Τoύ Βασίλειου Ευσταθίου Δρ. Φυσικού, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ) για το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: Τήν φετινή σχολική χρονιά πού μόλις ξεκίνησε τρία νέα πολύ σοβαρά καί ουσιώδη ζητήματα μάς απασχολούν εκπαιδευτικούς καί γονείς-μαθητές, πού προστίθενται στά ήδη υπάρχοντα προβλήματα μέσα στό γενικότερο πλαίσιο τής μακροχρόνιας προσπάθειας αλλοίωσης τού ελληνορθόδοξου χαρακτήρα της,
κινούμενη σε τρείς άξονες, αυτούς τού αποχρωματισμού τής ορθόδοξης πίστεως στό μάθημα τών θρησκευτικών, τής παραχάραξης τής ιστορικής αλήθειας στό μάθημα τής ιστορίας, καί τής απαξίωσης τού περιεχόμενου καί τού νοήματος στό μάθημα τής γλώσσας καί σέ άλλα σχετικά μέ αυτή μαθημάτων.
Τό πρώτο ζήτημα πού προέκυψε, στήν πραγματικότητα από πέρυσι, καί είχε ως αφορμή τήν εμφάνιση τού κορονοϊού είναι η παραμέληση τής πρωινής προσευχής. Ανάμεσα στά άλλα αντιεκκλησιαστικά μέτρα πού έλαβε η ηγεσία τής χώρας, μέ τό πρόσχημα τής αποφυγής τού κορονοϊού, αποδεικνύοντας ότι είναι άγευστη καί αδιάφορη τού τί εστί Εκκλησία (καί κατ επέκταση τού τί εστί Ελλάδα), ήταν καί η μετάθεση τής υποχρέωσης τής τέλεσης τής πρωινής προσευχής από τό προαύλιο στίς αίθουσες διδασκαλίας υπό τήν ευθύνη τού εκάστοτε εκπαιδευτικού πού βρίσκεται σέ κάθε αίθουσα τήν πρώτη ώρα, άν θά τήν κάνει ή όχι.
Άν κρίνω από τό σχολείο μου πέρυσι ζήτημα άν τήν εφάρμοζε ένα πέντε τοίς εκατό τών συναδέλφων (θέλω νά πιστεύω σίγουρα οι θεολόγοι), πράγμα αναμενόμενο καθώς εκτός τούς δηλωμένους άθεους καί άθρησκους, από τούς υπόλοιπους υπάρχουν οι αδιάφοροι πού είτε δέν καταλαβαίνουν τήν σημασία τού νά τήν κάνουν ή καί δέν γνωρίζουν παντελώς πώς γίνεται.
Χαρακτηριστικό είναι πώς σέ μιά τάξη ένας μαθητής ζήτησε από τόν εκπαιδευτικό νά μήν ξεκινήσουν πρίν κάνουν τήν προσευχή, όπως όλα τά προηγούμενα χρόνια, καί έλαβε τήν απάντηση από ταόν δεύτερο ότι είναι άθεος καί δέν μπορεί νά κάνει κάτι πού δέν πιστεύει. Μέ άλλα λόγια «βρήκαμε παπά, νά θάψουμε καμιά δεκαριά», δηλαδή «βρήκαμε τόν κορωνοϊό, τώρα μπορούμε νά εξαφανίσουμε τήν προσευχή».
Δέν είναι μόνο η αλιβάνιστη κυβέρνηση, αλλά καί τό ποσοστό τών Ελλήνων πού είναι άθεο ή αδιάφορο γιά τά πνευματικά, όπως τά κληρονομήσαμε από τούς παππούδες μας. Λοιπόν, μέσα σέ μιά τέτοια κατάσταση είναι εύλογο νά αμφιβάλλει κανείς γιά τό άν καί στή περίπτωση πού ο κορωνοϊός εξαφανιστεί, η κοινή πρωινή προσευχή επανεμφανιστεί στά σχολεία τών παιδιών μας.
Γιατί απλά δέν έφταιγε ο κορωνοϊός γιά τήν σιωπηλή κατάργησή της, όπως διαπιστώσαμε στήν πράξη. Τό πιό απλό παράδειγμα: δέν θά μπορούσε μέ εντολή τής Υπουργού όλα τά σχολεία κάθε πρωί νά τελούν στό προαύλιο τήν προσευχή μόνο μέ μιά τάξη, η οποία κάθε μέρα θά άλλαζε μέ τήν αμέσως επόμενη; Αλλά τήν καταργήσαν σιωπηλά, κάνοντάς την κατ επιλογή, καί έτσι έβγαλαν από τό σχολείο τήν καθημερινή ευλογία τού Χριστού στά παιδιά, αντικαθιστώντας Τον κυριολεκτικά από τίς μάσκες πού σχεδόν παράλληλα εισήγαγαν.
Βέβαια πέρυσι έβγαλαν τελικά καί τά ίδια τά παιδιά από τό σχολείο μέ τήν τηλεκπαίδευση, υποτίθεται επειδή ενδιαφέρονταν γιά τήν υγεία τους. Τό ενδιαφέρον όμως αυτό είναι κάλπικο καί ψευδεπίγραφο, γιατί απλά είναι χωρίς Χριστό, πού είναι η αλήθεια καί νοηματοδοτεί τά πάντα.
Όμως όσο καί νά προσπαθούν νά διώξουν τόν Χριστό, ψάχνοντας τήν σωτηρία στίς μάσκες, τά τεστ καί τά εμβόλια (τά οποία δέν αρνούμαστε, αλλά ωστόσο αυτά δέν μπορούν νά χρησιμοποιούνται ως αντικατάστατα τού Χριστού καί νά μετατρέπονται σέ τεχνητούς σωτήρες), οι Χριστιανοί καί τά παιδιά τους θά πρέπει νά παραμένουν τό φώς τού κόσμου, καί στήν συγκεκριμένη περίπτωση τό φώς τού σχολείου, όσο σκοτεινό καί νά προσπαθούν οι σημερινοί άρχοντες νά τό καταντήσουν.
Έτσι, πρίν τό σχολείο οι γονείς μέ τά παιδιά τους πάντα νά προσεύχονται μαζί στό σπίτι τους, καί νά μαθαίνουν τρόπους προσευχής καί μέσα στό σχολικό χώρο, μέσα στήν τάξη, στο προαύλιο, τήν ώρα τών μαθημάτων, αλλά καί τήν ώρα τών διαλειμμάτων, παντού καί πάντα, από τό πρώτο κουδούνι τής ημέρας μέχρι καί τό τελευταίο.
Δόξα ο Θεός, έχουμε πλούσια αγιοπατερική διδασκαλία τών σύγχρονων αγίων γερόντων, όπως καί προγενέστερων, γιά τό πώς μπορεί νά επιτευχθεί αυτό. Καί αυτή τήν προσευχή δέν μπορούν νά τήν σταματήσουν μέτρα καί νομοθετήματα χωρίς Χριστό.
Τό δεύτερο ζήτημα αφορά τό νέο από φέτος μάθημα τής σεξουαλικής αγωγής, πού θά γίνεται ως μιά επιμέρους ενότητα τού μαθήματος «Εργαστήριο Δεξιοτήτων». Φυσικά μήν περάσει από τό μυαλό κανενός ότι σκοπός τής Κυβέρνησης είναι νά διδάξει στά παιδιά μας μέσα από αυτό τό μάθημα κάτι περί εγκράτειας καί σωφροσύνης ή οτιδήποτε συμβατό μέ τήν χριστιανική ηθική καί παράδοσή μας περί σεξουαλικών σχέσεων μόνο εντός τού γάμου καί μέ τήν προοπτική τής τεκνογονίας καί δημιουργίας οικογένειας, πού αποτελεί τό κύτταρο τής κοινωνίας καί κατέχει κρίσιμο ρόλο στήν συνοχή της, στήν καλλιέργεια ενάρετων πολιτών καί στήν επιβίωση τού έθνους.
Καί βέβαια θά μπορούσαν όλα αυτά νά διδαχθούν σέ ένα τέτοιου είδους μάθημα, όμως γιά κάτι τέτοιο προϋποθέτεται ορθή πίστη πού νά εμπνέει τίς κατάλληλες σχετικές αξίες καί η οποία δυστυχώς δέν υπάρχει. Γιά τού λόγου τό αληθές κάποιος μπορεί νά ανατρέξει στό περιεχόμενο τών επιμορφωτικών σεμιναρίων γιά τήν προετοιμασία τών εκπαιδευτικών πού θά αναλάβουν αυτό τό μάθημα καί θά τό διαπιστώσει.
Σκοπός τού μαθήματος δέν είναι ούτε η καλλιέργεια τής αρετής, ούτε η στήριξη τής οικογενείας, ούτε η λύση τού δημογραφικού, αλλά η προφύλαξη από τά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα καί μπορεί νά είναι (όχι
απαραίτητα) καί η αποφυγή, ή καλύτερα μείωση, τών εκτρώσεων.
Ωστόσο ο δεύτερος αυτό σκοπός τείνει νά αντικατασταθεί μέ μιά νέα αντίληψη καί επιδίωξη πού καλείται «οικογενειακός προγραμματισμός», όπου στήν συγκεκριμένη περίπτωση πλέον δέν ενδιαφέρουν άν γίνουν εκτρώσεις ή όχι, αλλά ο έλεγχος τής τεκνοποιίας (πόσα παιδιά θέλουμε καί πότε) χωρίς ταυτόχρονα νά υπάρχουν περιορισμοί στήν σεξουαλική δραστηριότητα (ούτε ποσότητας, ούτε συντρόφων, ούτε καν περιορισμοί φυσικών σχέσεων), χάριν τής σεξουαλικής ικανοποίησης, πού όλοι δικαιούνται καί δέν πρέπει τήν
στερούνται καί νά καταπιέζονται σεξουαλικά. Έτσι στό πνεύμα πλέον τής σεξουαλικής συμπερίληψης καί οι εκτρώσεις μπορούν νά επιτραπούν (κατά τό «ο σκοπός αγιάζει τά μέσα, όπου ο σκοπός εδώ είναι η σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς ανεπιθύμητες κυοφορίες).
Πρόκειται λοιπόν γιά ένα μάθημα πού άν διδαχθεί σύμφωνα μέ τούς σκοπούς τής κυβέρνησης είναι αδιανόητο νά γίνει αποδεκτό από έναν Ορθόδοξο Χριστιανό γονέα. Αυτό βέβαια τό καθιστά ουσιαστικά παράνομο καί σύμφωνα μέ τό ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά καί σύμφωνα μέ τό ελληνικό σύνταγμα, γιατί επιδιώκει νά διδάξει στά παιδιά μας πράγματα αντίθετα στίς θρησκευτικές μας πεποιθήσεις καί στίς αξίες μας. Επομένως οι γονείς καί η διοίκηση τής Εκκλησίας πρέπει νά προσφύγουμε σέ κάθε νόμιμο μέσο (Συμβούλιο τής
Επικρατείας) γιά τήν ακύρωση, άν όχι εξ ολοκλήρου τού μαθήματος, τουλάχιστον τής υποχρεωτικότητάς του (γιατί υπάρχουν καί Έλληνες πού δέν τούς απασχολεί η μή συμβατότητα τού μαθήματος μέ τίς χριστιανικές αξίες καί θεωρούν πρόοδο τό νά διδαχθούν αυτό τά παιδιά τους).
Μέχρι τήν απόσυρσή του, άν δέν μπορούν οι γονείς μέ εμπιστοσύνη νά έρθουν σέ κάποια συνεννόηση μέ τόν διδάσκοντα γιά νά διδάξει σέ αυτό τό μάθημα μόνο ότι είναι αποδεκτό από αυτούς, τότε θά πρέπει νά καταφύγουν στήν αποχή τού παιδιού τους από αυτό γιά τήν πνευματικοσωματική ακεραιότητά του, ακόμα καί άν αναγκαστεί νά παίρνει απουσίες.
Τό τρίτο ζήτημα είναι τό θέμα τής αξιολόγησης τών εκπαιδευτικών. Μπορεί νά πεί κανείς, πού είναι τό πρόβλημα μέ αυτή, πολλοί εκπαιδευτικοί δέν ανταπεξέρχονται στό ρόλο τους καί τήν πληρώνουν βέβαια οι μαθητές; Αυτό αναμφισβήτητα είναι αλήθεια καί ένα από τά σοβαρά προβλήματα τής εκπαίδευσης.
Ωστόσο, όσες αξιολογήσεις νά γίνουν τώρα στούς εκπαιδευτικούς τίποτα δέν θά διορθώσουν επί τής ουσίας, γιατί τά προβλήματα τής παιδείας προέρχονται πρώτα καί κύρια από τήν συστηματική οργανωμένη προσπάθεια νά εξοστρακιστεί από αυτή ο Χριστός καί η φιλοπατρία. Καί παιδεία πού παύει νά εμπνέει αξίες είναι αδύνατον νά αναβαθμιστεί καί είναι καταδικασμένη νά αποτυγχάνει καί νά χάνει τό νόημά της.
Μέ τί κριτήρια καί μέ ποιό σκοπό θά αξιολογηθούν καί θά διορθωθούν οι εκπαιδευτικοί; Ποιός μπορεί νά εμπιστευτεί τήν αξιολόγηση μιάς κυβέρνησης πού αποχριστιανοποιεί τό σχολείο καί θέλει νά διδάξει τά παιδιά μας θέματα σεξουαλικής συμπεριφοράς από τήν νηπιακή ηλικία;
Η εφαρμογή τής αξιολόγησης αυτής έγινε προσπάθεια μέσα από τήν νέα σχετική νομοθεσία νά στηριχθεί στήν αντιδημοκρατική αποδυνάμωση τού ρόλου τού συλλόγου τών διδασκόντων καί στήν ενδυνάμωση τού ρόλου τού διευθυντή. Ποιός μπορεί νά εμπιστευτεί μιά αξιολόγηση πού θά στηρίζεται σέ τέτοιες αυταρχικές μεθοδεύσεις;
Ποιός μπορεί νά εμπιστευτεί μιά αξιολόγηση πού έρχεται νά πραγματοποιηθεί σέ μιά τέτοια δυσχερή συγκυρία, επιστρέφοντας στό σχολείο μετά από ενάμισο χρόνο συνεχών ανοιγοκλεισιμάτων τών σχολείων λόγω τού κορωνοϊού καί ενώ η δοκιμασία τού ελληνικού λαού από αυτόν ακόμα συνεχίζεται αμείωτη καί είναι ακόμα άγνωστο τί ακριβώς θά αντιμετωπίσουμε στά σχολεία φέτος καί πώς θά τό χειριστούμε; Είναι πραγματικά τώρα η κατάλληλη ώρα νά ξεχωρίσουμε ποιοί εκπαιδευτικοί εργάζονται συνειδητά καί ποιοί όχι, ή απλά κάποιοι προσπαθούν νά τούς φακελώσουν όλους καί νά τούς ελέγξουν; Τελικά, άν αφαιρέσουν καί τήν λίγη ελευθερία πού έχει μείνει στήν παιδεία, τί θά απομείνει στό τέλος; Αρκετά, πια!
