Του Αγίου Σιλουανού, του Αθωνίτου
Διψά η ψυχή μου τον Κύριον και μετά δακρύων ζητώ Αυτόν. Πως να μη Σε ζητώ, Συ πρώτος με εζήτησες και έδωκας εις εμέ να γευθώ, της γλυκύτητος του Πνεύματός Σου του Αγίου και η ψυχή μου Σε ηγάπησε έως τέλους!
Τον πρώτον χρόνον της ζωής μου εις το Μοναστήριον, η ψυχή μου εγνώρισε τον Κύριον και τούτον έμαθον από το Άγιον Πνεύμα, ότι πολύ αγαπά ημάς ο Κύριος!
Τώρα εγήρασα και ετοιμάζομαι διά τον θάνατον και χάριν του λαού, γράφω την αλήθειαν.
Ω! Αδελφοί μου!
Πίπτω εις τα γόνατα και παρακαλώ υμάς!!!
Πιστεύετε εις τον Θεόν, πιστεύετε ότι υπάρχει το Άγιον Πνεύμα.
Αυτό μαρτυρεί περί του Θεού εις όλας τας Εκκλησίας ημώνκαι εις την ψυχήν μου!
Είμαι μεγάλος αμαρτωλός και όμως είδον την άμετρον αγάπη και το έλεος του Κυρίου επ’ εμέ.
Το ιλαρόν και πράον βλέμμα του Κυρίου, έθελξε την ψυχήν μου!
Ω! Η αγάπη του Κυρίου!!!
Δεν έχω δυνάμεις να περιγράψω αυτήν, διότι είναι απείρως μεγάλη και θαυμαστή.
Δεν δύναμαι να Σε λησμονήσω.
Σε νοσταλγεί η ψυχή μου Κύριε και με δάκρυα Σε ζητώ!!!
