Του Γιώργου Θεοχάρη
Αν και δεν έχει γίνει ακόμη το συλλαλητήριο της Αθήνας, ήδη τα προμηνύματά του, αλλά και αυτό της Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνουν μία αδήριτη πραγματικότητα για την πολιτική ζωή της χώρας μας, την πλήρη και συντριπτική κυριαρχία ενός μόνο κόμματος.
Το κόμμα αυτό θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε χαρακτηριστικά Α-ΚΟΜ(Μ)Α, όπου το Α- είναι κεφαλαίο και στερητικό.
Τα συλλαλητήρια δείχνουν ξεκάθαρα ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού πλέον δεν εμπιστεύεται τα κόμματα ως εκφραστές της βούλησής του.
Αυτό είναι ένα σαφές και αδιαμφισβήτητο μήνυμα που περνούν τα συλλαλητήρια και θα ήταν μεγάλο λάθος για όλα τα κόμματα να το αγνοήσουν.
Θα ήταν λάθος εάν κάποια κόμματα θεωρούσαν τους εαυτούς τους κερδισμένους σε σχέση με τα άλλα κόμματα από τα συλλαλητήρια και δεν συνελάμβαναν το βαθύτερο αυτό βασικό και μαζικό μήνυμα του λαού προς τους πολιτικούς του.
Πιθανόν μετά την κρίση η εποχή των κομμάτων να έχει περάσει στην Ελλάδα αμεταστρεπτί ή τουλάχιστον είναι απίθανο να επιστρέψει εύκολα ή σύντομα. Σήμερα πλέον επικρατεί το εξής σκηνικό:
Από την στιγμή που κάποιος πολιτικός ανήρ κομματίζεται με οποιοδήποτε τρόπο, ο κόσμος χάνει την εμπιστοσύνη του σε αυτόν.
Αυτός που παραμένει υπερκομματικός, δηλαδή ανήκει στο Α-ΚΟΜ(Μ)Α, παραμένει ο αδιαφιλονίκητος έμπιστός του.
Δεν είναι ότι ο λαός δεν θέλει την δημοκρατία, ή ότι θέλει έναν βασιλιά ή ένα στρατιωτικό καθεστώς ή εάν πάμε από την αριστερή πλευρά της πλάστιγγας μία αναρχία.
Όσοι ονειρεύονται τέτοια πράγματα είναι τουλάχιστον αφελείς και δεν συλλαμβάνουν τα μηνύματα των καιρών.
Ο λαός θέλει περισσότερη δημοκρατία και λιγότερη αναρχία, αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Απλούστατα δεν θέλει κανένα κόμμα.
Τί σημαίνει Α-ΚΟΜ(Μ)Α: τα συλλαλητήρια το δείχνουν ξεκάθαρα. Σημαίνει βασικά δύο πράγματα:
Θρησκεία και πατρίδα, με όλες τις αξίες που είναι στενά συνδεδεμένες με αυτές.
[irp posts=”401052″ name=”Αγιο Ορος: Η αντιπροσωπεία για το συλλαλητήριο για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”]
Ακόμη και η αναρχική οργάνωση «Ρουβίκωνας» το κατάλαβε, όταν έγραφε σε χθεσινή ανακοίνωσή του για το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης:
«Συγκέντρωσε όλο το πατριωτικό φάσμα, κομμάτια από κάθε τμήμα αυτού που λέγεται εθνικός κορμός… Ασφαλώς και η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετείχαν δεν ήταν ούτε φασίστες, ούτε ναζί, ούτε καν εθνικιστές…».
Όταν ο Ρουβίκωνας δεν διστάζει να κάνει αυτήν την ρεαλιστική διαπίστωση η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν εθελοτυφλούσε οικτρά εάν πίστευε τα αντίθετα και δεν συνελάμβανε το βαθύτερο και ουσιαστικότερο μήνυμα των συλλαλητηρίων:
Πρόκειται για ένα αυθόρμητο και μαζικό ξέσπασμα του λαού κατά όλων εκείνων των προσπαθειών της να πλήξει το δίδυμο θρησκεία και πατρίδα, με όλες τις αξίες που το συνοδεύουν, και που, όπως αποδεικνύουν τα συλλαλητήρια, αποτελούν σήμερα ό,τι πολυτιμότερο έχει μείνει στον λαό μας.
Θα ήταν εξαιρετικά κοντόφθαλμο λάθος για τον ΣΥΡΙΖΑ να περιορίσει την στόχευση των συλλλαλητηρίων στο Μακεδονικό και να μην δει πίσω από αυτά το μαζικό ξέσπασμα του λαού για όλα όσα προσπάθησε να κάνει στις αξίες του όλο αυτό το διάστημα της διακυβέρνησής της:
Το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου, την εισαγωγή των έμφυλων ταυτοτήτων στα σχολεία, την αποχριστιανοποίηση της παιδείας του και των θρησκευτικών των παιδιών του, την υποστήριξη διάφορων μειονοτήτων εις βάρος των δικαιωμάτων των πλειονοτήτων, τον πόλεμο κατά των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων, την προσπάθεια για την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και τόσα άλλα «ών ουκ έστιν αριθμός».
Στις δηλώσεις τους ο Πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη μιλούν περί πατριωτισμού κ.λπ.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνούν ότι εάν από την έννοια της πατρίδας στην Ελλάδα, αφαιρεθεί ο Χριστός, αυτό που μένει στο τέλος είναι φαιδρά κινήματα, όπως οι σύγχρονοι Έλληνες νεοπαγανιστές, ή και επικίνδυνα, όπως νεοναζιστικά μορφώματα. Ο κύριος όγκος των πατριωτών, που πήγαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και θα πάνε στο συλλαλητήριο της Αθήνας, είναι πρώτα από όλα χριστιανοί και μετά Ἐλληνες.
Ευτυχώς η Εκκλησία αντιλήφθηκε την πραγματικότητα αυτήν και για αυτό στο τέλος αποφάσισε να δώσει δυναμικό παρόν.
Τα συλλαλητήρια δείχνουν πολύ περισσότερα πράγματα από την βούληση του λαού να μην περιληφθεί η ονομασία Μακεδονία στο όνομα της γείτονος χώρας.
Δείχνουν βασικά δύο πράγματα: α) την έντονη και μαζική αποδικμασία του σε όλα τα κόμματα και β) την οργισμένη απαίτησή του να σεβαστούν οι ιθύνοντές του τις αιωνόβιες πνευματικές αξίες του.