρα. Η Νέα Τάξη έχει γερά πλοκάμια εξουσίας και δεν θα πρέπει εύκολα να τρέφονται αυταπάτες.
Η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Νόναλντ Τραμπ, ή που θα…. τον αφήσουν να εφαρμόσει, (προσέξτε αυτό το σημείο και… θυμηθείτε τον Κένεντυ), θα έχει πολύ ενδιαφέρων.
Discussion about this post